Job 29

1 Och Job hof åter upp sitt ordspråk, och sade:

Oo haddana Ayuub hadalkiisuu sii waday, oo wuxuu yidhi,

2 Ack! att jag vore såsom uti de förra månader, uti de dagar då Gud bevarade mig.

Waxaan jeclaan lahaa inaan ahaado sidii waayihii hore, Iyo sidii aan ahaan jiray markii Ilaah i dhawri jiray,

3 Då hans lykta sken öfver mitt hufvud, och jag i mörkrena gick vid hans ljus;

Markay laambaddiisu madaxayga ku ifin jirtay, Oo aan nuurkiisa gudcurka ku dhex mari jiray,

4 Såsom jag var i min ungdoms tid, då Guds hemlighet var öfver mina hyddo;

Markii aan xoog lahaan jiray, Oo qarsoodiga Ilaahna teendhadayda saarnaan jiray,

5 Då den Allsmägtige ännu med mig var, och mine tjenare allt omkring mig;

Markii Ilaaha Qaadirka ahu ila jiri jiray, Oo carruurtayduna ay hareerahayga joogi jireen,

6 Då jag tvådde min väg uti smör, och hälleberget utgöt mig oljoflodar;

Markay tallaabooyinkaygu subagga la barwaaqoobi jireen, Oo ay webiyaasha saliidda ahu dhagaxa iiga soo shubmi jireen!

7 Då jag utgick till stadsporten, och lät bereda mig mitt säte på gatone;

Markaan magaalada iriddeeda u bixi jiray, Oo aan kursigayga meel bannaan ku diyaarin jiray.

8 Då mig ynglingar sågo, och undstungo sig, och de gamle uppstodo för mig;

Dhallinyaradu intay i arkaan ayay dhuuman jireen, Oo odayaashuna intay sara joogsadaan ayay istaagi jireen,

9 Då de öfverste igen vände att tala, och lade sina hand på sin mun;

Amiirraduna intay hadalka joojiyaan, Ayay afka gacanta saari jireen.

10 Då Förstarnas röst gömde sig undan, och deras tunga lådde vid deras gom.

Ragga gobta ahuna way aamusi jireen, Oo carrabkoodiina dhabxanagguu ku dhegi jiray.

11 Ty hvilkens öra mig hörde, den prisade mig saligan; och hvilkens öga mig såg, den vittnade om mig.

Waayo, markii dhegu i maqasho, way ii ducayn jirtay, Oo iluna markay i aragto, way ii marag furi jirtay.

12 Förty jag halp den fattiga, som ropade, och den faderlösa, som ingen hjelpare hade.

Maxaa yeelay, waxaan samatabbixin jiray miskiinka qaylinaya, Iyo weliba agoonka aan wax u kaalmeeya lahayn.

13 Dens välsignelse, som förgås skulle, kom öfver mig; och jag tröstade enkones hjerta.

Ka halligaadda ku dhow ducadiisa ayaa igu soo degi jirtay, Oo ta carmalka ahna qalbigeeda waan ka farxin jiray ilaa ay gabay la rayrayso.

14 Rättfärdighet var min klädebonad, den iklädde jag såsom en kjortel; och min dom var min skrud.

Waxaan huwan jiray xaqnimo, oo iyana dhar bay ii noqon jirtay, Oo caddaaladdayduna waxay ii ahaan jirtay sida khamiis iyo cimaamad oo kale.

15 Jag var dens blindas öga, och dens haltas fot.

Kuwa indhaha la' indho baan u ahaan jiray, Kuwa curyaanka ahna cago baan u ahaan jiray.

16 Jag var de fattigas fader, och hvilken sak jag icke visste, den utfrågade jag.

Aabbaan u ahaan jiray saboolka baahan, Oo ka aanan aqoonna xaalkiisa waan baadhi jiray.

17 Jag sönderslog dens orättfärdigas oxlatänder, och tog rofvet utu hans tänder.

Ka xaqa daran daamankiisa waan jebin jiray, Oo wixii uu dhufsadana ilkihiisaan ka soo bixin jiray.

18 Jag tänkte: Jag vill dö uti mitt näste, och göra mina dagar många såsom sand.

Markaasaan is-idhi, Buulkaygaan ku dhex dhiman doonaa, Oo cimrigayguna wuxuu u badan doonaa sida cammuudda oo kale.

19 Min säd gick upp af vätsko, och dagg blef öfver min årsväxt.

Xididkaygu biyaha xaggooduu u faafayaa, Oo laamahaygana habeenkii oo dhan waxaa saaran sayax.

20 Min härlighet förnyade sig för mig, och min båge förvandlade sig i mine hand.

Sharaftaydu way igu cusub tahay, Oo qaansadayduna gacantayday ku cusboonaatay.

21 De hörde mig, och tigde; och vaktade uppå mitt råd.

Dadku dhegtuu ii dhigi jiray, oo i sugi jiray, Oo taladayda aawadeedna way u aamusi jireen.

22 Efter min ord talade ingen mer, och mitt tal dröp på dem.

Weligood igama ay daba hadlin, Oo hadalkayguna korkooduu ku soo dhibci jiray.

23 De vaktade på mig såsom på regn, och uppgapade med munnen såsom efter aftonregn.

Oo waxay ii dhawri jireen sidii roobka oo kale, Oo waxay afkooda u kala furi jireen sidii roobka dambe loo sugo.

24 Om jag log till dem, förläto de sig intet deruppå; och torde intet bedröfva mig.

Waan u af caddayn jiray markay qalbi jabaan, Oo nuurkii jaahaygana hoos uma ay tuuri jirin.

25 När jag ville komma till deras handlingar, så måste jag sitta främst; och bodde såsom en Konung ibland krigsfolk, då jag hugsvalade dem som sorgfulle voro.

Waxaan dooran jiray jidkooda, oo sida nin madax ah ayaan u fadhiisan jiray, Oo waxaan u dhaqmi jiray sidii boqor ciidan dhex fadhiya, Iyo sidii mid u tacsiyeeya kuwa baroorta.