Job 29
1 Och Job hof åter upp sitt ordspråk, och sade:
Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
2 Ack! att jag vore såsom uti de förra månader, uti de dagar då Gud bevarade mig.
«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
3 Då hans lykta sken öfver mitt hufvud, och jag i mörkrena gick vid hans ljus;
Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
4 Såsom jag var i min ungdoms tid, då Guds hemlighet var öfver mina hyddo;
Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
5 Då den Allsmägtige ännu med mig var, och mine tjenare allt omkring mig;
Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
6 Då jag tvådde min väg uti smör, och hälleberget utgöt mig oljoflodar;
Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
7 Då jag utgick till stadsporten, och lät bereda mig mitt säte på gatone;
Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
8 Då mig ynglingar sågo, och undstungo sig, och de gamle uppstodo för mig;
Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
9 Då de öfverste igen vände att tala, och lade sina hand på sin mun;
Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
10 Då Förstarnas röst gömde sig undan, och deras tunga lådde vid deras gom.
Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
11 Ty hvilkens öra mig hörde, den prisade mig saligan; och hvilkens öga mig såg, den vittnade om mig.
Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
12 Förty jag halp den fattiga, som ropade, och den faderlösa, som ingen hjelpare hade.
Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
13 Dens välsignelse, som förgås skulle, kom öfver mig; och jag tröstade enkones hjerta.
Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
14 Rättfärdighet var min klädebonad, den iklädde jag såsom en kjortel; och min dom var min skrud.
Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
15 Jag var dens blindas öga, och dens haltas fot.
Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
16 Jag var de fattigas fader, och hvilken sak jag icke visste, den utfrågade jag.
Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
17 Jag sönderslog dens orättfärdigas oxlatänder, och tog rofvet utu hans tänder.
Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
18 Jag tänkte: Jag vill dö uti mitt näste, och göra mina dagar många såsom sand.
Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
19 Min säd gick upp af vätsko, och dagg blef öfver min årsväxt.
Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
20 Min härlighet förnyade sig för mig, och min båge förvandlade sig i mine hand.
Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
21 De hörde mig, och tigde; och vaktade uppå mitt råd.
İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
22 Efter min ord talade ingen mer, och mitt tal dröp på dem.
Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
23 De vaktade på mig såsom på regn, och uppgapade med munnen såsom efter aftonregn.
Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
24 Om jag log till dem, förläto de sig intet deruppå; och torde intet bedröfva mig.
Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
25 När jag ville komma till deras handlingar, så måste jag sitta främst; och bodde såsom en Konung ibland krigsfolk, då jag hugsvalade dem som sorgfulle voro.
Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
