Job 28

1 Silfret hafver sin gång, och guldet sitt rum, der det verkas.

۱ «یقین برای نقره معدنی است، و به جهت طلا جایی است که آن را قال می‌گذارند.

2 Jern tager man utaf jordene, och utaf stenar smälter man koppar.

۲ آهن از خاک گرفته می‌شود و مس ازسنگ گداخته می‌گردد.

3 På mörkret varder ju en tid ände, och finner ju någor på sistone det fördolda.

۳ مردم برای تاریکی حدمی گذارند و تا نهایت تمام تفحص می‌نمایند، تابه سنگهای ظلمت غلیظ و سایه موت.

4 Det springer ut en sådana bäck, att de, som bo deromkring, icke kunna gå deröfver till fots; han varder menniskomen allt för djup, och flyter sin kos.

۴ کانی دور از ساکنان زمین می‌کنند، از راه گذریان فراموش می‌شوند و دور از مردمان آویخته شده، به هر طرف متحرک می‌گردند.

5 Man får ock eld nedan utu jordene; der dock ofvantill bröd växer.

۵ از زمین نان بیرون می‌آید، و ژرفیهایش مثل آتش سرنگون می‌شود.

6 Man finner saphir på somlig rum, och jordklimpar, der guld är uti.

۶ سنگهایش مکان یاقوت کبود است. وشمشهای طلا دارد.

7 Den stigen hafver ingen fogel kunnat, och intet gamsöga sett;

۷ آن راه را هیچ مرغ شکاری نمی داند، و چشم شاهین آن را ندیده است،

8 De stolta barn hafva icke trampat honom, och intet lejon gångit deruppå.

۸ وجانوران درنده بر آن قدم نزده‌اند، و شیر غران برآن گذر نکرده.

9 Bär man också handena på stenen, och grafver bergen omkull.

۹ دست خود را به سنگ خارا درازمی کنند، و کوهها را از بیخ برمی کنند.

10 Man grafver bäcker utu hällebergen, och allt det kosteligit är, ser ögat.

۱۰ نهرها ازصخره‌ها می‌کنند و چشم ایشان هر چیز نفیس رامی بیند.

11 Man förtager strömmom vattnet, och hafver fram i ljuset det derutinnan fördoldt är.

۱۱ نهرها را از تراوش می‌بندند وچیزهای پنهان شده را به روشنایی بیرون می‌آورند.

12 Huru vill man nu vishet finna, och hvar är rummet till förståndighet?

۱۲ اما حکمت از کجا پیدا می‌شود؟ وجای فطانت کجا است؟

13 Ingen vet hvar hon ligger; och varder icke funnen i de lefvandes lande.

۱۳ انسان قیمت آن رانمی داند و در زمین زندگان پیدا نمی شود.

14 Afgrundet säger: Hon är icke i mig; och hafvet säger: När mig är hon icke.

۱۴ لجه می‌گوید که در من نیست، و دریا می‌گوید که نزدمن نمی باشد.

15 Man kan icke gifva der penningar före, ej heller silfver uppväga, till att betala henne med.

۱۵ زر خالص به عوضش داده نمی شود و نقره برای قیمتش سنجیده نمی گردد.

16 Hon räknas icke vid Ophiriskt guld, eller vid kostelig onich och saphir;

۱۶ به زر خالص اوفیر آن را قیمت نتوان کرد، و نه به جزع گرانبها و یاقوت کبود.

17 Guld och diamant kan icke liknas dervid, ej heller kan hon tillbytas för gyldene klenodier.

۱۷ با طلا و آبگینه آن را برابر نتوان کرد، و زیورهای طلای خالص بدل آن نمی شود.

18 Ramoth och Gabis aktar man intet; hon är högre aktad än perlor.

۱۸ مرجان و بلور مذکورنمی شود و قیمت حکمت از لعل گرانتر است.

19 Topats af Ethiopien varder icke lika skattad emot henne, och det renaste guld gäller icke deremot.

۱۹ زبرجد حبش با آن مساوی نمی شود و به زرخالص سنجیده نمی گردد.

20 Hvadan kommer då visheten? Och hvar är rummet till förståndigheten?

۲۰ پس حکمت ازکجا می‌آید؟ و مکان فطانت کجا است؟

21 Hon är fördold för allas lefvandes ögon, och öfverskyld för foglarna under himmelen.

۲۱ ازچشم تمامی زندگان پنهان است، و از مرغان هوامخفی می‌باشد.

22 Fördömelsen och döden säga: Vi hafve med vår öron hört hennes rykte.

۲۲ ابدون و موت می‌گویند که آوازه آن را به گوش خود شنیده‌ایم.

23 Gud vet vägen dertill, och känner hennes rum.

۲۳ خدا راه آن را درک می‌کند و او مکانش را می‌داند.

24 Förty han ser jordenes ända, och skådar allt det under himmelen är;

۲۴ زیراکه او تا کرانه های زمین می‌نگرد و آنچه را که زیرتمامی آسمان است می‌بیند.

25 Så att han gifver vädrena sina vigt, och vattnena sitt matt.

۲۵ تا وزن از برای بادقرار دهد، و آبها را به میزان بپیماید.

26 Då han satte regnena ett mål före, och tordönenom och ljungeldenom sin väg,

۲۶ هنگامی که قانونی برای باران قرار داد، و راهی برای سهام رعد،

27 Då såg han henne, och räknade henne; tillredde henne, och fann henne;

۲۷ آنگاه آن را دید و آن را بیان کرد. آن رامهیا ساخت و هم تفتیشش نمود.

28 Och sade till menniskona: Si, Herrans fruktan är vishet; och fly det onda är förståndighet.

۲۸ و به انسان گفت: اینک ترس خداوند حکمت است، و ازبدی اجتناب نمودن، فطانت می‌باشد.»