Job 26
1 Job svarade, och sade:
Job antwoordde, en sprak
2 Hvem äst du biståndig? Dem som ingen magt hafver? Hjelper du honom, som ingen starkhet hafver i armenom?
Hoe goed weet ge den zwakke te helpen, De krachteloze arm te stutten?
3 Hvem gifver du råd? Dem som intet vet? Och du bär fram dina stora gerningar?
Hoe weet ge den onwetende raad te geven, En wat wijze lessen spreidt ge ten toon?
4 För hvem talar du? Och inför hvem går anden ifrå dig?
Met wiens hulp hebt ge uw woord gesproken Wiens geest is van u uitgegaan?
5 De Reser ängslas under vattnen, och de som när dem bo.
De schimmen beven onder de aarde De wateren sidderen met die erin wonen;
Het dodenrijk ligt naakt voor zijn oog, De onderwereld zonder bedekking. (Sheol h7585)
7 Han sträcker ut nordet på ingo, och hänger jordena uppå intet.
Hij spant het Noorden over de baaierd, Hangt de aarde boven het niet;
8 Vattnet samkar han i sina skyar, och skyarna remna icke derunder.
Hij knevelt de wateren in zijn zwerk, De wolken bersten niet onder haar last;
9 Han håller sin stol, och utbreder sin sky derföre.
Hij bedekt het gelaat der volle maan, En spreidt er zijn nevel over uit.
10 Han hafver satt ett mål om vattnet, intilldess ljus och mörker blifver ändadt.
Hij trekt een kring langs de waterspiegel, Waar het licht aan de duisternis grenst;
11 Himmelens stodar skälfva, och gifva sig för hans näpst.
De zuilen van de hemel staan te waggelen, Rillen van angst voor zijn donderende stem.
12 För hans kraft varder hafvet hasteliga stormande, och för hans klokhet stillar sig hafsens höghet.
Hij zwiept de zee door zijn kracht, Ranselt Ráhab door zijn beleid;
13 På himmelen varder det klart igenom hans väder, och hans hand drifver bort hvalfisken.
Zijn adem blaast de hemel schoon, Zijn hand doorboort de vluchtende Slang!
14 Si, alltså går det till med hans gerningar; men hvad besynnerligit hafve vi derutinnan hört? Ho kan förstå hans magts dunder?
Is dit nog enkel de zoom van zijn wegen Hoe weinig verstaan wij ervan, En wie begrijpt dan de kracht van zijn donder?
