Job 21

1 Job svarade och sade:

Maar Job antwoordde en zeide:

2 Hörer dock till min ord, och låter säga eder;

Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.

3 Hafver tålamod med mig, att jag ock må tala; och görer sedan spott af mig.

Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.

4 Månn jag handla med en mennisko, att min ande icke skulle härutinnan ångse varda?

Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?

5 Vänder eder hit till mig; I skolen förundra eder, och måsten lägga handena på munnen.

Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.

6 När jag tänker deruppå, så förskräckes jag; och ett bäfvande kommer uppå mitt kött.

Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.

7 Hvi lefva då de ogudaktige, varda gamle, och växa till i ägodelar?

Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?

8 Deras säd är säker omkring dem, och deras afföda är när dem.

Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.

9 Deras hus hafver frid för räddhåga, och Guds ris är icke öfver dem.

Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.

10 Deras oxa släpper man till, ock missgår icke; deras ko kalfvar, och är icke ofruktsam.

Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.

11 Deras unga barn gå ut såsom en hjord, och deras barn springa.

Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.

12 De fröjda sig med trummor och harpor, och äro glade med pipande;

Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.

13 De varda gamle med göda dagar, och förskräckas som nogast ett ögnablick för helvetet; (Sheol h7585)

In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf. (Sheol h7585)

14 De dock säga till Gud: Gack bort ifrån oss; vi vilje intet veta af dina vägar;

Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.

15 Ho är den Allsmägtige, att vi honom tjena skole? Eller hvad kan det båta oss, om vi löpe emot honom?

Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?

16 Men si, deras ägodelar stå icke uti deras händer; derföre skall de ogudaktigas sinne vara långt ifrå mig.

Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.

17 Huru varder de ogudaktigas lykta utsläckt; och deras förderf kommer öfver dem? Han skall utskifta jämmer i sine vrede.

Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!

18 De skola varda såsom strå för vädret, och såsom agnar, hvilka stormen bortförer.

Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;

19 Gud förvarar hans barnom bedröfvelse; när han skall löna honom, då skall man förnimmat,

Dat God Zijn geweld weglegt voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;

20 Hans ögon skola se hans förderf, och af dens Allsmägtigas vrede skall han dricka.

Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!

21 Ty ho skall hafva behag till hans hus efter honom? Och hans månaders tal skall näppliga halft blifva.

Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?

22 Ho vill lära Gud, den ock dömer de höga?

Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?

23 Denne dör frisk och helbregda, rik och säll.

Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;

24 Hans mjölkekar äro full med mjölk, och hans ben varda full med märg.

Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.

25 Men en annan dör med bedröfvada själ, och hafver aldrig ätit i glädje.

De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.

26 Och de ligga tillhopa med hvarannan i jordene, och matkar öfvertäcka dem.

Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.

27 Si, jag känner väl edra tankar, och edor vrånga anslag emot mig.

Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.

28 Ty I sägen: Hvar är Förstans hus? Och hvar äro hyddorna, der de ogudaktige bodde?

Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?

29 Talen I dock derom såsom meniga folket; och veten icke hvad de andras väsende betyder?

Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?

30 Ty den onde varder behållen intill förderfvelsens dag, och intill vredenes dag blifver han.

Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.

31 Ho vill säga hvad han förtjenar, när man det utvärtes anser? Ho vill vedergälla honom hvad han gör?

Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?

32 Men han varder bortdragen till grafvena, och man vaktar efter honom i högomen.

Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.

33 Bäckaslem behagar honom väl, och alla menniskor varda dragna efter honom; och uppå dem, som för honom varit hafva, är intet tal.

De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.

34 Huru trösten I mig så fåfängt, och edor svar finnas dock orätt?

Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?