Job 15

1 Då svarade Eliphas af Thema, och sade:

Temanitɔ, Elifaz ɖo Hiob ƒe nyawo ŋu be,

2 Skall en vis man tala så i vädret, och uppfylla sin buk med väder?

“Ɖe nunyala aɖo nya ŋu kple susu gbɔlo alo ana ɣedzeƒeya xɔdzo nayɔ eƒe dɔ mea?

3 Du straffar med onyttigom ordom, och ditt tal kommer intet till gagns.

Ɖe wòatsɔ nya manyatalenuwo ahe nya alo atsɔ nuƒoƒo si nye nya dzodzro ahe nyaea?

4 Du hafver bortkastat räddhågan, och talar förakteliga för Gudi;

Kura gɔ̃ hã la, èɖi gbɔ̃ mawuvɔvɔ̃ eye nèhe mawusubɔsubɔ adodoea ɖe megbe.

5 Ty så lärer din ondska din mun, och du hafver utvalt ena skalkatungo.

Wò nu vɔ̃e ƒoe ɖe nuwò ale nètia ayetɔwo ƒe aɖe.

6 Din mun skall fördöma dig, och icke jag; dina läppar skola svara dig.

Wò ŋutɔ wò nue bu fɔ wò, menye tɔnyee o, eye wò ŋutɔ wò nuyiwoe ɖu ɖasefo ɖe ŋuwò.

7 Äst du den första menniska, som född är? Äst du för all berg aflader?

“Wòe nye ame gbãtɔ si wodzi kpɔa? Ɖe wodzi wò hafi togbɛwo va dzɔa?

8 Hafver du hört Guds hemliga råd? Och är sjelfva visdomen ringare än du?

Èse Mawu ƒe aɖaŋudede kple toa? Gbɔwò ko nunya tso aƒe ɖoa?

9 Hvad vetst du, det vi icke vete? Hvad förstår du, det som icke är när oss?

Nu ka nènya si míawo ya míenya o? Nu ka gɔmee nèse esi gɔme míawo míese o?

10 Gråhårote och gamle äro när oss, som länger hafva lefvat än dine fäder.

Ta ƒowɔ tɔwo kple amegãɖeɖiwo le mía dzi, ame siwo tsi wu fofowò gɔ̃ hã.

11 Skulle Guds hugsvalelse så ringa aktas för dig? Men du hafver något hemligit stycke när dig.

Ɖe Mawu ƒe akɔfanamenya siwo wògblɔ bɔlɔɔ la, mesɔ agbɔ na wò oa?

12 Hvad tager ditt hjerta före? Hvi ser du så stolt ut?

Nu ka ŋuti wò dzi kplɔ wò dzoe, wò ŋkuwo le dzo dam,

13 Hvi sätter ditt sinne sig emot Gud, att du låter sådana ord gå af dinom mun?

ale be nènyɔ wò dziku ɖe Mawu ŋu eye nètrɔ nya siawo kɔ ɖi tso wò nu me?

14 Hvad är en menniska, att hon skulle vara ren; och att han skulle vara rättfärdig, som af qvinno född är?

“Nu kae nye amegbetɔ be, wòadza alo ame si nyɔnu dzi la be wòanɔ dzɔdzɔe?

15 Si, ibland hans helga är ingen ostraffelig, och himlarna äro icke rene för honom.

Ne Mawu meka ɖe eƒe kɔkɔetɔwo dzi o eye dziƒowo gɔ̃ hã medza le eƒe ŋkume o,

16 Huru mycket mer menniskan, som är stygg och ond; den der orättfärdighetena dricker såsom vatten?

aleke wòahanye amegbetɔ si nye aɖi, esi dovo eye wòno nu vɔ̃ɖi abe tsi ene!

17 Jag vill visa dig det, hör mig; jag vill förtälja dig, hvad jag sett hafver;

“Ɖo tom ne maɖe nu me na wò; na magblɔ nu si teƒe mekpɔ la na wò,

18 Hvad de vise sagt hafva, och för deras fader icke hafver fördoldt varit;

nu si nunyalawo ɖe gbeƒãe eye womeɣla naneke si woxɔ tso wo fofowo gbɔ o,

19 Hvilkom allena landet gifvet är, så att ingen främmande må gå ibland dem.

ame siwo ko wotsɔ anyigba la na, esi amedzro aɖeke meto wo dome o.

20 En ogudaktig bäfvar i alla sina lifsdagar, och enom tyrann är hans åratal fördoldt.

Ame vɔ̃ɖi kpea fuwo ƒe fu le eƒe agbemeŋkekewo katã me, nenema ke ŋutasẽla hã kpea fu le ƒe siwo katã woɖo ɖi nɛ la me.

21 Hvad han hörer, det förskräcker honom; och ändå att frid är, så hafver han dock den sorg, att han skall förderfvas.

Gbeɖiɖi siwo ŋu ŋɔdzi le la yɔ eƒe tome fũu eye ne wòdze abe nuwo ɖe wole afɔ tsɔm ene la, adzohawo va dzea edzi.

22 Han tror icke, att han skall kunna undfly olyckona, och förmodar sig alltid svärdet.

Dzi ɖe le eƒo be mate ŋu asi le viviti la nu o elabena wotsɔe de asi na yi.

23 När han far ut hit och dit efter sin näring, så tycker honom att hans olyckos tid är för handene.

Ele tsaglalã tsam le nuɖuɖu dim abe akaga ene elabena enya be vivitidogbe la tu aƒe kpokploe.

24 Ångest och nöd förskräcka honom, och slå honom ned, såsom en Konung med enom här;

Xaxa kple vevesese na ŋɔdzi lé eya amea ŋutɔ eye wova dze edzi abe fia si le klalo na aʋakpekpe ene.

25 Ty han hafver utsträckt sina hand emot Gud, och emot den Allsmägtiga förstärkt sig.

Elabena eŋlɔ kɔ do ɖe mo na Mawu eye wòdze aglã ɖe Ŋusẽkatãtɔ la ŋu,

26 Han löper med hufvudet emot honom, och står halsstyf emot honom.

helũ ɖe edzi ɖekematsɔlemetɔe kple akpoxɔnu titri sesẽ aɖe.

27 Han hafver upphäfvit sig emot honom, och satt sig hårdt emot honom.

“Togbɔ be eda ami ɖe mo gbɔ eye wòlolo ɖe ali gbɔ hã la,

28 Men han skall bo i nederslagna städer, der inga hus äro; utan ligga i enom hop.

anɔ du gbagbãwo kple xɔ siwo me ame aɖeke mele o la me, xɔ siwo gbã zu glikpo.

29 Han skall icke varda rik, och hans gods skall icke förökas; och skall icke utspridas i landena.

Magakpɔ hotsui o eye eƒe kesinɔnuwo maganɔ anyi alo eƒe nunɔamesiwo nagbagba ɖe anyigba dzi o.

30 Han skall icke undfly olycko; eldslågen skall förtorka hans grenar; och skall varda borttagen af hans muns anda.

Masi le viviti la nu o, dzo ƒe aɖe ana eƒe alɔwo nayrɔ eye Mawu ƒe numegbɔgbɔ akplɔe adzoe.

31 Han är så bedragen, att han icke tror att det skall varda värre med honom.

Megable eɖokui, atsɔ eƒe dzi aɖo nu si nye tofloko la ŋu o elabena ɖeke maɖe vi nɛ o.

32 Han får en ända, när honom obeqvämt är; och hans gren skall icke grönskas.

Hafi eƒe ɣeyiɣi nade la, woaɖo eteƒe nɛ abe ale si dze ene eye eƒe alɔdzewo matsi ɖe edzi o.

33 Han varder afhemtad såsom en omogen drufva af vinträt, och såsom ett oljoträ bortfaller sitt blomster.

Anɔ abe wainka si ŋu wogbe waintsetse gbogbowo katã le la ene alo abe amiti si dudu eƒe seƒoƒowo ene.

34 Ty de skrymtares församling skall blifva ensam, och elden skall förtära hans hus, som gåfvor tager.

Elabena mawumavɔ̃lawo ƒe ha madzi ɖe edzi o eye dzo afia ame siwo lɔ̃a zãnuxɔxɔ ƒe agbadɔwo.

35 Han anar olycko, och föder vedermödo; och deras buk bär list fram.

Wofɔa fukpekpe ƒe fu, hedzia nu vɔ̃ɖi eye beble ɖoa atsyɔ̃ ɖe woƒe vidzidɔwo me.”