Job 15
1 Då svarade Eliphas af Thema, och sade:
Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:
2 Skall en vis man tala så i vädret, och uppfylla sin buk med väder?
Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?
3 Du straffar med onyttigom ordom, och ditt tal kommer intet till gagns.
Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?
4 Du hafver bortkastat räddhågan, och talar förakteliga för Gudi;
Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.
5 Ty så lärer din ondska din mun, och du hafver utvalt ena skalkatungo.
Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.
6 Din mun skall fördöma dig, och icke jag; dina läppar skola svara dig.
Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.
7 Äst du den första menniska, som född är? Äst du för all berg aflader?
Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?
8 Hafver du hört Guds hemliga råd? Och är sjelfva visdomen ringare än du?
Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?
9 Hvad vetst du, det vi icke vete? Hvad förstår du, det som icke är när oss?
Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?
10 Gråhårote och gamle äro när oss, som länger hafva lefvat än dine fäder.
Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.
11 Skulle Guds hugsvalelse så ringa aktas för dig? Men du hafver något hemligit stycke när dig.
Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?
12 Hvad tager ditt hjerta före? Hvi ser du så stolt ut?
Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?
13 Hvi sätter ditt sinne sig emot Gud, att du låter sådana ord gå af dinom mun?
Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.
14 Hvad är en menniska, att hon skulle vara ren; och att han skulle vara rättfärdig, som af qvinno född är?
Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?
15 Si, ibland hans helga är ingen ostraffelig, och himlarna äro icke rene för honom.
Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.
16 Huru mycket mer menniskan, som är stygg och ond; den der orättfärdighetena dricker såsom vatten?
Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?
17 Jag vill visa dig det, hör mig; jag vill förtälja dig, hvad jag sett hafver;
Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;
18 Hvad de vise sagt hafva, och för deras fader icke hafver fördoldt varit;
Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;
19 Hvilkom allena landet gifvet är, så att ingen främmande må gå ibland dem.
Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.
20 En ogudaktig bäfvar i alla sina lifsdagar, och enom tyrann är hans åratal fördoldt.
Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.
21 Hvad han hörer, det förskräcker honom; och ändå att frid är, så hafver han dock den sorg, att han skall förderfvas.
Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.
22 Han tror icke, att han skall kunna undfly olyckona, och förmodar sig alltid svärdet.
Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.
23 När han far ut hit och dit efter sin näring, så tycker honom att hans olyckos tid är för handene.
Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.
24 Ångest och nöd förskräcka honom, och slå honom ned, såsom en Konung med enom här;
Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.
25 Ty han hafver utsträckt sina hand emot Gud, och emot den Allsmägtiga förstärkt sig.
Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.
26 Han löper med hufvudet emot honom, och står halsstyf emot honom.
Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden.
27 Han hafver upphäfvit sig emot honom, och satt sig hårdt emot honom.
Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;
28 Men han skall bo i nederslagna städer, der inga hus äro; utan ligga i enom hop.
En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.
29 Han skall icke varda rik, och hans gods skall icke förökas; och skall icke utspridas i landena.
Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.
30 Han skall icke undfly olycko; eldslågen skall förtorka hans grenar; och skall varda borttagen af hans muns anda.
Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.
31 Han är så bedragen, att han icke tror att det skall varda värre med honom.
Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.
32 Han får en ända, när honom obeqvämt är; och hans gren skall icke grönskas.
Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.
33 Han varder afhemtad såsom en omogen drufva af vinträt, och såsom ett oljoträ bortfaller sitt blomster.
Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.
34 Ty de skrymtares församling skall blifva ensam, och elden skall förtära hans hus, som gåfvor tager.
Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.
35 Han anar olycko, och föder vedermödo; och deras buk bär list fram.
Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.
