Jakobsbrevet 1
1 Jacobus, Guds och Herrans Jesu Christi tjenare: dem tolf slägtom, som äro här och der förskingrade, helso.
ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಪ್ರಭೋ ರ್ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಚ ದಾಸೋ ಯಾಕೂಬ್ ವಿಕೀರ್ಣೀಭೂತಾನ್ ದ್ವಾದಶಂ ವಂಶಾನ್ ಪ್ರತಿ ನಮಸ್ಕೃತ್ಯ ಪತ್ರಂ ಲಿಖತಿ|
2 Mine bröder, håller det för all glädje, när I fallen i mångahanda frestelse;
ಹೇ ಮಮ ಭ್ರಾತರಃ, ಯೂಯಂ ಯದಾ ಬಹುವಿಧಪರೀಕ್ಷಾಷು ನಿಪತತ ತದಾ ತತ್ ಪೂರ್ಣಾನನ್ದಸ್ಯ ಕಾರಣಂ ಮನ್ಯಧ್ವಂ|
3 Och veter, att edor tros bepröfvelse gör tålamod.
ಯತೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಶ್ವಾಸಸ್ಯ ಪರೀಕ್ಷಿತತ್ವೇನ ಧೈರ್ಯ್ಯಂ ಸಮ್ಪಾದ್ಯತ ಇತಿ ಜಾನೀಥ|
4 Men låter tålamodet hafva ett fullbordadt verk; på det I skolen vara fullkomna och hele, och intet fel hafva.
ತಚ್ಚ ಧೈರ್ಯ್ಯಂ ಸಿದ್ಧಫಲಂ ಭವತು ತೇನ ಯೂಯಂ ಸಿದ್ಧಾಃ ಸಮ್ಪೂರ್ಣಾಶ್ಚ ಭವಿಷ್ಯಥ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಗುಣಸ್ಯಾಭಾವಶ್ಚ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
5 Hvar nu någrom ibland eder fattas visdom, han bedje af Gudi, den der gifver enfaldeliga allom, och förviter icke; och han skall honom gifven varda.
ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಜ್ಞಾನಾಭಾವೋ ಯದಿ ಭವೇತ್ ತರ್ಹಿ ಯ ಈಶ್ವರಃ ಸರಲಭಾವೇನ ತಿರಸ್ಕಾರಞ್ಚ ವಿನಾ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ದದಾತಿ ತತಃ ಸ ಯಾಚತಾಂ ತತಸ್ತಸ್ಮೈ ದಾಯಿಷ್ಯತೇ|
6 Men han bedje i trone, intet tviflandes; ty den der tviflar, han är såsom hafsens våg, som af vädret drifs och föres.
ಕಿನ್ತು ಸ ನಿಃಸನ್ದೇಹಃ ಸನ್ ವಿಶ್ವಾಸೇನ ಯಾಚತಾಂ ಯತಃ ಸನ್ದಿಗ್ಧೋ ಮಾನವೋ ವಾಯುನಾ ಚಾಲಿತಸ್ಯೋತ್ಪ್ಲವಮಾನಸ್ಯ ಚ ಸಮುದ್ರತರಙ್ಗಸ್ಯ ಸದೃಶೋ ಭವತಿ|
7 Sådana menniska tänke icke, att hon får något af Herranom.
ತಾದೃಶೋ ಮಾನವಃ ಪ್ರಭೋಃ ಕಿಞ್ಚಿತ್ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯತೀತಿ ನ ಮನ್ಯತಾಂ|
8 En man, som tviflar, är ostadig i alla sina vägar.
ದ್ವಿಮನಾ ಲೋಕಃ ಸರ್ವ್ವಗತಿಷು ಚಞ್ಚಲೋ ಭವತಿ|
9 Men en broder, som ringa är, berömme sig af sin upphöjelse;
ಯೋ ಭ್ರಾತಾ ನಮ್ರಃ ಸ ನಿಜೋನ್ನತ್ಯಾ ಶ್ಲಾಘತಾಂ|
10 Och den som rik är, af sin förnedring; ty såsom blomstret af gräset skall han förgås.
ಯಶ್ಚ ಧನವಾನ್ ಸ ನಿಜನಮ್ರತಯಾ ಶ್ಲಾಘತಾಂಯತಃ ಸ ತೃಣಪುಷ್ಪವತ್ ಕ್ಷಯಂ ಗಮಿಷ್ಯತಿ|
11 Solen går upp med hetta, och gräset förvissnar, och blomstret faller af, och dess sköna fägring förgås; så skall ock den rike förvissna uti sina vägar.
ಯತಃ ಸತಾಪೇನ ಸೂರ್ಯ್ಯೇಣೋದಿತ್ಯ ತೃಣಂ ಶೋಷ್ಯತೇ ತತ್ಪುಷ್ಪಞ್ಚ ಭ್ರಶ್ಯತಿ ತೇನ ತಸ್ಯ ರೂಪಸ್ಯ ಸೌನ್ದರ್ಯ್ಯಂ ನಶ್ಯತಿ ತದ್ವದ್ ಧನಿಲೋಕೋಽಪಿ ಸ್ವೀಯಮೂಢತಯಾ ಮ್ಲಾಸ್ಯತಿ|
12 Salig är den man, som tåleliga lider frestelse; ty då han bepröfvad är, skall han ta lifsens krono, den Gud lofvat hafver dem som honom älska.
ಯೋ ಜನಃ ಪರೀಕ್ಷಾಂ ಸಹತೇ ಸ ಏವ ಧನ್ಯಃ, ಯತಃ ಪರೀಕ್ಷಿತತ್ವಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಸ ಪ್ರಭುನಾ ಸ್ವಪ್ರೇಮಕಾರಿಭ್ಯಃ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾತಂ ಜೀವನಮುಕುಟಂ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ|
13 Ingen säge, då han frestad varder, att han af Gudi frestad varder; ty Gud frestas icke af ondt, han frestar ock ingen;
ಈಶ್ವರೋ ಮಾಂ ಪರೀಕ್ಷತ ಇತಿ ಪರೀಕ್ಷಾಸಮಯೇ ಕೋಽಪಿ ನ ವದತು ಯತಃ ಪಾಪಾಯೇಶ್ವರಸ್ಯ ಪರೀಕ್ಷಾ ನ ಭವತಿ ಸ ಚ ಕಮಪಿ ನ ಪರೀಕ್ಷತೇ|
14 Utan hvar och en varder frestad, då han af sin egen begärelse dragen och lockad varder.
ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವೀಯಮನೋವಾಞ್ಛಯಾಕೃಷ್ಯತೇ ಲೋಭ್ಯತೇ ಚ ತಸ್ಯೈವ ಪರೀಕ್ಷಾ ಭವತಿ|
15 Derefter, sedan begärelsen hafver aflat, föder hon synden; men då synden är fullbordad, föder hon döden.
ತಸ್ಮಾತ್ ಸಾ ಮನೋವಾಞ್ಛಾ ಸಗರ್ಭಾ ಭೂತ್ವಾ ದುಷ್ಕೃತಿಂ ಪ್ರಸೂತೇ ದುಷ್ಕೃತಿಶ್ಚ ಪರಿಣಾಮಂ ಗತ್ವಾ ಮೃತ್ಯುಂ ಜನಯತಿ|
16 Farer icke ville, mine käre bröder.
ಹೇ ಮಮ ಪ್ರಿಯಭ್ರಾತರಃ, ಯೂಯಂ ನ ಭ್ರಾಮ್ಯತ|
17 All god gåfva, och all fullkomlig gåfva kommer ofvanefter, ifrå ljusens Fader; när hvilkom ingen förvandling är, eller ljus och mörkers omskiftelse.
ಯತ್ ಕಿಞ್ಚಿದ್ ಉತ್ತಮಂ ದಾನಂ ಪೂರ್ಣೋ ವರಶ್ಚ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಮ್ ಊರ್ದ್ಧ್ವಾದ್ ಅರ್ಥತೋ ಯಸ್ಮಿನ್ ದಶಾನ್ತರಂ ಪರಿವರ್ತ್ತನಜಾತಚ್ಛಾಯಾ ವಾ ನಾಸ್ತಿ ತಸ್ಮಾದ್ ದೀಪ್ತ್ಯಾಕರಾತ್ ಪಿತುರವರೋಹತಿ|
18 Han hafver oss födt efter sin vilja, genom sanningenes ord, på det vi skulle vara förstlingen af hans kreatur.
ತಸ್ಯ ಸೃಷ್ಟವಸ್ತೂನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ವಯಂ ಯತ್ ಪ್ರಥಮಫಲಸ್ವರೂಪಾ ಭವಾಮಸ್ತದರ್ಥಂ ಸ ಸ್ವೇಚ್ಛಾತಃ ಸತ್ಯಮತಸ್ಯ ವಾಕ್ಯೇನಾಸ್ಮಾನ್ ಜನಯಾಮಾಸ|
19 Derföre, mine käre bröder, hvar och en menniska vare snar till att höra, och sen till att tala, och sen till vrede.
ಅತಏವ ಹೇ ಮಮ ಪ್ರಿಯಭ್ರಾತರಃ, ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಕೈಕೋ ಜನಃ ಶ್ರವಣೇ ತ್ವರಿತಃ ಕಥನೇ ಧೀರಃ ಕ್ರೋಧೇಽಪಿ ಧೀರೋ ಭವತು|
20 Ty mansens vrede gör icke det rätt är för Gudi.
ಯತೋ ಮಾನವಸ್ಯ ಕ್ರೋಧ ಈಶ್ವರೀಯಧರ್ಮ್ಮಂ ನ ಸಾಧಯತಿ|
21 Lägger fördenskull bort alla orenlighet och alla ondsko, och anammer ordet med saktmodighet, som i eder plantadt är, det edra själar kan saliga göra.
ಅತೋ ಹೇತೋ ರ್ಯೂಯಂ ಸರ್ವ್ವಾಮ್ ಅಶುಚಿಕ್ರಿಯಾಂ ದುಷ್ಟತಾಬಾಹುಲ್ಯಞ್ಚ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ಯುಷ್ಮನ್ಮನಸಾಂ ಪರಿತ್ರಾಣೇ ಸಮರ್ಥಂ ರೋಪಿತಂ ವಾಕ್ಯಂ ನಮ್ರಭಾವೇನ ಗೃಹ್ಲೀತ|
22 Men varer ordets görare, och icke allenast hörare, bedragandes eder sjelfva.
ಅಪರಞ್ಚ ಯೂಯಂ ಕೇವಲಮ್ ಆತ್ಮವಞ್ಚಯಿತಾರೋ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತಾರೋ ನ ಭವತ ಕಿನ್ತು ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಕಾರಿಣೋ ಭವತ|
23 Ty der någor är allenast ordsens hörare, och icke görare, han är lik den man, som sitt lekamliga ansigte skådar i en spegel;
ಯತೋ ಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಕಾರೀ ನ ಭೂತ್ವಾ ಕೇವಲಂ ತಸ್ಯ ಶ್ರೋತಾ ಭವತಿ ಸ ದರ್ಪಣೇ ಸ್ವೀಯಶಾರೀರಿಕವದನಂ ನಿರೀಕ್ಷಮಾಣಸ್ಯ ಮನುಜಸ್ಯ ಸದೃಶಃ|
24 Ty då han sig beskådat hafver, går han derifrån, och förgäter straxt hurudana han var.
ಆತ್ಮಾಕಾರೇ ದೃಷ್ಟೇ ಸ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ಕೀದೃಶ ಆಸೀತ್ ತತ್ ತತ್ಕ್ಷಣಾದ್ ವಿಸ್ಮರತಿ|
25 Men den der skådar uti frihetenes fullkomliga lag, och blifver deruti, och är icke en glömsker hörare, utan en görare, den samme varder salig uti sin gerning.
ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ನತ್ವಾ ಮುಕ್ತೇಃ ಸಿದ್ಧಾಂ ವ್ಯವಸ್ಥಾಮ್ ಆಲೋಕ್ಯ ತಿಷ್ಠತಿ ಸ ವಿಸ್ಮೃತಿಯುಕ್ತಃ ಶ್ರೋತಾ ನ ಭೂತ್ವಾ ಕರ್ಮ್ಮಕರ್ತ್ತೈವ ಸನ್ ಸ್ವಕಾರ್ಯ್ಯೇ ಧನ್ಯೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
26 Hvar nu någor ibland eder låter sig tycka, att han tjenar Gudi, och icke styrer sina tungo, utan bedrager sitt hjerta, hans Gudstjenst är fåfäng.
ಅನಾಯತ್ತರಸನಃ ಸನ್ ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವಮನೋ ವಞ್ಚಯಿತ್ವಾ ಸ್ವಂ ಭಕ್ತಂ ಮನ್ಯತೇ ತಸ್ಯ ಭಕ್ತಿ ರ್ಮುಧಾ ಭವತಿ|
27 Detta är för Gudi och Fadren en ren och obesmittad Gudstjenst, söka faderlös och moderlös barn, och enkor, uti deras bedröfvelse, och behålla sig obesmittad af verldene.
ಕ್ಲೇಶಕಾಲೇ ಪಿತೃಹೀನಾನಾಂ ವಿಧವಾನಾಞ್ಚ ಯದ್ ಅವೇಕ್ಷಣಂ ಸಂಸಾರಾಚ್ಚ ನಿಷ್ಕಲಙ್ಕೇನ ಯದ್ ಆತ್ಮರಕ್ಷಣಂ ತದೇವ ಪಿತುರೀಶ್ವರಸ್ಯ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಶುಚಿ ರ್ನಿರ್ಮ್ಮಲಾ ಚ ಭಕ್ತಿಃ|
