2 Samuelsboken 22
1 Och David talade för Herranom denna visones ord, den tid då Herren hade hulpit honom ifrån alla hans fiendars hand, och ifrå Sauls hand;
Kaj David eldiris antaŭ la Eternulo la vortojn de la sekvanta kanto, kiam la Eternulo lin savis el la manoj de ĉiuj liaj malamikoj kaj el la mano de Saul.
2 Och sade: Herren är min klippa, och min borg, och min Frälsare.
Li diris: La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortikaĵo, kaj mia Savanto.
3 Gud är min tröst, på honom vill jag trösta; min sköld och mine helsos horn; mitt beskärm, och min tillflykt, min Frälsare, du som mig hjelper ifrån orätt.
Dion, mian Rokon, mi fidas; Mia ŝildo, kaj la korno de mia savo, mia fortigo, kaj mia rifuĝejo; Mia Savanto, kiu helpas min kontraŭ maljusteco.
4 Jag vill lofva och åkalla Herran, så blifver jag ifrå mina fiendar förlossad.
Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi saviĝas de miaj malamikoj.
5 Ty dödsens förderf hade omhvärft mig; och Belials bäcker hade förskräckt mig.
Ĉar ĉirkaŭis min la ondoj de la morto, Torentoj pereigaj min teruris;
La ŝnuroj de Ŝeol min ĉirkaŭis; La retoj de la morto min atingis. (Sheol h7585)
7 När jag bedröfvad är, vill jag åkalla Herran, och ropa till min Gud, så hörer han mina röst utaf sitt tempel; och mitt rop kommer för honom i hans öron.
En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi vokis; Kaj el Sia templo Li aŭdis mian voĉon, Kaj mia krio atingis Liajn orelojn.
8 Jorden bäfvade och skalf; himmelens grundvalar hafva sig rört, och gifvit sig, då han var vred.
Ektremis kaj ekskuiĝis la tero, La fundamentoj de la ĉielo ekmoviĝis Kaj ekŝanceliĝis, ĉar Li koleris.
9 Rök gick upp utaf hans näso, och förtärande eld utaf hans mun; så att det ljungade deraf.
Leviĝis fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia buŝo; Karboj ekflamis de ĝi.
10 Himmelen böjde han, och steg neder; och mörker var under hans fötter.
Li klinis la ĉielon kaj iris malsupren, Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj.
11 Och han steg på Cherub, och flög, och syntes på vädrens vingar.
Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li portiĝis sur la flugiloj de la vento.
12 Hans tjäll kringom honom var mörker, och svart tjockt moln.
Li ĉirkaŭigis Sin per mallumo kiel per tendo, Per densaj nuboj, plenaj de akvo.
13 Af skenet för honom brann det med ljungande.
De la brilo antaŭ Li Ekbrulis karboj per fajro.
14 Herren dundrade af himmelen; och den Högste lät utgå sitt dunder.
El la ĉielo ektondris la Eternulo, Kaj la Plejaltulo aŭdigis Sian voĉon.
15 Han sköt sina pilar, och förströdde dem; han lät ljunga, och förskräckte dem.
Li ĵetis sagojn, kaj dispelis ilin; fulmon, kaj konfuzis ilin.
16 Då såg man vattnet uppvälla; och jordenes grund vardt blottad genom Herrans straff, och genom hans näsos anda och blåst.
Kaj malkovriĝis la kuŝujoj de la maro, Nudiĝis la fundamentoj de la universo, De la minaca voĉo de la Eternulo, De la kolera spirado de Lia nazo.
17 Han sände utaf höjdene, och hemtade mig, och drog mig utu stor vatten.
Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj;
18 Han frälste mig ifrå mina starka fiendar; ifrå mina hatare, som mig för mägtige voro;
Li savas min de mia potenca malamiko, De miaj malamantoj, ĉar ili estas pli fortaj ol mi.
19 De mig öfverföllo i mine olyckos tid; och Herren är min tröst vorden.
Ili atingis min en la tago de mia malfeliĉo; Sed la Eternulo fariĝis mia subteno.
20 Han hafver utfört mig på rymdena. Han tog mig ut; förty han hade lust till mig.
Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, ĉar Li estas favora al mi.
21 Herren gör väl vid mig efter mina rättfärdighet; han betalar mig efter mina händers renhet.
La Eternulo rekompencas min laŭ mia justeco; Laŭ la pureco de miaj manoj Li repagas al mi.
22 Ty jag håller Herrans vägar, och är icke ogudaktig vorden emot min Gud.
Ĉar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon antaŭ mia Dio.
23 Förty alla hans rätter hafver jag för ögon; och hans bud kastar jag icke ifrå mig.
Ĉar ĉiuj Liaj leĝoj estis antaŭ mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi.
24 Men jag är utan vank för honom, och bevarar mig för synd.
Mi estis senkulpa antaŭ Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku.
25 Derföre vedergäller mig Herren efter min rättfärdighet; efter min renhet för hans ögon.
Kaj la Eternulo rekompencis min laŭ mia justeco, Laŭ mia pureco antaŭ Liaj okuloj.
26 Med de heliga äst du helig; med de fromma äst du from.
Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia;
27 Med de rena äst du ren; och vid de afvoga ställer du dig afvog.
Kun purulo Vi agas laŭ lia pureco, Kaj kun maliculo laŭ lia maliceco.
28 Ty du hjelper det elända folk; och med din ögon förnedrar du de höga.
Popolon humilan Vi helpas; Kaj per Viaj okuloj Vi malaltigas la fierulojn.
29 Ty du, Herre, äst min lykta; Herren upplyser mitt mörker.
Ĉar Vi estas mia lumilo, ho Eternulo; La Eternulo lumigas mian mallumon.
30 Förty med dig kan jag nederslå krigsfolk; och genom min Gud springa öfver muren.
Ĉar kun Vi mi forkurigas militistaron; Kun mia Dio mi transsaltas muron.
31 Guds vägar äro utan brist; Herrans tal är genomluttradt; han är en sköld allom dem som hoppas till honom.
La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas ŝildo por ĉiuj, kiuj Lin fidas.
32 Ty hvilken är en Gud, utan Herren? Och hvilken är en tröst, utan vår Gud?
Ĉar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio?
33 Gud styrker mig med kraft, och visar mig en väg utan brist.
Dio fortikigas min per forto; Kaj Li perfektigas mian vojon.
34 Han gör mina fötter lika som hjortars; och sätter mig uppå mina höjder.
Li similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj altaĵoj.
35 Han lärer mina händer strida, och drifver mina armars kopparbåga.
Li instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn streĉi kupran pafarkon.
36 Och du gifver mig dine helsos sköld; och när du förnedrar mig, gör du mig storan.
Vi donis al mi la ŝildon de Via savo; Kaj Via favoro min grandigas.
37 Du gör rum för mig till att gå, att mina fötter icke slinta.
Vi larĝigas mian paŝon sub mi, Por ke ne ŝanceliĝu miaj piedoj.
38 Jag vill jaga efter mina fiendar, och förgöra dem; och vill icke omvända, tilldess jag gör en ända med dem.
Mi persekutas miajn malamikojn, kaj ekstermas ilin; Kaj mi ne revenas, ĝis mi ilin pereigas.
39 Jag vill förgöra dem, och nederslå dem, och de skola icke stå mig emot; de måste falla under mina fötter.
Mi pereigas kaj frakasas ilin, ke ili ne povas plu leviĝi; Ili falas sub miajn piedojn.
40 Du kan omgjorda mig med kraft till strid; du kan kasta dem under mig, som sätta sig upp emot mig.
Vi ĉirkaŭzonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi ĵetas sub min.
41 Du gifver mig mina fiendar på flyktena, att jag må förstöra dem som mig hata.
Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas.
42 De ropa, men der är ingen hjelpare; till Herran, men han svarar dem intet.
Ili rigardas ĉirkaŭen, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili.
43 Jag skall sönderstöta dem såsom stoft på jordene; såsom träck uppå gatone skall jag göra dem till mull, och förströ dem.
Mi disfrotas ilin simile al polvo de la tero; Kiel stratan koton mi ilin disbatas kaj dispremas.
44 Du hjelper mig ifrå det trätosamma folket; och bevarar mig till ett hufvud öfver Hedningarna. Det folk, som jag intet kände, skall tjena mig.
Vi savas min de la ribeloj de mia popolo; Vi gardas min, ke mi estu ĉefo super la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min.
45 De främmande barn försaka mig; men desse lyda mig med hörsam öron.
Aligentuloj respektegas min; Ili obeas min per atentaj oreloj.
46 De främmande barn äro försmäktade, och brytas i sina bojor.
Aligentuloj senfortiĝas, Kaj kuras terurite el siaj fortikaĵoj.
47 Herren lefver, och lofvad vare min tröst; och varde upphöjd Gud, mine helsos tröst.
Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Alte glorata estu mia Dio, la Roko de mia savo:
48 Gud, som gifver mig hämnden, och kastar folk under mig;
Tiu Dio, kiu donas al mi venĝon Kaj submetas al mi popolojn;
49 Han förer mig ut ifrå mina fiendar, och ifrå dem, som sätta sig emot mig, upphöjer du mig; och ifrå vrångvisa män frälsar du mig.
Kiu forkondukas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo.
50 Derföre vill jag tacka dig, Herre, ibland Hedningarna, och dino Namne lofsjunga;
Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas.
51 Den der stor salighet bevisar sinom Konung; och gör väl med David sinom smorda, och med hans säd i evig tid.
Li donas grandan helpon al Sia reĝo, Kaj faras favoraĵon al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne.
