2 Samuelsboken 22
1 Och David talade för Herranom denna visones ord, den tid då Herren hade hulpit honom ifrån alla hans fiendars hand, och ifrå Sauls hand;
En David sprak de woorden dezes lieds tot den HEERE, ten dage als de HEERE hem verlost had uit de hand van al zijn vijanden, en uit de hand van Saul.
2 Och sade: Herren är min klippa, och min borg, och min Frälsare.
Hij zeide dan: De HEERE is mij mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn Uithelper.
3 Gud är min tröst, på honom vill jag trösta; min sköld och mine helsos horn; mitt beskärm, och min tillflykt, min Frälsare, du som mig hjelper ifrån orätt.
God is mijn Rots, ik zal op Hem betrouwen; mijn Schild en de Hoorn mijns heils, mijn Hoog Vertrek en mijn Toevlucht, mijn Verlosser! Van geweld hebt Gij mij verlost!
4 Jag vill lofva och åkalla Herran, så blifver jag ifrå mina fiendar förlossad.
Ik riep den HEERE aan, Die te prijzen is, en ik werd verlost van mijn vijanden.
5 Ty dödsens förderf hade omhvärft mig; och Belials bäcker hade förskräckt mig.
Want baren des doods hadden mij omvangen; beken Belials verschrikten mij.
Banden der hel omringden mij; strikken des doods bejegenden mij. (Sheol h7585)
7 När jag bedröfvad är, vill jag åkalla Herran, och ropa till min Gud, så hörer han mina röst utaf sitt tempel; och mitt rop kommer för honom i hans öron.
Als mij bange was, riep ik den HEERE aan, en riep tot mijn God; en Hij hoorde mijn stem uit Zijn paleis, en mijn geroep kwam in Zijn oren.
8 Jorden bäfvade och skalf; himmelens grundvalar hafva sig rört, och gifvit sig, då han var vred.
Toen daverde en beefde de aarde; de fondamenten des hemels beroerden zich, en daverden, omdat Hij ontstoken was.
9 Rök gick upp utaf hans näso, och förtärande eld utaf hans mun; så att det ljungade deraf.
Rook ging op van Zijn neus, en een vuur uit Zijn mond verteerde; kolen werden daarvan aangestoken.
10 Himmelen böjde han, och steg neder; och mörker var under hans fötter.
En Hij boog den hemel, en daalde neder; en donkerheid was onder Zijn voeten.
11 Och han steg på Cherub, och flög, och syntes på vädrens vingar.
En Hij voer op een cherub, en vloog, en werd gezien op de vleugelen des winds.
12 Hans tjäll kringom honom var mörker, och svart tjockt moln.
En Hij zette duisternis rondom Zich tot tenten, een samenbinding der wateren, wolken des hemels.
13 Af skenet för honom brann det med ljungande.
Van den glans voor Hem henen werden kolen des vuurs aangestoken.
14 Herren dundrade af himmelen; och den Högste lät utgå sitt dunder.
De HEERE donderde van den hemel, en de Allerhoogste gaf Zijn stem.
15 Han sköt sina pilar, och förströdde dem; han lät ljunga, och förskräckte dem.
En Hij zond pijlen uit en verstrooide ze; bliksemen en verschrikte ze.
16 Då såg man vattnet uppvälla; och jordenes grund vardt blottad genom Herrans straff, och genom hans näsos anda och blåst.
En de diepe kolken der zee werden gezien, de gronden der wereld werden ontdekt, door het schelden des HEEREN, van het geblaas des winds van Zijn neus.
17 Han sände utaf höjdene, och hemtade mig, och drog mig utu stor vatten.
Hij zond van de hoogte, Hij nam mij, Hij trok mij op uit grote wateren.
18 Han frälste mig ifrå mina starka fiendar; ifrå mina hatare, som mig för mägtige voro;
Hij verloste mij van mijn sterken vijand, van mijn haters, omdat zij machtiger waren dan ik.
19 De mig öfverföllo i mine olyckos tid; och Herren är min tröst vorden.
Zij hadden mij bejegend ten dage mijns ongevals; maar de HEERE was mij een Steunsel.
20 Han hafver utfört mig på rymdena. Han tog mig ut; förty han hade lust till mig.
En Hij voerde mij uit in de ruimte, en rukte mij uit, want Hij had lust aan mij.
21 Herren gör väl vid mig efter mina rättfärdighet; han betalar mig efter mina händers renhet.
De HEERE vergold mij naar mijn gerechtigheid; Hij gaf mij weder naar de reinigheid mijner handen.
22 Ty jag håller Herrans vägar, och är icke ogudaktig vorden emot min Gud.
Want ik heb des HEEREN wegen gehouden, en ben van mijn God niet goddelooslijk afgegaan.
23 Förty alla hans rätter hafver jag för ögon; och hans bud kastar jag icke ifrå mig.
Want al Zijn rechten waren voor mij, en Zijn inzettingen, daarvan week ik niet af.
24 Men jag är utan vank för honom, och bevarar mig för synd.
Maar ik was oprecht voor Hem; en ik wachtte mij voor mijn ongerechtigheid.
25 Derföre vedergäller mig Herren efter min rättfärdighet; efter min renhet för hans ögon.
Zo gaf mij de HEERE weder naar mijn gerechtigheid, naar mijn reinigheid, voor Zijn ogen.
26 Med de heliga äst du helig; med de fromma äst du from.
Bij den goedertierene houdt Gij U goedertieren; bij den oprechten held houdt Gij U oprecht.
27 Med de rena äst du ren; och vid de afvoga ställer du dig afvog.
Bij den reine houdt Gij U rein; maar bij den verkeerde houdt Gij U verdraaid.
28 Ty du hjelper det elända folk; och med din ögon förnedrar du de höga.
En Gij verlost het bedrukte volk; maar Uw ogen zijn tegen de hogen, Gij zult hen vernederen.
29 Ty du, Herre, äst min lykta; Herren upplyser mitt mörker.
Want Gij zijt mijn Lamp, o HEERE, en de HEERE doet mijn duisternis opklaren.
30 Förty med dig kan jag nederslå krigsfolk; och genom min Gud springa öfver muren.
Want met U loop ik door een bende; met mijn God spring ik over een muur.
31 Guds vägar äro utan brist; Herrans tal är genomluttradt; han är en sköld allom dem som hoppas till honom.
Gods weg is volmaakt; de rede des HEEREN is doorlouterd; Hij is een Schild allen, die op Hem betrouwen.
32 Ty hvilken är en Gud, utan Herren? Och hvilken är en tröst, utan vår Gud?
Want wie is God, behalve de HEERE, en wie is een rotssteen, behalve onze God?
33 Gud styrker mig med kraft, och visar mig en väg utan brist.
God is mijn Sterkte en Kracht; en Hij heeft mijn weg volkomen geopend.
34 Han gör mina fötter lika som hjortars; och sätter mig uppå mina höjder.
Hij maakt mijn voeten gelijk als der hinden, en stelt mij op mijn hoogten.
35 Han lärer mina händer strida, och drifver mina armars kopparbåga.
Hij leert mijn handen ten strijde, zodat een stalen boog met mijn armen verbroken is.
36 Och du gifver mig dine helsos sköld; och när du förnedrar mig, gör du mig storan.
Ook hebt Gij mij gegeven het schild Uws heils, en door Uw verootmoedigen hebt Gij mij groot gemaakt.
37 Du gör rum för mig till att gå, att mina fötter icke slinta.
Gij hebt mijn voetstap ruim gemaakt onder mij; en mijn enkelen hebben niet gewankeld.
38 Jag vill jaga efter mina fiendar, och förgöra dem; och vill icke omvända, tilldess jag gör en ända med dem.
Ik vervolgde mijn vijanden, en verdelgde hen, en keerde niet weder, totdat ik ze verdaan had.
39 Jag vill förgöra dem, och nederslå dem, och de skola icke stå mig emot; de måste falla under mina fötter.
En ik verteerde hen, en doorstak ze, dat zij niet weder opstonden; maar zij vielen onder mijn voeten.
40 Du kan omgjorda mig med kraft till strid; du kan kasta dem under mig, som sätta sig upp emot mig.
Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij nederbukken, die tegen mij opstonden.
41 Du gifver mig mina fiendar på flyktena, att jag må förstöra dem som mig hata.
En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, mijner haters, en ik vernielde hen.
42 De ropa, men der är ingen hjelpare; till Herran, men han svarar dem intet.
Zij zagen uit, maar er was geen verlosser; naar den HEERE, maar Hij antwoordde hun niet.
43 Jag skall sönderstöta dem såsom stoft på jordene; såsom träck uppå gatone skall jag göra dem till mull, och förströ dem.
Toen vergruisde ik hen als stof der aarde; ik stampte ze, ik breidde hen uit als slijk der straten.
44 Du hjelper mig ifrå det trätosamma folket; och bevarar mig till ett hufvud öfver Hedningarna. Det folk, som jag intet kände, skall tjena mig.
Ook hebt Gij mij uitgeholpen van de twisten mijns volks, Gij hebt mij bewaard tot een hoofd der heidenen; het volk, dat ik niet kende, heeft mij gediend.
45 De främmande barn försaka mig; men desse lyda mig med hörsam öron.
Vreemden hebben zich mij geveinsdelijk onderworpen; zo haast als hun oor van mij hoorde, hebben zij mij gehoorzaamd.
46 De främmande barn äro försmäktade, och brytas i sina bojor.
Vreemden zijn vervallen, en hebben zich aangegord uit hun sloten.
47 Herren lefver, och lofvad vare min tröst; och varde upphöjd Gud, mine helsos tröst.
De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen; en verhoogd zij God, de Rotssteen mijns heils!
48 Gud, som gifver mig hämnden, och kastar folk under mig;
De God, Die mij volkomene wraak geeft, en de volken onder mij nederwerpt;
49 Han förer mig ut ifrå mina fiendar, och ifrå dem, som sätta sig emot mig, upphöjer du mig; och ifrå vrångvisa män frälsar du mig.
En Die mij uitvoert van mijn vijanden; en Gij verhoogt mij boven degenen, die tegen mij opstaan; Gij redt mij van den man alles gewelds.
50 Derföre vill jag tacka dig, Herre, ibland Hedningarna, och dino Namne lofsjunga;
Daarom zal ik U, o HEERE, loven onder de heidenen, en Uw Naam zal ik psalmzingen.
51 Den der stor salighet bevisar sinom Konung; och gör väl med David sinom smorda, och med hans säd i evig tid.
Hij is een Toren der verlossingen Zijns konings, en Hij doet goedertierenheid aan Zijn gezalfde, aan David en aan zijn zaad, tot in eeuwigheid.
