برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، مرا در شدت خشم خود توبیخ و تنبیه نکن. |
ای خداوند، به من رحم کن زیرا پژمرده شدهام. خداوندا، مرا شفا ده، زیرا دردْ وجودم را فرا گرفته |
و بسیار پریشانم. تا به کی ای خداوند، تا به کی؟ |
ای خداوند، بیا و مرا برهان؛ به خاطر محبت خود، مرا نجات ده. |
زیرا مردگان نمیتوانند تو را به یاد آورند. کیست که در قبر تو را ستایش کند؟ (Sheol h7585) |
از نالیدن خسته شدهام. هر شب بسترم را غرق اشک میسازم. |
از آزار دشمنانم آنقدر گریه کردهام که چشمانم تار شدهاند. |
ای همهٔ بدکاران، از من دور شوید؛ زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است. |
او به فریاد من خواهد رسید و دعایم را اجابت خواهد کرد. |
آنگاه همهٔ دشمنانم ناگهان عاجز و درمانده شده، با سرافکندگی دور خواهند شد. |