< Salmos 94 >

1 Oh Dios, en cuyas manos está el castigo, oh Dios del castigo, que se vea tu rostro resplandeciente.
Psalmus ipsi David, Quarta Sabbati. Deus ultionum Dominus: Deus ultionum libere egit.
2 Engrandecete, oh juez de la tierra; que su recompensa llegue a los hombres de orgullo.
Exaltare qui iudicas terram: redde retributionem superbis.
3 ¿Hasta cuándo los pecadores, oh Señor, cuánto tiempo los pecadores tendrán gozo por nosotros?
Usquequo peccatores Domine: usquequo peccatores gloriabuntur:
4 Las palabras de orgullo provienen de sus labios; todos los malhechores dicen grandes cosas de sí mismos.
Effabuntur, et loquentur iniquitatem: loquentur omnes, qui operantur iniustitiam?
5 Tu pueblo es aplastado por ellos, oh Señor, tu herencia está turbada,
Populum tuum Domine humiliaverunt: et hereditatem tuam vexaverunt.
6 Ellos mataron a la viuda y al invitado; se quitaron la vida de niños los niños huérfanos;
Viduam, et advenam interfecerunt: et pupillos occiderunt.
7 Y dicen: No lo verá JAH, el Dios de Jacob no entenderá.
Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Iacob.
8 Da tu mente a mis palabras, tú que estás sin sabiduría entre la gente; Necios, ¿cuándo serás sabio?
Intelligite insipientes in populo: et stulti aliquando sapite.
9 ¿Aquel a quien te ha formado orejas, no oirá? ¿O es ciego por quien se formaron tus ojos?
Qui plantavit aurem, non audiet? aut qui finxit oculum, non considerat?
10 El que juzga las naciones, ¿no dará a los hombres la recompensa de sus actos, y acaso no ha de saber el que da conocimiento al hombre?
Qui corripit gentes, non arguet: qui docet hominem scientiam?
11 El Señor tiene conocimiento de los pensamientos del hombre, que son vanidad.
Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt.
12 Feliz es el hombre que es guiado por ti, oh Jah, corriges a quien le das enseñanza de tu ley;
Beatus homo, quem tu erudieris Domine: et de lege tua docueris eum.
13 Para que le des descanso de los días del mal, en tanto se cava hoyo para la destrucción de los pecadores.
Ut mitiges ei a diebus malis: donec fodiatur peccatori fovea.
14 El Señor no abandonará a su pueblo ni le quitará su apoyo de su pueblo;
Quia non repellet Dominus plebem suam: et hereditatem suam non derelinquet.
15 Pero las decisiones se volverán a hacer justas; y serán guardadas por todos aquellos cuyos corazones sean verdaderos.
Quoadusque iustitia convertatur in iudicium: et qui iuxta illam omnes qui recto sunt corde.
16 ¿Quién me dará ayuda contra los pecadores? ¿y quién será mi apoyo contra los malhechores?
Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?
17 Si el Señor no hubiera sido mi ayudante, mi alma habría descendido rápidamente a la muerte.
Nisi quia Dominus adiuvit me: paulominus habitasset in inferno anima mea. (questioned)
18 Si digo: Mi pie se resbala; tu misericordia, oh Señor, es mi apoyo.
Si dicebam: Motus est pes meus: misericordia tua Domine adiuvabat me.
19 Entre todos mis pensamientos turbados, tus consolaciones son el deleite de mi alma.
Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo: consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.
20 ¿Qué parte tienes con el trono del pecado, que convierte el mal en ley?
Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis: qui fingis laborem in præcepto?
21 Ellos están unidos entre sí contra el alma de los rectos, para tomar decisiones contra aquellos que no han hecho nada malo.
Captabunt in animam iusti: et sanguinem innocentem condemnabunt.
22 Pero el Señor es mi lugar de descanso seguro; mi Dios es la Roca donde estoy a salvo.
Et factus est mihi Dominus in refugium: et Deus meus in adiutorium spei meæ.
23 Y él ha hecho que sus malos designios vuelvan sobre sí mismos, destruidos en su propio pecado; el Señor nuestro Dios los pondrá fin.
Et reddet illis iniquitatem ipsorum: et in malitia eorum disperdet eos: disperdet illos Dominus Deus noster.

< Salmos 94 >