Salmos 78

1 Escucha, oh mi pueblo, a mi ley; deja que tus oídos se inclinen a las palabras de mi boca.

Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

2 Abriendo mi boca voy a dar una historia, incluso los dichos oscuros de los viejos tiempos;

Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

3 Que han venido a nuestro oído y a nuestro conocimiento, tal como nos fueron dados por nuestros padres.

Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

4 No los mantendremos en secreto de nuestros hijos; aclararemos a la generación venidera las alabanzas del Señor y su fortaleza, y las grandes obras de asombro que ha hecho.

Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

5 Puso un testigo en Jacob, e hizo una ley en Israel; que él dio a nuestros padres para que pudieran darles conocimiento de ellos a sus hijos;

Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

6 Para que la generación venidera pueda tener conocimiento de ellos, incluso de los hijos del futuro, que les den a conocer a sus hijos;

Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

7 Para que pongan su esperanza en Dios, y no dejen que las obras de Dios se salgan de sus mentes, sino que guarden sus leyes;

En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

8 y no sean como sus padres, una generación dura e incontrolada; una generación cuyo corazón era duro, cuyo espíritu no era fiel a Dios.

En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

9 Los hijos de Efraín, armados con arcos, volvieron las espaldas en el día de la pelea.

(De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

10 No fueron gobernados por la palabra de Dios, y no quisieron ir en el camino de su ley;

Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

11 Dejaron sus obras fuera de su memoria, y las maravillas que les había hecho ver.

En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

12 Hizo grandes obras delante de sus padres, en la tierra de Egipto, en los campos de Zoán.

Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

13 El mar fue cortado en dos para que pudieran pasar; las aguas se juntaron de lado a lado.

Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

14 Durante el día los guiaba en la nube, y durante toda la noche con una luz de fuego.

En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

15 Las rocas del desierto fueron quebradas por su poder, y él les dio a beber como de las aguas profundas.

Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

16 Hizo salir arroyos de la peña; y las aguas descender como ríos.

Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

17 Y siguieron pecando contra él aún más, apartándose del Altísimo en el desierto;

Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

18 Probando a Dios en sus corazones, pidiendo carne por su deseo.

En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

19 Dijeron palabras crueles contra Dios, diciendo: ¿Puede Dios preparar una mesa en el desierto?

En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

20 Mira, la roca fue cortada por su poder, por lo que el agua salió corriendo, y arroyos desbordantes; ¿él puede darnos pan? ¿es capaz de obtener carne para su gente?

Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

21 Así que estas cosas vinieron a oídos del Señor, y él se enojó; y se encendió un fuego contra Jacob, y vino la ira contra Israel;

Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

22 Porque no tenían fe en Dios, ni esperanza en su salvación.

Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

23 Y dio órdenes a las nubes en lo alto, y las puertas del cielo estaban abiertas;

Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

24 Y envió como lluvia de maná, y les dio el grano del cielo.

En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

25 El hombre tomó parte en el alimento de los ángeles; les envió carne en toda su medida.

Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

26 Envió un viento del este del cielo, impulsando el viento del sur con su poder.

Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

27 Envió carne sobre ellos como el polvo, y aves emplumadas como la arena del mar,

En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

28 Y él dejó que baje a su lugar de descanso, alrededor de sus tiendas.

En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

29 Así que tenían comida y estaban llenos; porque él les dio su deseo;

Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

30 Pero no se apartaron de sus deseos; y mientras la comida todavía estaba en sus bocas,

Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

31 Vino sobre ellos la ira de Dios, y mató a los más robustos, y acabó con los jóvenes de Israel.

Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

32 Por todo esto siguieron pecando aún más, y no tuvieron fe en sus grandes maravillas.

Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

33 Así que sus días fueron desperdiciados como un aliento, y sus años en problemas.

Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

34 Cuando les mandó la muerte, lo buscaron; entonces se volvían a él buscándolo con cuidado;

Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

35 Entonces se acordaban que Dios era su Roca, y el Dios Altísimo su salvador.

En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

36 Pero sus labios y lengua le eran falsos;

En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

37 Y sus corazones no estaban bien con él, y no guardaron su pacto con él.

Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

38 Pero él, lleno de piedad, tiene perdón por el pecado, y no pone fin al hombre: frecuentemente retracta su ira, y no se enoja violentamente.

Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

39 Así que tuvo en cuenta que ellos eran solo carne; un aliento que se va rápidamente, y no volverá.

En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

40 ¡Con qué frecuencia iban contra él en el desierto. y le daban motivo de aflicción en el desierto!

Hoe dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

41 Otra vez pusieron a Dios a prueba, y le dieron dolor al Santo de Israel.

Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

42 No tuvieron en cuenta el trabajo de su mano, ni el día en que los quitó del poder de sus enemigos;

Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

43 cómo hizo sus señales en Egipto, y sus maravillas en el campo de Zoán;

Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

44 De modo que sus ríos se convirtieron en sangre, y no pudieron beber de sus arroyos.

En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

45 Envió diferentes tipos de moscas entre ellos, envenenando su carne; y ranas para su destrucción.

Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

46 El dio el aumento de sus campos a los gusanos, los frutos de su industria a los saltamontes.

En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

47 Envió hielo para la destrucción de sus vides; sus árboles fueron dañados por el frío glacial.

Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

48 Hielo fue llovido sobre su ganado; tormentas eléctricas enviaron destrucción entre las bandadas.

Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

49 Envió sobre ellos el ardor de su ira, su amargo disgusto, y liberó ángeles malvados entre ellos.

Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

50 Dejó que su ira se saliera con la suya; él no retuvo su alma de la muerte, sino que dio su vida a la enfermedad.

Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

51 Él dio a la destrucción a todos los primeros hijos de Egipto; los primeros frutos de su fuerza en las tiendas de Cam;

En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

52 Pero él tomó a su pueblo como ovejas, y los guió en la tierra desolada como un rebaño.

En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

53 Los llevó a salvo para que no tuvieran miedo; pero sus enemigos estaban cubiertos por el mar.

Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

54 Y él fue su guía a su tierra santa, hasta el monte que su diestra había hecho suyo;

En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

55 Expulsando naciones delante de ellos, marcando la línea de su herencia, y dando a las personas de Israel sus tiendas para un lugar de descanso.

En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

56 Pero ellos se amargaron contra el Dios Altísimo, lo probaron y no guardaron sus leyes;

Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

57 Sus corazones se volvieron atrás y falsos como sus padres; fueron convertidos a un lado como un arco retorcido.

En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

58 Le enojaron con sus altares paganos; adorando ídolos, lo provocaron a celos.

En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

59 Cuando esto llegó a oídos de Dios, se enojó mucho y abandonó a Israel por completo;

God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

60 Y se fué del lugar santo en Silo, la tienda que había puesto entre los hombres;

Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

61 Y permitió que sus enemigos capturaran él símbolo de su poder y gloria.

En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

62 Él entregó a su pueblo a la espada, y se enojó con su pueblo.

En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

63 Sus jóvenes fueron quemados en el fuego; y sus vírgenes no fueron alabadas en la canción de la novia.

Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

64 Sus sacerdotes fueron muertos a espada, y sus viudas no lloraron por ellos.

Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

65 Entonces el Señor era como el que se despierta del sueño, y como un hombre fuerte que clama por el vino.

Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

66 Sus enemigos fueron rechazados por sus golpes y avergonzados para siempre.

En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

67 Y puso la tienda de José a un lado, y no tomó la tribu de Efraín;

Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

68 Pero él tomó la tribu de Judá para sí, y el monte de Sión, en el cual tuvo placer.

Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

69 E hizo su lugar santo como el alto cielo, como la tierra que él fija para siempre.

En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

70 Tomó a David para que fuera su siervo, y lo llevó del lugar de las ovejas;

En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

71 De cuidar las ovejas que daban leche, lo llevó a dar de comer a Jacob su pueblo, y a Israel su heredad.

Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

72 Y David cuido del pueblo de Dios. Los cuido y dirigió con mano hábil y corazón sincero.

Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.