Salmos 44

1 Ha llegado a nuestros oídos, oh Dios, nuestros padres nos han contado la historia de las obras que hiciste en sus días, en los viejos tiempos,

۱ برای سالار مغنیان. قصیده بنی قورح ای خدا به گوشهای خود شنیده‌ایم وپدران ما، ما را خبر داده‌اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سلف کرده‌ای.

2 Arrebatando las naciones con tu mano, y plantando a nuestros padres en su lugar; reduciendo las naciones, pero aumentando el crecimiento de tu gente.

۲ تو به‌دست خود امت‌ها را بیرون کردی، اماایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، اما ایشان را منتشر ساختی.

3 Porque no hicieron suya la tierra con sus espadas, y no fueron sus armas las que los salvaron; si no con tu diestra, y tu brazo, y la luz de tu rostro, porque tuviste placer en ellos.

۳ زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان ایشان را نجات نداد. بلکه دست راست تو وبازو و نور روی تو. زیرا از ایشان خرسندبودی.

4 Tú, eres mi Rey y mi Dios; ordenando la salvación para Jacob.

۴ ‌ای خدا تو پادشاه من هستی. پس برنجات یعقوب امر فرما.

5 A través de ti venceremos a nuestros enemigos; por tu nombre serán aplastados nuestros adversarios.

۵ به مدد تو دشمنان خود راخواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش راپایمال خواهیم ساخت.

6 No pondré mi confianza en mi arco, mi espada no será mi salvación.

۶ زیرا بر کمان خودتوکل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد.

7 Pero eres tú quien has sido nuestro salvador contra los que estaban contra nosotros, y has avergonzado a los que nos odiaban.

۷ بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مبغضان ما را خجل ساختی.

8 Nuestro orgullo está en Dios en todo momento, y su nombre alabamos para siempre. (Selah)

۸ تمامی روزبر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه.

9 Pero ahora nos has apartado de ti y nos has avergonzado; no sales con nuestros ejércitos.

۹ لیکن الان تو ما را دورانداخته و رسوا ساخته‌ای و با لشکرهای ما بیرون نمی آیی.

10 Nos hiciste retroceder delante delante del enemigo: quienes nos odian toman nuestros bienes para sí mismos.

۱۰ و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای و خصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند.

11 Nos hiciste como ovejas que se toman para él matadero; y nos has esparcido entre las naciones.

۱۱ ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای و ما را در میان امت‌ها پراکنده ساخته‌ای.

12 vendiste a tu pueblo muy barato; su riqueza no aumenta por su precio.

۱۲ قوم خود را بی‌بها فروختی و ازقیمت ایشان نفع نبردی.

13 Nos has hecho ser menospreciados por nuestros vecinos, se burlan y nos avergüenzan los que nos rodean.

۱۳ ما را نزد همسایگان ماعار گردانیدی. اهانت و سخریه نزد آنانی که گرداگرد مایند.

14 Nuestro nombre es una palabra de vergüenza entre las naciones, al vernos. mueven la cabezas burlones entre los pueblos.

۱۴ ما را در میان امت هاضرب‌المثل ساخته‌ای. جنبانیدن سر در میان قوم‌ها.

15 Mi desgracia está siempre delante de mí, y estoy cubierto de vergüenza en mi rostro;

۱۵ و رسوایی من همه روزه در نظر من است. و خجالت رویم مرا پوشانیده است،

16 Por la voz del que dice palabras de reproche y deshonra; por el que odia y por él vengativo.

۱۶ ازآواز ملامت گو و فحاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده.

17 Todo esto ha venido sobre nosotros, pero aún así te hemos mantenido en nuestra memoria; y no hemos faltado a tu pacto.

۱۷ این همه بر ما واقع شد. اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم.

18 Nuestros corazones no han vuelto atrás. y nuestros pasos no han sido desviados de tus caminos;

۱۸ دل مابه عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید.

19 Para que nos hayas dejado ser aplastados en lugares de miseria, y nos cubrieras con la sombra de muerte.

۱۹ هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایه موت پوشانیدی.

20 Si el nombre de nuestro Dios ha salido de nuestra mente, o si nuestras manos han sido extendidas a un dios extraño,

۲۰ نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

21 ¿No demandaria Dios esto? porque él ve los secretos del corazón.

۲۱ آیا خدا این راغوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب رامی داند.

22 En verdad, por tu causa somos muertos todos los días; somos contados como ovejas para la destrucción.

۲۲ هر آینه به‌خاطر تو تمامی روز کشته می‌شویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده می‌شویم.

23 ¿Por qué duermes, oh Señor? ¡despierta! y ven en nuestra ayuda, no te alejes para siempre.

۲۳ ‌ای خداوند بیدار شو چراخوابیده‌ای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز.

24 ¿Por qué escondes tu rostro, y por qué no piensas en nuestros problemas y nuestro cruel destino?

۲۴ چرا روی خود را پوشانیدی و ذلت و تنگی مارا فراموش کردی؟

25 Porque nuestras almas son agobiadas hasta el polvo; arrastrando nuestros cuerpos sobre la tierra.

۲۵ زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده.

26 ¡Levántate! y ven en nuestra ayuda, y danos la salvación por tu misericordia.

۲۶ به جهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیت خود ما رافدیه ده.