< Salmos 35 >
1 Oh Señor, sé de mi lado contra los que me juzgan; pelea con aquellos que hacen la guerra contra mí.
Psalmus David. Iudica Domine nocentes me, expugna impugnantes me.
2 Toma tu escudo, y dame tu ayuda.
Apprehende arma et scutum: et exurge in adiutorium mihi.
3 Toma tu lanza y retén a mis atacantes; di a mi alma, yo soy tu salvación.
Effunde frameam, et conclude adversus eos, qui persequuntur me: dic animae meae: Salus tua ego sum.
4 Dejen que sean vencidos y avergonzados quienes intentan tomar mi alma; deja que los que me hacen daño sean rechazados y confundidos.
Confundantur et revereantur, quaerentes animam meam. Avertantur retrorsum, et confundantur cogitantes mihi mala.
5 Sean como el polvo del grano delante del viento; deja que el ángel del Señor los envíe en vuelo.
Fiant tamquam pulvis ante faciem venti: et angelus Domini coarctans eos.
6 Dejen que su camino sea oscuro y peligroso y él ángel del Señor los persiga.
Fiat via illorum tenebrae et lubricum: et angelus Domini persequens eos.
7 Porque sin causa me han preparado una red secretamente, para tomar mi alma.
Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui: supervacue exprobraverunt animam meam.
8 ¡Que la destrucción venga sobre ellos. caigan en su propia trampa! ¡Que caigan en desgracia!
Veniat illi laqueus, quem ignorat: et captio, quam abscondit, apprehendat eum: et in laqueum cadat in ipsum.
9 Y mi alma se gozará en el Señor; se alegrará en su salvación.
Anima autem mea exultabit in Domino: et delectabitur super salutari suo.
10 Todos mis huesos dirán: Señor, ¿quién como tú? El salvador del pobre de las manos del más fuerte que el, del pobre y necesitado del que toma sus bienes?
Omnia ossa mea dicent: Domine, quis similis tibi? Eripiens inopem de manu fortiorum eius: egenum et pauperem a diripientibus eum.
11 Falsos testigos se levantaron: me hicieron preguntas sobre crímenes de los que no tenía conocimiento.
Surgentes testes iniqui, quae ignorabam interrogabant me.
12 Ellos me devolvieron el mal por bien. perturbando mi alma.
Retribuebant mihi mala pro bonis: sterilitatem animae meae.
13 Pero en cuanto a mí, cuando estaban enfermos, me puse la ropa áspera, de cilicio: ayunaba y estaba triste, y mi oración volvió a mi corazón.
Ego autem cum mihi molesti essent, induebar cilicio. Humiliabam in ieiunio animam meam: et oratio mea in sinu meo convertetur.
14 Mi comportamiento fue como si hubiera sido mi amigo o mi hermano: estaba angustiado como alguien cuya madre está muerta.
Quasi proximum, et quasi fratrem nostrum, sic complacebam: quasi lugens et contristatus sic humiliabar.
15 Pero ellos se complacieron en mi aflicción, y se juntaron, sí, se juntaron contra mí gentes despreciables, y yo no lo entendía; me despedazaban sin descanso.
Et adversum me laetati sunt, et convenerunt: congregata sunt super me flagella, et ignoravi.
16 Como lisonjeros, escarnecedores y truhanes, crujieron contra mí sus dientes.
Dissipati sunt, nec compuncti, tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione: frenduerunt super me dentibus suis.
17 Señor, ¿cuánto tiempo estarás mirando? quita mi alma de su destrucción, mi vida de los leones.
Domine quando respicies? restitue animam meam a malignitate eorum, a leonibus unicam meam.
18 Te alabaré en la gran reunión; Te daré honor entre un pueblo numeroso.
Confitebor tibi in ecclesia magna, in populo gravi laudabo te.
19 No permitas que se alegren de mí los que sin causa son mis enemigos; no permitas que los que me aborrecen sin causa guiñen el ojo maliciosamente.
Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique: qui oderunt me gratis et annuunt oculis.
20 Porque no dicen palabras de paz; en su engaño hacen planes traicioneros contra los mansos.
Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur: et in iracundia terrae loquentes, dolos cogitabant.
21 Sus bocas se abrieron ampliamente contra mí, y dijeron: ¡Ajá, ajá, nuestros ojos lo han visto!
Et dilataverunt super me os suum: dixerunt: Euge, euge, viderunt oculi nostri.
22 Has visto esto, oh Señor; no calles: Oh Señor, no te alejes de mí.
Vidisti Domine, ne sileas: Domine ne discedas a me.
23 ¡Despierta, oh Señor, muévete! Hazme justicia. mi Dios y mi Señor para defender mi causa.
Exurge et intende iudicio meo: Deus meus, et Dominus meus in causam meam.
24 Sé mi juez, oh Señor mi Dios, en tu justicia; no dejes que se alegren de mí.
Iudica me secundum iustitiam tuam Domine Deus meus, et non supergaudeant mihi.
25 ¡No digan en sus corazones: lo tenemos! no digan: Acabamos con él.
Non dicant in cordibus suis: Euge, euge, animae nostrae: nec dicant: Devorabimus eum.
26 Sean avergonzados y confundidos todos los que se complacen en mis aflicciones. y vengan a la nada; los que se enaltecen contra mí sean cubiertos de vergüenza.
Erubescant et revereantur simul, qui gratulantur malis meis. Induantur confusione et reverentia qui maligna loquuntur super me.
27 Dejen que los que están de mi lado den gritos de alegría; que digan siempre: El Señor sea alabado, porque se complace en la paz de su siervo.
Exultent et laetentur qui volunt iustitiam meam: et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi eius.
28 Y mi lengua hablará de tu justicia y de tu alabanza todo el día.
Et lingua mea meditabitur iustitiam tuam, tota die laudem tuam.