< Salmos 137 >

1 Por los ríos de Babilonia estábamos sentados, llorando al recuerdo de Sion,
Babilonima me'nea tintamimofo ankenarega mani'neta, Jerusalemi kumakura tagesa nentahita zavira te'none.
2 Colgando nuestros instrumentos de música en los árboles junto al agua.
Zavenama neheta zagame'ma nehuna hapuramina, wilo zafaramimpi runtani'none.
3 Porque allí los que nos tomaron prisioneros solicitaron una canción; y aquellos que nos quitaron todo lo que teníamos nos dieron órdenes de alegrarnos, diciendo: Danos una de las canciones de Sión.
Na'ankure kinama hurante'naza vahe'mo'za tagrikura, zagame nehinketa antahisune hu'za kazikazi hu'naze. Tatama tami'za tazeri havizama nehaza vahe'mo'za hu'za Saioni agonamofo agirevare zagamera nehinketa musena hamneno hu'za tutu hu'naze.
4 ¿Cómo podemos dar la canción del Señor en una tierra extraña?
Ana hianagi ru vahe mopafima emani'nonana inankna huta Ra Anumzamofo zagamera hugahune?
5 Si no guardo tu memoria, oh Jerusalén, no dejes que mi mano derecha guarde el recuerdo de su arte.
Nagrama Jerusalemi kuma'mokagu'ma nagane'ma kanisugeno'a, naza tamaga'amo'ma eri'zama e'neria eri'zana mago'enena e'origahie.
6 Si te dejo salir de mis pensamientos, y si no pongo a Jerusalén antes de mi mayor alegría, que mi lengua se fije en el paladar.
Nagrama Jerusalemi kuma'mokagu'ma nagane'ma nekani'na, Jerusalemi kuma'mokagu'ma ugota musezani'a mani'nane hu'nama osanugeno'a, nagefunamo'a marerino navagu'nafare ome rukamaresie.
7 Oh Señor, ten en cuenta contra los hijos de Edom el día de Jerusalén; como dijeron, destruyela. destrúyela incluso hasta su base.
Babiloni vahe'mo'zama Jerusalemi kuma'ma ha'ma eme hunte'za eri'za zupama, Idomu vahe'mo'za hu'za, Jerusalemi kumara maka tapage tapagu hutrenkeno havizantfa hinoma hu'za kezama ati'naza zankura, Ra Anumzamoka kaganera okanio.
8 ¡Oh, hija de Babilonia, cuyo destino es la destrucción! Feliz es el hombre que te hace lo que nos has hecho.
Babiloni kuma'moka havizantfa hugahananki kagesa antahio. Tagrite'ma hurante'nana avu'ava zante'ma, nonama hugantesia vahe'mo'a muse hugahie.
9 Feliz es el hombre que toma a tus pequeños, aplastándolos contra las rocas.
Ana'ma hania vahe'mo'a Babiloni kuma'moka ne'onse mofavre nagaka'a zamazeriteno, haveraminte ruhapakopatino zmahegahie.

< Salmos 137 >