Salmos 102

1 Escucha mi oración, oh Señor, y deja que mi clamor llegue a ti.

Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.

2 No se me oculte tu rostro en el día de mi angustia; escúchame y deja que mi clamor sea respondido rápidamente.

Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.

3 Mis días se desperdician como humo, y mis huesos se queman como en un fuego.

Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.

4 Mi corazón está roto; se ha secado y muerto como la hierba, por lo que no pienso en la comida.

Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.

5 Debido a la voz de mi dolor, mi carne se desperdicia hasta los huesos.

Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

6 Soy como un pájaro que vive solo en el desierto; como el pájaro nocturno en un desperdicio de arena.

Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

7 Mantengo la vigilancia como un pájaro solo en la parte superior de la casa.

Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

8 Mis enemigos dicen mal de mí todo el día; aquellos que son violentos contra mí hacen uso de mi nombre como una maldición.

Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

9 Tengo polvo para el pan y mi bebida se ha mezclado con llanto.

Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

10 Por tu pasión y tu ira, porque yo fui enaltecido y humillado.

Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

11 Mis días son como una sombra que se extiende; Estoy seco como la hierba.

Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

12 Pero tú, oh Señor, eres eterno; y tu nombre nunca llegará a su fin.

Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

13 De nuevo te levantarás y tendrás piedad de Sión; porque ha llegado el momento de que ella sea consolada.

Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

14 Porque tus siervos se complacen en sus piedras, sienten dolor por sus ruinas.

Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

15 Entonces las naciones darán honor al nombre del Señor, y todos los reyes de la tierra temerán a su gloria.

A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

16 Cuando el Señor haya levantado los muros de Sión, y sea visto en su gloria;

Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

17 Cuando ha oído la oración de los pobres, y no ha puesto su solicitud de lado.

Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

18 Esto se pondrá por escrito para la generación venidera, y las personas del futuro alabarán al Señor.

Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.

19 Porque desde su lugar santo el Señor lo ha visto, desde lo alto del cielo mira desde lo alto la tierra;

Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;

20 Al oír el clamor del prisionero, liberando a aquellos por quienes se ordena la muerte;

Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;

21 Para que se proclame el nombre del Señor en Sión, y su alabanza en Jerusalén;

Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;

22 Cuando se junten los pueblos, y los reinos, para adorar al Señor.

Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.

23 Él retiró de mí mi fortaleza en el camino; él ha acortado mis días.

Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.

24 Diré: Dios mío, no me lleves antes de mi tiempo; tus años pasan por todas las generaciones.

Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.

25 En el pasado pusiste la tierra sobre su base, y los cielos son obra de tus manos.

Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.

26 Ellos llegarán a su fin, pero tú seguirás adelante; todos ellos envejecerán como un abrigo, y como una túnica serán cambiados:

One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.

27 Pero tú eres el inmutable, y tus años no tendrán fin.

Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.

28 Los hijos de tus siervos tendrán un lugar seguro para descansar, y su descendencia estará siempre delante de ti.

Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.