Salmos 102

1 Escucha mi oración, oh Señor, y deja que mi clamor llegue a ti.

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

2 No se me oculte tu rostro en el día de mi angustia; escúchame y deja que mi clamor sea respondido rápidamente.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

3 Mis días se desperdician como humo, y mis huesos se queman como en un fuego.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

4 Mi corazón está roto; se ha secado y muerto como la hierba, por lo que no pienso en la comida.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

5 Debido a la voz de mi dolor, mi carne se desperdicia hasta los huesos.

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

6 Soy como un pájaro que vive solo en el desierto; como el pájaro nocturno en un desperdicio de arena.

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

7 Mantengo la vigilancia como un pájaro solo en la parte superior de la casa.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

8 Mis enemigos dicen mal de mí todo el día; aquellos que son violentos contra mí hacen uso de mi nombre como una maldición.

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

9 Tengo polvo para el pan y mi bebida se ha mezclado con llanto.

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

10 Por tu pasión y tu ira, porque yo fui enaltecido y humillado.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

11 Mis días son como una sombra que se extiende; Estoy seco como la hierba.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

12 Pero tú, oh Señor, eres eterno; y tu nombre nunca llegará a su fin.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

13 De nuevo te levantarás y tendrás piedad de Sión; porque ha llegado el momento de que ella sea consolada.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

14 Porque tus siervos se complacen en sus piedras, sienten dolor por sus ruinas.

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

15 Entonces las naciones darán honor al nombre del Señor, y todos los reyes de la tierra temerán a su gloria.

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

16 Cuando el Señor haya levantado los muros de Sión, y sea visto en su gloria;

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

17 Cuando ha oído la oración de los pobres, y no ha puesto su solicitud de lado.

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

18 Esto se pondrá por escrito para la generación venidera, y las personas del futuro alabarán al Señor.

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

19 Porque desde su lugar santo el Señor lo ha visto, desde lo alto del cielo mira desde lo alto la tierra;

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

20 Al oír el clamor del prisionero, liberando a aquellos por quienes se ordena la muerte;

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

21 Para que se proclame el nombre del Señor en Sión, y su alabanza en Jerusalén;

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

22 Cuando se junten los pueblos, y los reinos, para adorar al Señor.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

23 Él retiró de mí mi fortaleza en el camino; él ha acortado mis días.

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

24 Diré: Dios mío, no me lleves antes de mi tiempo; tus años pasan por todas las generaciones.

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

25 En el pasado pusiste la tierra sobre su base, y los cielos son obra de tus manos.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

26 Ellos llegarán a su fin, pero tú seguirás adelante; todos ellos envejecerán como un abrigo, y como una túnica serán cambiados:

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

27 Pero tú eres el inmutable, y tus años no tendrán fin.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

28 Los hijos de tus siervos tendrán un lugar seguro para descansar, y su descendencia estará siempre delante de ti.

Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.