< Salmos 102 >

1 Escucha mi oración, oh Señor, y deja que mi clamor llegue a ti.
Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.
2 No se me oculte tu rostro en el día de mi angustia; escúchame y deja que mi clamor sea respondido rápidamente.
Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
3 Mis días se desperdician como humo, y mis huesos se queman como en un fuego.
Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.
4 Mi corazón está roto; se ha secado y muerto como la hierba, por lo que no pienso en la comida.
Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.
5 Debido a la voz de mi dolor, mi carne se desperdicia hasta los huesos.
A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
6 Soy como un pájaro que vive solo en el desierto; como el pájaro nocturno en un desperdicio de arena.
Similis factus sum pellicano solitudinis; factus sum sicut nycticorax in domicilio.
7 Mantengo la vigilancia como un pájaro solo en la parte superior de la casa.
Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
8 Mis enemigos dicen mal de mí todo el día; aquellos que son violentos contra mí hacen uso de mi nombre como una maldición.
Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant:
9 Tengo polvo para el pan y mi bebida se ha mezclado con llanto.
quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam,
10 Por tu pasión y tu ira, porque yo fui enaltecido y humillado.
a facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
11 Mis días son como una sombra que se extiende; Estoy seco como la hierba.
Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.
12 Pero tú, oh Señor, eres eterno; y tu nombre nunca llegará a su fin.
Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
13 De nuevo te levantarás y tendrás piedad de Sión; porque ha llegado el momento de que ella sea consolada.
Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus:
14 Porque tus siervos se complacen en sus piedras, sienten dolor por sus ruinas.
quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.
15 Entonces las naciones darán honor al nombre del Señor, y todos los reyes de la tierra temerán a su gloria.
Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam:
16 Cuando el Señor haya levantado los muros de Sión, y sea visto en su gloria;
quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.
17 Cuando ha oído la oración de los pobres, y no ha puesto su solicitud de lado.
Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.
18 Esto se pondrá por escrito para la generación venidera, y las personas del futuro alabarán al Señor.
Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.
19 Porque desde su lugar santo el Señor lo ha visto, desde lo alto del cielo mira desde lo alto la tierra;
Quia prospexit de excelso sancto suo; Dominus de cælo in terram aspexit:
20 Al oír el clamor del prisionero, liberando a aquellos por quienes se ordena la muerte;
ut audiret gemitus compeditorum; ut solveret filios interemptorum:
21 Para que se proclame el nombre del Señor en Sión, y su alabanza en Jerusalén;
ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem:
22 Cuando se junten los pueblos, y los reinos, para adorar al Señor.
in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino.
23 Él retiró de mí mi fortaleza en el camino; él ha acortado mis días.
Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:
24 Diré: Dios mío, no me lleves antes de mi tiempo; tus años pasan por todas las generaciones.
ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.
25 En el pasado pusiste la tierra sobre su base, y los cielos son obra de tus manos.
Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.
26 Ellos llegarán a su fin, pero tú seguirás adelante; todos ellos envejecerán como un abrigo, y como una túnica serán cambiados:
Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;
27 Pero tú eres el inmutable, y tus años no tendrán fin.
tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
28 Los hijos de tus siervos tendrán un lugar seguro para descansar, y su descendencia estará siempre delante de ti.
Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.

< Salmos 102 >