< San Mateo 8 >
1 Y cuando descendió del monte, mucha gente lo siguió.
Jitia Jisu pahar pora namikene ahise se, dangor manu laga bhir pora Tai laga piche korise.
2 Y vino un leproso y le dio culto, diciendo: Señor, si tú quieres, puedes limpiarme.
Aru sabi, ekjon korhi bemar thaka manu Jisu laga usorte ahise aru Tai age te matha jhukikena eneka koise, “Probhu, Apuni itcha ase koile, Apuni moike sapha kori bole paribo.”
3 Y él puso su mano sobre él, diciendo: Si quiero, se limpio; Y enseguida él leproso quedó limpio.
Jisu tai usorte jai kene taike chuikena koise, “Moi laga itcha ase. Sapha hobi.” Aru etu loge-loge tai laga bemar sapha hoi jaise.
4 Y Jesús le dijo: Mira que no digas nada sobre esto a nadie; sino ve y deja que el sacerdote te vea y haga la ofrenda que fue ordenada por Moisés, para que se enteren que ya estás limpio de la enfermedad.
Etu pichete Jisu taike koise, “Sabi, etu kunke bhi nakobi. Kintu jabi aru tumi laga purohit khan ke dikhai dibi aru Moses pora hukum diya kori lobi, titia etu dusra khan nimite tumi laga gawahi hobo.”
5 Y cuando Jesús llegó a Capernaum, vino a él un cierto capitán,
Jitia Jisu Capernaum jagate ahi loise, ekjon Rome laga henapoti Tai usorte ahise aru koise,
6 diciendo: Señor, mi siervo está enfermo en la cama, en la casa, sin poder mover su cuerpo, y con gran dolor.
“Probhu, ami laga kaam kora nokor jothor bemar koi kene ghumai ase aru tai bisi dukh te ase.”
7 Y le dijo: Yo iré y lo sanaré.
Jisu taike koise, “Moi ahibo aru taike bhal kori dibo.”
8 Y el capitán en respuesta dijo: Señor, no soy digno para que entres bajo mi techo; pero solo di la palabra, y mi siervo quedará sano.
Kintu henapoti pora taike eneka jowab dise, “Probhu, Apnike ami laga ghor te mati bole sorom ase, kintu khali Apuni laga kotha koi dibi aru ami laga nokor to bhal hoi jabo.
9 Porque yo soy un hombre bajo autoridad, teniendo bajo mi lucha a los hombres; y le digo a éste: Ve, y él va; y a otro, ven, y él viene; y a mi sirviente, haz esto, y él lo hace.
Kilekoile ami bhi ekjon adhikari thaka manu ase, aru ami nichete sipahi khan ase. Ami taikhan ke eneka hukum diye, ‘Jabi’, aru tai jai, aru dusra ekjon ke, ‘Ahibi,’ aru tai ahe, aru nokor ke, ‘Eneka koribi,’ aru tai kore.”
10 Y cuando estas palabras llegaron a los oídos de Jesús, se sorprendió, y dijo a los que le seguían: En verdad les digo que no he visto tanta fe, ni aun en Israel.
Kintu jitia Jisu etu hunise, Tai asurit hoi jaise aru Tai laga piche aha manu khan ke koi, “Hosa pora Moi tumikhan ke koi ase, Moi kitia bhi etu nisena iman dangor biswas thaka manu purah Israel desh te dikha nai.
11 Y les digo que vendrán cantidades del oriente y del occidente, y tomarán asiento con Abraham, Isaac y Jacob, en el reino de los cielos.
Kintu Moi tumikhan ke koi ase, purab aru paschim desh khan pora bisi manu ahibo, aru taikhan aram kori kene Abraham, Isaac, aru Jacob, usorte sorgo laga rajyote bohibo.
12 Pero los hijos del reino serán echados en la oscuridad de afuera, y habrá llanto y crujir de dientes.
Kintu rajyo laga bacha khan ke andhera jagate phelai dibo, juntu jagate khali daat kamurikena kanda he thakibo.”
13 Y Jesús dijo al capitán: Ve en paz; y que se haga como has creído. Y el sirviente sano en esa misma hora.
Titia Jisu etu henapoti ke koise, “Jabi! Jineka tumi biswas korise, etu nisena he hobo dibi.” Aru thik utu homoi te tai laga nokor bhal hoi jaise.
14 Y cuando Jesús entró en la casa de Pedro, vio a la madre de su esposa en la cama, muy enferma.
Jitia Jisu pora Peter laga ghor te ahise, Peter laga maiki laga ama bukhar pora bemar hoi kene ghumai thaka dikhise.
15 Y él puso su mano sobre la suya y la enfermedad se fue de ella, y ella se levantó y empezó a atenderlos.
Jisu pora tai laga hath choise aru titia bemar taike chari kene jaise. Etu pichete tai uthikena Jisu ke kha luwa sewa kori bole shuru hoijai.
16 Y por la tarde, le llevaron a varias personas que tenían espíritus malignos; y él echó a los espíritus malignos con su palabra, y sanó a todos los que estaban enfermos;
Jitia saam hoi thakise, manu khan Jisu usorte biya atma humai kene thaka manu khan ke loi kene anise. Tai laga kotha pora sob biya atma khan ke khedai dise aru sob bemar thaka manu khan ke changai kori dise.
17 Para que la palabra del profeta Isaías se hiciese realidad: él mismo tomó nuestros dolores y nuestras enfermedades.
Etu nisena juntu kotha khan bhabobadi Isaiah koi dise, eitu khan sob purah hoi jaise, “Tai nijor he amikhan laga sob bemar khan loi loise aru amikhan laga sob ghao khan nijor bukhi loise.”
18 Ahora, cuando Jesús vio una gran multitud de gente a su alrededor, dio la orden de ir al otro lado.
Jitia Jisu pora Tai usorte dangor bhir joma hoi kene dikhise, Tai dusra khan ke Galilee laga Samundar laga dusra phale jai jabi koi kene hukum dise.
19 Y vino un escriba y le dijo: Maestro, te seguiré a dondequiera que vayas.
Etu pichete niyom likha manu Tai logote ahise aru koise, “Shika manu, Apuni kot jai ami bhi Apuni pichete jabo.”
20 Y Jesús le dijo: Las zorras tienen guaridas, y las aves del cielo tienen un lugar para descansar; pero el Hijo del Hombre no tiene dónde poner su cabeza.
Jisu taike koise, “Shial khan chenda bhitor te thake, chiriya khan pata pora bona ghor te thake, kintu Manu laga Putro nimite thaki bole jaga nai.”
21 Y otro de los discípulos le dijo: Señor, déjame ir primero y entierre mi padre.
Jisu laga ekjon chela pora taike koise, “Probhu, moike poila ekbar ghor te jai kene ami laga baba ke kobor dikena ahibole dibi.”
22 Pero Jesús le dijo: Sígueme; y deja que los muertos cuiden a sus muertos.
Kintu Jisu taike koise, “Moi laga piche koribi, aru mora manu khan ke taikhan nijorke kobor dibole dibi.”
23 Y cuando subió a una barca, sus discípulos lo siguieron.
Jitia Jisu naw bhitor te bohi loise, tai laga chela khan sob Tai piche korise.
24 Y subió una gran tormenta en el mar, y la barca se cubrió de las olas; pero él estaba durmiendo.
Aru sabi, ekta dangor andhi nodi pora uthibole shuru hoise, aru purah naw to hawa aru pani pora hiliai thakise. Kintu Jisu to ghumai thakise.
25 Y vinieron a él, y le despertaron, y dijeron: Socorro, Señor; sálvanos que perecemos.
Titia chela khan Tai usorte ahise aru eneka koi kene uthai dise, “Probhu, amikhan ke bacha bhi; amikhan mori bole ase!”
26 Y él les dijo: ¿Por qué están llenos de temor, hombres de poca fe? Luego se levantó y dio órdenes a los vientos y al mar; y hubo una gran calma.
Jisu taikhan ke koise, “Tumikhan biswas komti thaka khan kele bhoi khai ase? Etu pichete Tai uthikena nodi aru hawa pani ke hukum dise. Titia sob chup-chap hoi jaise.
27 Y los hombres se llenaron de asombro, diciendo: ¿Qué clase de hombre es este, que hasta los vientos y el mar cumplen sus órdenes?
Kintu sob manu asurit koi kene koise, “Etu ki kisim laga manu ase, hawa aru pani tak Tai laga kotha mane?”
28 Y cuando llegó al otro lado, a la tierra de los Gadarenos, le salió del lugar de los muertos, dos que tenían espíritus malignos, tan violentos que nadie podía ir por ese camino.
Jitia Jisu samundar paar kori kene Gadarene laga desh te punchise, duijon manu jun logote biya atma ghusikena thakise, Jisu ke lok korise. Taikhan koboristan pora ulaikena ahise aru bisi khechera huwa pora manu khan etu rasta pora nabira hoise.
29 Y clamaron fuerte, diciendo: ¿Qué tenemos que ver contigo, Hijo de Dios? ¿Has venido aquí para darnos el castigo antes de tiempo?
Sabi, taikhan hala kori kene koise, “Amikhan Apuni ke ki kori dibo, Isor laga Putro? Apuni homoi napuncha age te aha laga motlob to amikhan ke bisi dukh dibole ase naki?”
30 Ahora, a cierta distancia, había una gran manada de cerdos tomando su comida.
Utu somoite dur nohoi kene kunba gahori dana khai thakisele.
31 Y los espíritus malignos le rogaron fuerte, diciendo: Si nos echas, permítenos ir a la manada de cerdos.
Aru biya atma khan Jisu ke anurodh kori kene koise, “Apuni amikhan ke khedai dibole ase koile, amikhan ke gahori khan laga gaw te ghusi bo dibi.”
32 Y él les dijo: vayan. Y salieron y entraron en los cerdos; y la manada se precipitó por una pendiente que daba hacia el mar y ahí se ahogaron.
Titia Jisu taikhan ke koise, “Jabi!” Etu hukum diya pichete sob biya atma khan ulaise aru gahori laga gaw bhitor te ghusi jaise; aru sabi, etu sob gahori pahar upor pora polaikena nodi te girikena panite dubi mori jaise.
33 Y sus guardianes fueron en fuga a la ciudad y dieron cuenta de todo, y de los hombres que tenían espíritus malignos.
Kintu juntu gahori saithaka manu khan sheher te polaikena sob manu khan ke khobor dise.
34 Y todo el pueblo salió a Jesús; y al verlo le pidieron que se fuera de sus alrededores.
Sabi, pura sheher laga manu khan Jisu ke lok kori bole ulai ahise. Jitia taikhan Jisu ke dikhise, taikhan Jisu ke anurodh korise aru etu jaga pora jai jabole koise.