San Mateo 25
1 Entonces el reino de los cielos será como diez vírgenes, que tomaron sus lámparas, y salieron con el propósito de buscar al esposo.
യാ ദശ കന്യാഃ പ്രദീപാൻ ഗൃഹ്ലത്യോ വരം സാക്ഷാത് കർത്തും ബഹിരിതാഃ, താഭിസ്തദാ സ്വർഗീയരാജ്യസ്യ സാദൃശ്യം ഭവിഷ്യതി|
2 Y cinco de ellas eran insensatas, y cinco prudentes.
താസാം കന്യാനാം മധ്യേ പഞ്ച സുധിയഃ പഞ്ച ദുർധിയ ആസൻ|
3 Porque las necias, cuando tomaron sus luces, no tomaron aceite con ellas.
യാ ദുർധിയസ്താഃ പ്രദീപാൻ സങ്ഗേ ഗൃഹീത്വാ തൈലം ന ജഗൃഹുഃ,
4 Pero las prudentes tomaron aceite en sus lámparas.
കിന്തു സുധിയഃ പ്രദീപാൻ പാത്രേണ തൈലഞ്ച ജഗൃഹുഃ|
5 Ahora el esposo tardó mucho en llegar, y todos se fueron a dormir.
അനന്തരം വരേ വിലമ്ബിതേ താഃ സർവ്വാ നിദ്രാവിഷ്ടാ നിദ്രാം ജഗ്മുഃ|
6 Pero en el medio de la noche hay un grito, ¡él esposo viene! Salgan a recibirlo.
അനന്തരമ് അർദ്ധരാത്രേ പശ്യത വര ആഗച്ഛതി, തം സാക്ഷാത് കർത്തും ബഹിര്യാതേതി ജനരവാത്
7 Entonces todas esas vírgenes se levantaron, y prepararon sus lámparas.
താഃ സർവ്വാഃ കന്യാ ഉത്ഥായ പ്രദീപാൻ ആസാദയിതും ആരഭന്ത|
8 Y las necias dijeron a las prudentes: Danos de tu aceite; porque nuestras lámparas se están apagando.
തതോ ദുർധിയഃ സുധിയ ഊചുഃ, കിഞ്ചിത് തൈലം ദത്ത, പ്രദീപാ അസ്മാകം നിർവ്വാണാഃ|
9 Pero las prudentes respondieron, diciendo: Puede que no haya suficiente para nosotras y para ustedes; Sería mejor para ustedes ir a los comerciantes y comprar petróleo para ustedes mismas.
കിന്തു സുധിയഃ പ്രത്യവദൻ, ദത്തേ യുഷ്മാനസ്മാംശ്ച പ്രതി തൈലം ന്യൂനീഭവേത്, തസ്മാദ് വിക്രേതൃണാം സമീപം ഗത്വാ സ്വാർഥം തൈലം ക്രീണീത|
10 Y mientras iban a buscar aceite, vino el esposo; y las que estaban listas entraron con él a la boda; y la puerta se cerró.
തദാ താസു ക്രേതും ഗതാസു വര ആജഗാമ, തതോ യാഃ സജ്ജിതാ ആസൻ, താസ്തേന സാകം വിവാഹീയം വേശ്മ പ്രവിവിശുഃ|
11 Después vinieron las otras vírgenes, diciendo: Señor, Señor, déjanos entrar.
അനന്തരം ദ്വാരേ രുദ്ധേ അപരാഃ കന്യാ ആഗത്യ ജഗദുഃ, ഹേ പ്രഭോ, ഹേ പ്രഭോ, അസ്മാൻ പ്രതി ദ്വാരം മോചയ|
12 Pero él respondió y dijo: En verdad les digo que no les conozco.
കിന്തു സ ഉക്തവാൻ, തഥ്യം വദാമി, യുഷ്മാനഹം ന വേദ്മി|
13 Vigila, entonces, porque no saben del día o de la hora que él Hijo del hombre ha de venir.
അതോ ജാഗ്രതഃ സന്തസ്തിഷ്ഠത, മനുജസുതഃ കസ്മിൻ ദിനേ കസ്മിൻ ദണ്ഡേ വാഗമിഷ്യതി, തദ് യുഷ്മാഭി ർന ജ്ഞായതേ|
14 Porque es como cuando un hombre, a punto de emprender un viaje, reunió a sus siervos y les dio que cuidaran su propiedad.
അപരം സ ഏതാദൃശഃ കസ്യചിത് പുംസസ്തുല്യഃ, യോ ദൂരദേശം പ്രതി യാത്രാകാലേ നിജദാസാൻ ആഹൂയ തേഷാം സ്വസ്വസാമർഥ്യാനുരൂപമ്
15 Y a uno le dio cinco talentos, a otro dos, a otro uno; a todos conforme a su capacidad; y él se fue de viaje.
ഏകസ്മിൻ മുദ്രാണാം പഞ്ച പോടലികാഃ അന്യസ്മിംശ്ച ദ്വേ പോടലികേ അപരസ്മിംശ്ച പോടലികൈകാമ് ഇത്ഥം പ്രതിജനം സമർപ്യ സ്വയം പ്രവാസം ഗതവാൻ|
16 Enseguida, el que había recibido los cinco talentos fue y negoció con ellos e hizo cinco más.
അനന്തരം യോ ദാസഃ പഞ്ച പോടലികാഃ ലബ്ധവാൻ, സ ഗത്വാ വാണിജ്യം വിധായ താ ദ്വിഗുണീചകാര|
17 De la misma manera, al que le dieron los dos recibió dos más.
യശ്ച ദാസോ ദ്വേ പോടലികേ അലഭത, സോപി താ മുദ്രാ ദ്വിഗുണീചകാര|
18 Pero el que le fue dado uno se fue y lo puso en un hoyo en la tierra, y guardó el dinero de su señor en un lugar secreto.
കിന്തു യോ ദാസ ഏകാം പോടലികാം ലബ്ധവാൻ, സ ഗത്വാ ഭൂമിം ഖനിത്വാ തന്മധ്യേ നിജപ്രഭോസ്താ മുദ്രാ ഗോപയാഞ്ചകാര|
19 Después de mucho tiempo, viene el señor de aquellos siervos, y hace su cuenta con ellos.
തദനന്തരം ബഹുതിഥേ കാലേ ഗതേ തേഷാം ദാസാനാം പ്രഭുരാഗത്യ തൈർദാസൈഃ സമം ഗണയാഞ്ചകാര|
20 Y el que tenía los cinco talentos, vino con sus otros cinco talentos, diciendo: Señor, tú diste cinco talentos a mi cuidado: mira, tengo cinco más.
തദാനീം യഃ പഞ്ച പോടലികാഃ പ്രാപ്തവാൻ സ താ ദ്വിഗുണീകൃതമുദ്രാ ആനീയ ജഗാദ; ഹേ പ്രഭോ, ഭവതാ മയി പഞ്ച പോടലികാഃ സമർപിതാഃ, പശ്യതു, താ മയാ ദ്വിഗുണീകൃതാഃ|
21 Y su señor le dijo: Bien hecho, siervo bueno y verdadero: has sido fiel en lo pequeño, yo te daré el control sobre las cosas grandes: toma tu parte en la alegría de tu señor.
തദാനീം തസ്യ പ്രഭുസ്തമുവാച, ഹേ ഉത്തമ വിശ്വാസ്യ ദാസ, ത്വം ധന്യോസി, സ്തോകേന വിശ്വാസ്യോ ജാതഃ, തസ്മാത് ത്വാം ബഹുവിത്താധിപം കരോമി, ത്വം സ്വപ്രഭോഃ സുഖസ്യ ഭാഗീ ഭവ|
22 Y vino el que tenía los dos talentos, y dijo: Señor, tú me diste dos talentos: he aquí, tengo otros dos.
തതോ യേന ദ്വേ പോടലികേ ലബ്ധേ സോപ്യാഗത്യ ജഗാദ, ഹേ പ്രഭോ, ഭവതാ മയി ദ്വേ പോടലികേ സമർപിതേ, പശ്യതു തേ മയാ ദ്വിഗുണീകൃതേ|
23 Y su señor le dijo: Bien hecho, siervo bueno y fiel: has sido fiel en lo pequeño, yo te daré el control sobre las cosas grandes: toma tu parte en la alegría de tu señor.
തേന തസ്യ പ്രഭുസ്തമവോചത്, ഹേ ഉത്തമ വിശ്വാസ്യ ദാസ, ത്വം ധന്യോസി, സ്തോകേന വിശ്വാസ്യോ ജാതഃ, തസ്മാത് ത്വാം ബഹുദ്രവിണാധിപം കരോമി, ത്വം നിജപ്രഭോഃ സുഖസ്യ ഭാഗീ ഭവ|
24 Y vino el que tenía un solo talento, y dijo: Señor, sabía que eres un hombre duro, y que siegas donde no sembraste, y recoges donde no esparciste.
അനന്തരം യ ഏകാം പോടലികാം ലബ്ധവാൻ, സ ഏത്യ കഥിതവാൻ, ഹേ പ്രഭോ, ത്വാം കഠിനനരം ജ്ഞാതവാൻ, ത്വയാ യത്ര നോപ്തം, തത്രൈവ കൃത്യതേ, യത്ര ച ന കീർണം, തത്രൈവ സംഗൃഹ്യതേ|
25 Y yo tuve miedo, y fui, y puse tu talento en la tierra: aquí está lo que es tuyo.
അതോഹം സശങ്കഃ സൻ ഗത്വാ തവ മുദ്രാ ഭൂമധ്യേ സംഗോപ്യ സ്ഥാപിതവാൻ, പശ്യ, തവ യത് തദേവ ഗൃഹാണ|
26 Pero su señor en respuesta le dijo: Eres un siervo malo y perezoso; si sabías que siego donde no sembré y que recojo donde no esparcí.
തദാ തസ്യ പ്രഭുഃ പ്രത്യവദത് രേ ദുഷ്ടാലസ ദാസ, യത്രാഹം ന വപാമി, തത്ര ഛിനദ്മി, യത്ര ച ന കിരാമി, തത്രേവ സംഗൃഹ്ലാമീതി ചേദജാനാസ്തർഹി
27 ¿Por qué no pusiste mi dinero en el banco y, a al volver yo, hubiera recibido lo que es mío con intereses?
വണിക്ഷു മമ വിത്താർപണം തവോചിതമാസീത്, യേനാഹമാഗത്യ വൃദ്വ്യാ സാകം മൂലമുദ്രാഃ പ്രാപ്സ്യമ്|
28 Quita, pues, su talento y dáselo a quien tiene los diez talentos.
അതോസ്മാത് താം പോടലികാമ് ആദായ യസ്യ ദശ പോടലികാഃ സന്തി തസ്മിന്നർപയത|
29 Porque a todo el que tiene se le dará, y tendrá más; pero al que no tiene, aun lo que tiene le será quitado.
യേന വർദ്വ്യതേ തസ്മിന്നൈവാർപിഷ്യതേ, തസ്യൈവ ച ബാഹുല്യം ഭവിഷ്യതി, കിന്തു യേന ന വർദ്വ്യതേ, തസ്യാന്തികേ യത് കിഞ്ചന തിഷ്ഠതി, തദപി പുനർനേഷ്യതേ|
30 Y al siervo inútil echar en las tinieblas de fuera: allí será el llanto y crujir de dientes.
അപരം യൂയം തമകർമ്മണ്യം ദാസം നീത്വാ യത്ര സ്ഥാനേ ക്രന്ദനം ദന്തഘർഷണഞ്ച വിദ്യേതേ, തസ്മിൻ ബഹിർഭൂതതമസി നിക്ഷിപത|
31 Pero cuando el Hijo del hombre venga en su gloria, y todos los ángeles con él, se sentará en su trono de gloria.
യദാ മനുജസുതഃ പവിത്രദൂതാൻ സങ്ഗിനഃ കൃത്വാ നിജപ്രഭാവേനാഗത്യ നിജതേജോമയേ സിംഹാസനേ നിവേക്ഷ്യതി,
32 Y delante de él todas las naciones se juntarán; y serán separados el uno del otro, como las ovejas se separan de las cabras por el pastor.
തദാ തത്സമ്മുഖേ സർവ്വജാതീയാ ജനാ സംമേലിഷ്യന്തി| തതോ മേഷപാലകോ യഥാ ഛാഗേഭ്യോഽവീൻ പൃഥക് കരോതി തഥാ സോപ്യേകസ്മാദന്യമ് ഇത്ഥം താൻ പൃഥക കൃത്വാവീൻ
33 Y pondrá las ovejas a su derecha, pero las cabras a la izquierda.
ദക്ഷിണേ ഛാഗാംശ്ച വാമേ സ്ഥാപയിഷ്യതി|
34 Entonces el Rey dirá a los que están a su derecha: Vengan, ustedes que tienen la bendición de mi Padre, en el reino preparado para ustedes desde la fundación del mundo:
തതഃ പരം രാജാ ദക്ഷിണസ്ഥിതാൻ മാനവാൻ വദിഷ്യതി, ആഗച്ഛത മത്താതസ്യാനുഗ്രഹഭാജനാനി, യുഷ്മത്കൃത ആ ജഗദാരമ്ഭത് യദ് രാജ്യമ് ആസാദിതം തദധികുരുത|
35 Porque yo tuve hambre, y ustedes me dieron de comer: tuve sed, y ustedes me dieron de beber: fui forastero y me hospedaron;
യതോ ബുഭുക്ഷിതായ മഹ്യം ഭോജ്യമ് അദത്ത, പിപാസിതായ പേയമദത്ത, വിദേശിനം മാം സ്വസ്ഥാനമനയത,
36 No tenía ropa, y me la dieron: cuando estuve enfermo me visitaron o en la cárcel, vinieron a mí.
വസ്ത്രഹീനം മാം വസനം പര്യ്യധാപയത, പീഡീതം മാം ദ്രഷ്ടുമാഗച്ഛത, കാരാസ്ഥഞ്ച മാം വീക്ഷിതുമ ആഗച്ഛത|
37 Entonces los justos responderán a él, diciendo: Señor, ¿cuándo te vimos con hambre, y te dimos de comer? o sediento y te dimos de beber?
തദാ ധാർമ്മികാഃ പ്രതിവദിഷ്യന്തി, ഹേ പ്രഭോ, കദാ ത്വാം ക്ഷുധിതം വീക്ഷ്യ വയമഭോജയാമ? വാ പിപാസിതം വീക്ഷ്യ അപായയാമ?
38 ¿Y cuándo te vimos vagando y te dimos alojamiento? o falto de ropa, y te la dimos?
കദാ വാ ത്വാം വിദേശിനം വിലോക്യ സ്വസ്ഥാനമനയാമ? കദാ വാ ത്വാം നഗ്നം വീക്ഷ്യ വസനം പര്യ്യധാപയാമ?
39 ¿Y cuándo te vimos enfermo, o en la cárcel, y vinimos a ti?
കദാ വാ ത്വാം പീഡിതം കാരാസ്ഥഞ്ച വീക്ഷ്യ ത്വദന്തികമഗച്ഛാമ?
40 Y el Rey responderá y les dirá: De cierto les digo, porque lo hiciste al más pequeño de estos, mis hermanos, me lo hiciste a mí.
തദാനീം രാജാ താൻ പ്രതിവദിഷ്യതി, യുഷ്മാനഹം സത്യം വദാമി, മമൈതേഷാം ഭ്രാതൃണാം മധ്യേ കഞ്ചനൈകം ക്ഷുദ്രതമം പ്രതി യദ് അകുരുത, തന്മാം പ്രത്യകുരുത|
41 Entonces dirá a los que están a la izquierda: “Salgan de mí, malditos”, al fuego eterno que está listo para el Maligno y sus ángeles: (aiōnios g166)
പശ്ചാത് സ വാമസ്ഥിതാൻ ജനാൻ വദിഷ്യതി, രേ ശാപഗ്രസ്താഃ സർവ്വേ, ശൈതാനേ തസ്യ ദൂതേഭ്യശ്ച യോഽനന്തവഹ്നിരാസാദിത ആസ്തേ, യൂയം മദന്തികാത് തമഗ്നിം ഗച്ഛത| (aiōnios g166)
42 Porque yo necesitaba comida, y ustedes no me la dieron; Necesitaba beber, y no me diste de beber;
യതോ ക്ഷുധിതായ മഹ്യമാഹാരം നാദത്ത, പിപാസിതായ മഹ്യം പേയം നാദത്ത,
43 Vagué, y no me hospedaron; sin ropa, y no me dieron ropa; enfermo, y en prisión, y ustedes no vinieron a mí.
വിദേശിനം മാം സ്വസ്ഥാനം നാനയത, വസനഹീനം മാം വസനം ന പര്യ്യധാപയത, പീഡിതം കാരാസ്ഥഞ്ച മാം വീക്ഷിതും നാഗച്ഛത|
44 Entonces responderán, diciendo: Señor, ¿cuándo te vimos necesitado de comida o bebida, o vagando, o sin ropa, o enfermo, o en la cárcel, y no te cuidamos?
തദാ തേ പ്രതിവദിഷ്യന്തി, ഹേ പ്രഭോ, കദാ ത്വാം ക്ഷുധിതം വാ പിപാസിതം വാ വിദേശിനം വാ നഗ്നം വാ പീഡിതം വാ കാരാസ്ഥം വീക്ഷ്യ ത്വാം നാസേവാമഹി?
45 Entonces él les responderá, diciendo: De cierto les digo, porque no lo hiciste al más humilde de estos, no me lo hiciste a mí.
തദാ സ താൻ വദിഷ്യതി, തഥ്യമഹം യുഷ്മാൻ ബ്രവീമി, യുഷ്മാഭിരേഷാം കഞ്ചന ക്ഷോദിഷ്ഠം പ്രതി യന്നാകാരി, തന്മാം പ്രത്യേവ നാകാരി|
