Marcos 6
1 Y se fue de allí, y vino a su tierra; y sus discípulos fueron con él.
අනන්තරං ස තත්ස්ථානාත් ප්‍රස්ථාය ස්වප්‍රදේශමාගතඃ ශිෂ්‍යාශ්ච තත්පශ්චාද් ගතාඃ|
2 Y cuando llegó el día del sábado, estaba enseñando en la sinagoga; y varias personas que lo escuchaban se sorprendieron y dijeron: ¿De dónde sacó este hombre estas cosas? y, ¿Cuál es la sabiduría dada a este hombre, y cuáles son estas obras de poder hechas por sus manos?
අථ විශ්‍රාමවාරේ සති ස භජනගෘහේ උපදේෂ්ටුමාරබ්ධවාන් තතෝ(අ)නේකේ ලෝකාස්තත්කථාං ශ්‍රුත්වා විස්මිත්‍ය ජගදුඃ, අස්‍ය මනුජස්‍ය ඊදෘශී ආශ්චර‍්‍ය්‍යක්‍රියා කස්මාජ් ජාතා? තථා ස්වකරාභ්‍යාම් ඉත්ථමද්භුතං කර්ම්ම කර්ත්තාම් ඒතස්මෛ කථං ඥානං දත්තම්?
3 ¿No es este el carpintero, el hijo de María, el hermano de Jacobo, José, Judas y Simón? y no son sus hermanas aquí con nosotros? Y ellos se ofendieron con el y no le hicieron caso.
කිමයං මරියමඃ පුත්‍රස්තඥා නෝ? කිමයං යාකූබ්-යෝසි-යිහුදා-ශිමෝනාං භ්‍රාතා නෝ? අස්‍ය භගින්‍යඃ කිමිහාස්මාභිඃ සහ නෝ? ඉත්ථං තේ තදර්ථේ ප්‍රත්‍යූහං ගතාඃ|
4 Y Jesús les dijo: Un profeta es honrado en todas partes, pero no en su tierra, y entre sus parientes, y en su familia.
තදා යීශුස්තේභ්‍යෝ(අ)කථයත් ස්වදේශං ස්වකුටුම්බාන් ස්වපරිජනාංශ්ච විනා කුත්‍රාපි භවිෂ්‍යද්වාදී අසත්කෘතෝ න භවති|
5 Y no pudo hacer ninguna obra de poder allí, sino solo poner sus manos sobre una o dos personas que estaban enfermas, y sanarlas.
අපරඤ්ච තේෂාමප්‍රත්‍යයාත් ස විස්මිතඃ කියතාං රෝගිණාං වපුඃෂු හස්තම් අර්පයිත්වා කේවලං තේෂාමාරෝග්‍යකරණාද් අන්‍යත් කිමපි චිත්‍රකාර‍්‍ය්‍යං කර්ත්තාං න ශක්තඃ|
6 Y se sorprendió mucho porque no tenían fe. Y recorrió los lugares del país enseñando.
අථ ස චතුර්දික්ස්ථ ග්‍රාමාන් භ්‍රමිත්වා උපදිෂ්ටවාන්
7 Y dio órdenes a los doce, y los envió de dos en dos; y él les dio autoridad sobre los espíritus inmundos;
ද්වාදශශිෂ්‍යාන් ආහූය අමේධ්‍යභූතාන් වශීකර්ත්තාං ශක්තිං දත්ත්වා තේෂාං ද්වෞ ද්වෞ ජනෝ ප්‍රේෂිතවාන්|
8 Y dijo que no debían llevar nada para su viaje, sino solo un palo; sin pan, sin bolsa, sin dinero en sus bolsillos;
පුනරිත්‍යාදිශද් යූයම් ඒකෛකාං යෂ්ටිං විනා වස්ත්‍රසංපුටඃ පූපඃ කටිබන්ධේ තාම්‍රඛණ්ඩඤ්ච ඒෂාං කිමපි මා ග්‍රහ්ලීත,
9 Debían ir con zapatos comunes en sus pies, y no llevar dos abrigos.
මාර්ගයාත්‍රායෛ පාදේෂූපානහෞ දත්ත්වා ද්වේ උත්තරීයේ මා පරිධද්ව්වං|
10 Y él les dijo: Dondequiera que vayas a una casa, haz de eso tu lugar de descanso hasta que te vayas.
අපරමප්‍යුක්තං තේන යූයං යස්‍යාං පුර‍්‍ය්‍යාං යස්‍ය නිවේශනං ප්‍රවේක්‍ෂ්‍යථ තාං පුරීං යාවන්න ත්‍යක්‍ෂ්‍යථ තාවත් තන්නිවේශනේ ස්ථාස්‍යථ|
11 Y en cualquier lugar que no te acoja y no te escuche, cuando te vayas, quita el polvo de tus pies como testigo en contra de ellos.
තත්‍ර යදි කේපි යුෂ්මාකමාතිථ්‍යං න විදධති යුෂ්මාකං කථාශ්ච න ශෘණ්වන්ති තර්හි තත්ස්ථානාත් ප්‍රස්ථානසමයේ තේෂාං විරුද්ධං සාක්‍ෂ්‍යං දාතුං ස්වපාදානාස්ඵාල්‍ය රජඃ සම්පාතයත; අහං යුෂ්මාන් යථාර්ථං වච්මි විචාරදිනේ තන්නගරස්‍යාවස්ථාතඃ සිදෝමාමෝරයෝ ර්නගරයෝරවස්ථා සහ්‍යතරා භවිෂ්‍යති|
12 Y salieron, predicando la necesidad de un cambio de corazón en los hombres.
අථ තේ ගත්වා ලෝකානාං මනඃපරාවර්ත්තනීඃ කථා ප්‍රචාරිතවන්තඃ|
13 Y echaban fuera muchos espíritus malos, y pusieron aceite sobre gran número de enfermos, y los sanaban.
ඒවමනේකාන් භූතාංශ්ච ත්‍යාජිතවන්තස්තථා තෛලේන මර්ද්දයිත්වා බහූන් ජනානරෝගානකාර්ෂුඃ|
14 Y el rey Herodes tuvo noticias de él, porque su nombre estaba en los labios de todos; y él dijo: Juan el Bautista ha vuelto de entre los muertos, y por esta razón estos poderes están obrando en él.
ඉත්ථං තස්‍ය සුඛ්‍යාතිශ්චතුර්දිශෝ ව්‍යාප්තා තදා හේරෝද් රාජා තන්නිශම්‍ය කථිතවාන්, යෝහන් මජ්ජකඃ ශ්මශානාද් උත්ථිත අතෝහේතෝස්තේන සර්ව්වා ඒතා අද්භුතක්‍රියාඃ ප්‍රකාශන්තේ|
15 Pero otros dijeron: Es Elías. Y otros dijeron: Es un profeta, como uno de los profetas.
අන්‍යේ(අ)කථයන් අයම් ඒලියඃ, කේපි කථිතවන්ත ඒෂ භවිෂ්‍යද්වාදී යද්වා භවිෂ්‍යද්වාදිනාං සදෘශ ඒකෝයම්|
16 Pero Herodes, cuando tuvo noticias de esto, dijo: Juan, a quien yo di muerte, ha vuelto de entre los muertos.
කින්තු හේරෝද් ඉත්‍යාකර්ණ්‍ය භාෂිතවාන් යස්‍යාහං ශිරශ්ඡින්නවාන් ස ඒව යෝහනයං ස ශ්මශානාදුදතිෂ්ඨත්|
17 Porque Herodes había enviado hombres para tomar a Juan y ponerlo en la cárcel, a causa de Herodías, la esposa de su hermano Felipe, a quien él se había llevado.
පූර්ව්වං ස්වභ්‍රාතුඃ ඵිලිපස්‍ය පත්න්‍යා උද්වාහං කෘතවන්තං හේරෝදං යෝහනවාදීත් ස්වභාතෘවධූ ර්න විවාහ්‍යා|
18 Porque Juan dijo a Herodes: Es malo para ti tener a la mujer de tu hermano.
අතඃ කාරණාත් හේරෝද් ලෝකං ප්‍රහිත්‍ය යෝහනං ධෘත්වා බන්ධනාලයේ බද්ධවාන්|
19 Y Herodías le tenía coraje por eso, y quiso matarlo; pero ella no pudo;
හේරෝදියා තස්මෛ යෝහනේ ප්‍රකුප්‍ය තං හන්තුම් ඓච්ඡත් කින්තු න ශක්තා,
20 Porque Herodes temía a Juan, siendo consciente de que era un hombre recto y santo, y lo mantenía a salvo. Y al escucharlo, él estaba muy preocupado; y le oyó con gusto.
යස්මාද් හේරෝද් තං ධාර්ම්මිකං සත්පුරුෂඤ්ච ඥාත්වා සම්මන්‍ය රක්‍ෂිතවාන්; තත්කථාං ශ්‍රුත්වා තදනුසාරේණ බහූනි කර්ම්මාණි කෘතවාන් හෘෂ්ටමනාස්තදුපදේශං ශ්‍රුතවාංශ්ච|
21 Y llegó la oportunidad cuando Herodes el día de su cumpleaños dio una fiesta a sus amos, a los altos capitanes y a los principales de Galilea;
කින්තු හේරෝද් යදා ස්වජන්මදිනේ ප්‍රධානලෝකේභ්‍යඃ සේනානීභ්‍යශ්ච ගාලීල්ප්‍රදේශීයශ්‍රේෂ්ඨලෝකේභ්‍යශ්ච රාත්‍රෞ භෝජ්‍යමේකං කෘතවාන්
22 Y cuando la hija de Herodías en persona entró y bailó, Herodes y los que estaban a la mesa con él se complacieron con ella; y el rey le dijo a la muchacha: Haz una petición para cualquier cosa y yo te la daré.
තස්මින් ශුභදිනේ හේරෝදියායාඃ කන්‍යා සමේත්‍ය තේෂාං සමක්‍ෂං සංනෘත්‍ය හේරෝදස්තේන සහෝපවිෂ්ටානාඤ්ච තෝෂමජීජනත් තතා නෘපඃ කන්‍යාමාහ ස්ම මත්තෝ යද් යාචසේ තදේව තුභ්‍යං දාස්‍යේ|
23 Entonces juró, y le dijo: Cualquiera que sea tu deseo, yo te lo daré, hasta la mitad de mi reino.
ශපථං කෘත්වාකථයත් චේද් රාජ්‍යාර්ද්ධමපි යාචසේ තදපි තුභ්‍යං දාස්‍යේ|
24 Y ella salió y le dijo a su madre: ¿Que es lo que debo pedir? Y ella dijo: La cabeza de Juan el Bautista.
තතඃ සා බහි ර්ගත්වා ස්වමාතරං පප්‍රච්ඡ කිමහං යාචිෂ්‍යේ? තදා සාකථයත් යෝහනෝ මජ්ජකස්‍ය ශිරඃ|
25 Y ella entró rápidamente al rey, y dijo: Mi deseo es que me des, ahora mismo, en un plato, la cabeza de Juan el Bautista.
අථ තූර්ණං භූපසමීපම් ඒත්‍ය යාචමානාවදත් ක්‍ෂණේස්මින් යෝහනෝ මජ්ජකස්‍ය ශිරඃ පාත්‍රේ නිධාය දේහි, ඒතද් යාචේ(අ)හං|
26 Y el rey estaba muy triste; pero debido a sus juramentos, y a los que estaban con él en la mesa, él no le dijo 'No' a ella.
තස්මාත් භූපෝ(අ)තිදුඃඛිතඃ, තථාපි ස්වශපථස්‍ය සහභෝජිනාඤ්චානුරෝධාත් තදනඞ්ගීකර්ත්තුං න ශක්තඃ|
27 Y al instante el rey envió a uno de sus hombres armados, y le ordenó que regresara con la cabeza; y él fue y le cortó la cabeza a Juan en la cárcel,
තත්ක්‍ෂණං රාජා ඝාතකං ප්‍රේෂ්‍ය තස්‍ය ශිර ආනේතුමාදිෂ්ටවාන්|
28 Y volvió con la cabeza en un plato, y la dio a la muchacha; y la muchacha se lo dio a su madre.
තතඃ ස කාරාගාරං ගත්වා තච්ඡිරශ්ඡිත්වා පාත්‍රේ නිධායානීය තස්‍යෛ කන්‍යායෛ දත්තවාන් කන්‍යා ච ස්වමාත්‍රේ දදෞ|
29 Y cuando sus discípulos tenían noticias de esto, vinieron y tomaron su cuerpo, y se lo llevaron a enterrar.
අනනතරං යෝහනඃ ශිෂ්‍යාස්තද්වාර්ත්තාං ප්‍රාප්‍යාගත්‍ය තස්‍ය කුණපං ශ්මශානේ(අ)ස්ථාපයන්|
30 Y los doce se juntaron a Jesús; y le dieron cuenta de todas las cosas que habían hecho, y todo lo que habían estado enseñando.
අථ ප්‍රේෂිතා යීශෝඃ සන්නිධෞ මිලිතා යද් යච් චක්‍රුඃ ශික්‍ෂයාමාසුශ්ච තත්සර්ව්වවාර්ත්තාස්තස්මෛ කථිතවන්තඃ|
31 Y él les dijo: Vengan ustedes solos a un lugar tranquilo, y descansen por un tiempo. Porque había un gran número de personas yendo y viniendo, y no tenían tiempo ni siquiera para comer.
ස තානුවාච යූයං විජනස්ථානං ගත්වා විශ්‍රාම්‍යත යතස්තත්සන්නිධෞ බහුලෝකානාං සමාගමාත් තේ භෝක්තුං නාවකාශං ප්‍රාප්තාඃ|
32 Y solo ellos se fueron en la barca a un lugar desolado.
තතස්තේ නාවා විජනස්ථානං ගුප්තං ගග්මුඃ|
33 Y el pueblo los vio partir, y algunos de ellos, sabiendo quiénes eran, fueron corriendo juntos de todas las ciudades, y llegaron allí delante de ellos.
තතෝ ලෝකනිවහස්තේෂාං ස්ථානාන්තරයානං දදර්ශ, අනේකේ තං පරිචිත්‍ය නානාපුරේභ්‍යඃ පදෛර්ව්‍රජිත්වා ජවේන තෛෂාමග්‍රේ යීශෝඃ සමීප උපතස්ථුඃ|
34 Y él salió, y vio una gran multitud, y tuvo lástima de ellos, porque eran como ovejas sin dueño; y les dio enseñanza acerca de varias cosas.
තදා යීශු ර්නාවෝ බහිර්ගත්‍ය ලෝකාරණ්‍යානීං දෘෂ්ට්වා තේෂු කරුණාං කෘතවාන් යතස්තේ(අ)රක්‍ෂකමේෂා ඉවාසන් තදා ස තාන නානාප්‍රසඞ්ගාන් උපදිෂ්ටවාන්|
35 Y al final del día, sus discípulos se le acercaron y le dijeron: Este lugar es un desierto, y es tarde:
අථ දිවාන්තේ සති ශිෂ්‍යා ඒත්‍ය යීශුමූචිරේ, ඉදං විජනස්ථානං දිනඤ්චාවසන්නං|
36 Envíalos, para que vayan al campo y a las pequeñas ciudades de alrededor, y consigan algunos comida para ellos.
ලෝකානාං කිමපි ඛාද්‍යං නාස්ති, අතශ්චතුර්දික්‍ෂු ග්‍රාමාන් ගන්තුං භෝජ්‍යද්‍රව්‍යාණි ක්‍රේතුඤ්ච භවාන් තාන් විසෘජතු|
37 Pero él les respondió: Denles de comer ustedes. Y ellos le dijeron: ¿Tenemos que ir a buscar pan por doscientos denarios, y dárselos?
තදා ස තානුවාච යූයමේව තාන් භෝජයත; තතස්තේ ජගදු ර්වයං ගත්වා ද්විශතසංඛ්‍යකෛ ර්මුද්‍රාපාදෛඃ පූපාන් ක්‍රීත්වා කිං තාන් භෝජයිෂ්‍යාමඃ?
38 Y él les dijo: ¿Cuánto pan tienes? ve y mira. Y cuando lo vieron, dijeron: Cinco tortas de pan y dos pescados.
තදා ස තාන් පෘෂ්ඨවාන් යුෂ්මාකං සන්නිධෞ කති පූපා ආසතේ? ගත්වා පශ්‍යත; තතස්තේ දෘෂ්ට්වා තමවදන් පඤ්ච පූපා ද්වෞ මත්ස්‍යෞ ච සන්ති|
39 Y él hizo que todos estuvieran sentados en grupos sobre la hierba verde.
තදා ස ලෝකාන් ශස්පෝපරි පංක්තිභිරුපවේශයිතුම් ආදිෂ්ටවාන්,
40 Y fueron colocados en grupos, por cientos y por cincuenta.
තතස්තේ ශතං ශතං ජනාඃ පඤ්චාශත් පඤ්චාශජ්ජනාශ්ච පංක්තිභි ර්භුවි සමුපවිවිශුඃ|
41 Y tomó los cinco panes y los dos pescados, y mirando al cielo, pronunció palabras de bendición sobre ellos; y cuando partió los panes se los dio a sus discípulos, para que los presentaran a la gente; e hizo división de los dos peces entre todos ellos.
අථ ස තාන් පඤ්චපූපාන් මත්ස්‍යද්වයඤ්ච ධෘත්වා ස්වර්ගං පශ්‍යන් ඊශ්වරගුණාන් අන්වකීර්ත්තයත් තාන් පූපාන් භංක්ත්වා ලෝකේභ්‍යඃ පරිවේෂයිතුං ශිෂ්‍යේභ්‍යෝ දත්තවාන් ද්වා මත්ස්‍යෞ ච විභජ්‍ය සර්ව්වේභ්‍යෝ දත්තවාන්|
42 Y todos comieron a llenar y sobró.
තතඃ සර්ව්වේ භුක්ත්වාතෘප්‍යන්|
43 Y todavía llenaron doce canastas llenas de los pedazos rotos y de los peces.
අනන්තරං ශිෂ්‍යා අවශිෂ්ටෛඃ පූපෛ ර්මත්ස්‍යෛශ්ච පූර්ණාන් ද්වදශ ඩල්ලකාන් ජගෘහුඃ|
44 Y los que comieron del pan fueron cinco mil hombres.
තේ භෝක්තාරඃ ප්‍රායඃ පඤ්ච සහස්‍රාණි පුරුෂා ආසන්|
45 Y enseguida hizo subir a sus discípulos a la barca, y fueron delante de él al otro lado de Betsaida, mientras él mismo despedía al pueblo.
අථ ස ලෝකාන් විසෘජන්නේව නාවමාරෝඪුං ස්වස්මාදග්‍රේ පාරේ බෛත්සෛදාපුරං යාතුඤ්ච ශ්ෂ්‍යින් වාඪමාදිෂ්ටවාන්|
46 Después de despedirlos, subió a la montaña a orar.
තදා ස සර්ව්වාන් විසෘජ්‍ය ප්‍රාර්ථයිතුං පර්ව්වතං ගතඃ|
47 Y a la tarde, la barca estaba en medio del mar, y él solo en la tierra.
තතඃ සන්ධ්‍යායාං සත්‍යාං නෞඃ සින්ධුමධ්‍ය උපස්ථිතා කින්තු ස ඒකාකී ස්ථලේ ස්ථිතඃ|
48 Y viendo que tenían problemas para llevar su barco por el agua, porque el viento estaba contra ellos, como a la cuarta vigilia de la noche, vino a ellos, caminando sobre el mar; y él les hizo pensar que pasaría de largo;
අථ සම්මුඛවාතවහනාත් ශිෂ්‍යා නාවං වාහයිත්වා පරිශ්‍රාන්තා ඉති ඥාත්වා ස නිශාචතුර්ථයාමේ සින්ධූපරි පද්භ්‍යාං ව්‍රජන් තේෂාං සමීපමේත්‍ය තේෂාමග්‍රේ යාතුම් උද්‍යතඃ|
49 Pero ellos, cuando lo vieron caminar sobre el mar, lo tomaron por espíritu, y dieron un fuerte grito:
කින්තු ශිෂ්‍යාඃ සින්ධූපරි තං ව්‍රජන්තං දෘෂ්ට්වා භූතමනුමාය රුරුවුඃ,
50 Porque todos lo vieron, y se turbaron. Pero enseguida les dijo: “Todo está bien, soy yo, no tengan miedo”.
යතඃ සර්ව්වේ තං දෘෂ්ට්වා ව්‍යාකුලිතාඃ| අතඒව යීශුස්තත්ක්‍ෂණං තෛඃ සහාලප්‍ය කථිතවාන්, සුස්ථිරා භූත, අයමහං මා භෛෂ්ට|
51 Y él fue a ellos en la barca, y el viento se calmó, y estaban super asustados y maravillados;
අථ නෞකාමාරුහ්‍ය තස්මින් තේෂාං සන්නිධිං ගතේ වාතෝ නිවෘත්තඃ; තස්මාත්තේ මනඃසු විස්මිතා ආශ්චර‍්‍ය්‍යං මේනිරේ|
52 Porque su mente cerrada no les permitía ver quién era él o el milagro que había pasado; porque sus corazones estaban endurecidos.
යතස්තේ මනසාං කාඨින්‍යාත් තත් පූපීයම් ආශ්චර‍්‍ය්‍යං කර්ම්ම න විවික්තවන්තඃ|
53 Y cuando hubieron cruzado, llegaron a Genesaret, y tomaron su barco y anclaron.
අථ තේ පාරං ගත්වා ගිනේෂරත්ප්‍රදේශමේත්‍ය තට උපස්ථිතාඃ|
54 Cuando salieron del bote, la gente rápidamente tuvo noticias de él,
තේෂු නෞකාතෝ බහිර්ගතේෂු තත්ප්‍රදේශීයා ලෝකාස්තං පරිචිත්‍ය
55 Y corrieron por todo la región y alrededores, y tomaron en sus camillas a los que estaban enfermos, a donde se dijo que estaba.
චතුර්දික්‍ෂු ධාවන්තෝ යත්‍ර යත්‍ර රෝගිණෝ නරා ආසන් තාන් සර්ව්වාන ඛට්වෝපරි නිධාය යත්‍ර කුත්‍රචිත් තද්වාර්ත්තාං ප්‍රාපුඃ තත් ස්ථානම් ආනේතුම් ආරේභිරේ|
56 Y a donde quiera que iba, a ciudades pequeñas, o ciudades grandes, o aldeas, tomaban a los enfermos por los lugares del mercado, rogándole que les dejara tocar aunque sea la orilla de su manto, y todos aquellos que lo tocaban quedaban sanos.
තථා යත්‍ර යත්‍ර ග්‍රාමේ යත්‍ර යත්‍ර පුරේ යත්‍ර යත්‍ර පල්ල්‍යාඤ්ච තේන ප්‍රවේශඃ කෘතස්තද්වර්ත්මමධ්‍යේ ලෝකාඃ පීඩිතාන් ස්ථාපයිත්වා තස්‍ය චේලග්‍රන්ථිමාත්‍රං ස්ප්‍රෂ්ටුම් තේෂාමර්ථේ තදනුඥාං ප්‍රාර්ථයන්තඃ යාවන්තෝ ලෝකාඃ පස්පෘශුස්තාවන්ත ඒව ගදාන්මුක්තාඃ|
