Marcos 4
1 Y otra vez él estaba enseñando cuando cayó la tarde a la orilla del mar. Y una gran cantidad de gente había venido a él, por lo que se metió en un bote en el mar y se sentó; y toda la gente estaba en la tierra junto al mar.
அநந்தரம்’ ஸ ஸமுத்³ரதடே புநருபதே³ஷ்டும்’ ப்ராரேபே⁴, ததஸ்தத்ர ப³ஹுஜநாநாம்’ ஸமாக³மாத் ஸ ஸாக³ரோபரி நௌகாமாருஹ்ய ஸமுபவிஷ்ட: ; ஸர்வ்வே லோகா: ஸமுத்³ரகூலே தஸ்து²: |
2 Y les dio enseñanza acerca de varias cosas en forma de historias, y les dijo en su enseñanza: Escuchen:
ததா³ ஸ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²பி⁴ ர்ப³ஹூபதி³ஷ்டவாந் உபதி³ஸ²ம்’ஸ்²ச கதி²தவாந்,
3 Un hombre salió a poner semilla en la tierra:
அவதா⁴நம்’ குருத, ஏகோ பீ³ஜவப்தா பீ³ஜாநி வப்தும்’ க³த: ;
4 Y mientras lo hacía, parte de la semilla cayó en el camino, y los pájaros vinieron y lo tomaron para la comida.
வபநகாலே கியந்தி பீ³ஜாநி மார்க³பாஸ்²வே பதிதாநி, தத ஆகாஸீ²யபக்ஷிண ஏத்ய தாநி சகா²து³: |
5 Y otra parte cayó sobre las piedras, donde no había mucha tierra; y brotó enseguida, porque la tierra no era profunda;
கியந்தி பீ³ஜாநி ஸ்வல்பம்ரு’த்திகாவத்பாஷாணபூ⁴மௌ பதிதாநி தாநி ம்ரு’தோ³ல்பத்வாத் ஸீ²க்⁴ரமங்குரிதாநி;
6 Y cuando el sol estaba en lo alto, fue quemada; y debido a que no tenía raíz, se secó y murió.
கிந்தூதி³தே ஸூர்ய்யே த³க்³தா⁴நி ததா² மூலாநோ நாதோ⁴க³தத்வாத் ஸு²ஷ்காணி ச|
7 Y otra parte cayó entre espinos, y los espinos crecieron y la ahogaron, y no tenía espacio para crecer ni dar fruto.
கியந்தி பீ³ஜாநி கண்டகிவநமத்⁴யே பதிதாநி தத: கண்டகாநி ஸம்’வ்ரு’த்³வ்ய தாநி ஜக்³ரஸுஸ்தாநி ந ச ப²லிதாநி|
8 Y algunos, cayendo sobre la buena tierra, dieron fruto, subieron y aumentaron, y dieron treinta, sesenta y cien veces más.
ததா² கியந்தி பீ³ஜாந்யுத்தமபூ⁴மௌ பதிதாநி தாநி ஸம்’வ்ரு’த்³வ்ய ப²லாந்யுத்பாதி³தாநி கியந்தி பீ³ஜாநி த்ரிம்’ஸ²த்³கு³ணாநி கியந்தி ஷஷ்டிகு³ணாநி கியந்தி ஸ²தகு³ணாநி ப²லாநி ப²லிதவந்தி|
9 Y les dijo: Cualquiera que tiene oídos, que oiga.
அத² ஸ தாநவத³த் யஸ்ய ஸ்²ரோதும்’ கர்ணௌ ஸ்த: ஸ ஸ்²ரு’ணோது|
10 Y cuando estaba solo, los que estaban a su alrededor con los doce le hicieron preguntas sobre el propósito de las historias.
தத³நந்தரம்’ நிர்ஜநஸமயே தத்ஸங்கி³நோ த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாஸ்²ச தம்’ தத்³த்³ரு’ஷ்டாந்தவாக்யஸ்யார்த²ம்’ பப்ரச்சு²: |
11 Y les dijo: A ustedes se les ha dado el secreto del reino de Dios, pero a los que están afuera, todas las cosas se les dan en forma de historias;
ததா³ ஸ தாநுதி³தவாந் ஈஸ்²வரராஜ்யஸ்ய நிகூ³ட⁴வாக்யம்’ போ³த்³து⁴ம்’ யுஷ்மாகமதி⁴காரோ(அ)ஸ்தி;
12 Para que viendo ellos vean, y no les quede claro; y escuchándolo, no entenderán; por temor a que puedan volverse a mí y obtener perdón.
கிந்து யே வஹிர்பூ⁴தா: "தே பஸ்²யந்த: பஸ்²யந்தி கிந்து ந ஜாநந்தி, ஸ்²ரு’ண்வந்த: ஸ்²ரு’ண்வந்தி கிந்து ந பு³த்⁴யந்தே, சேத்தை ர்மந: ஸு கதா³பி பரிவர்த்திதேஷு தேஷாம்’ பாபாந்யமோசயிஷ்யந்த," அதோஹேதோஸ்தாந் ப்ரதி த்³ரு’ஷ்டாந்தைரேவ தாநி மயா கதி²தாநி|
13 Y él les dijo: Si no tienen clara esta historia, ¿cómo van a tener claridad sobre los demás?
அத² ஸ கதி²தவாந் யூயம்’ கிமேதத்³ த்³ரு’ஷ்டாந்தவாக்யம்’ ந பு³த்⁴யத்⁴வே? தர்ஹி கத²ம்’ ஸர்வ்வாந் த்³ரு’ஷ்டாந்தாந போ⁴த்ஸ்யத்⁴வே?
14 El sembrador siembra la semilla La semilla es la palabra.
பீ³ஜவப்தா வாக்யரூபாணி பீ³ஜாநி வபதி;
15 Y estos son ellos en el camino, donde la palabra es plantada; y cuando han oído, el diablo viene inmediatamente y quita la palabra que ha sido plantada en ellos.
தத்ர யே யே லோகா வாக்யம்’ ஸ்²ரு’ண்வந்தி, கிந்து ஸ்²ருதமாத்ராத் ஸை²தாந் ஸீ²க்⁴ரமாக³த்ய தேஷாம்’ மந: ஸூப்தாநி தாநி வாக்யரூபாணி பீ³ஜாந்யபநயதி தஏவ உப்தபீ³ஜமார்க³பார்ஸ்²வேஸ்வரூபா: |
16 Y de la misma manera, estos son los que están plantados en las piedras, quienes, cuando la palabra ha llegado a sus oídos, inmediatamente la reciben con alegría;
யே ஜநா வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா ஸஹஸா பரமாநந்தே³ந க்³ரு’ஹ்லந்தி, கிந்து ஹ்ரு’தி³ ஸ்தை²ர்ய்யாபா⁴வாத் கிஞ்சித் காலமாத்ரம்’ திஷ்ட²ந்தி தத்பஸ்²சாத் தத்³வாக்யஹேதோ:
17 Y no tienen raíz en sí mismos, sino que continúan por un tiempo; luego, cuando viene el problema o el dolor, debido a la palabra, rápidamente se llenan de dudas.
குத்ரசித் க்லேஸே² உபத்³ரவே வா ஸமுபஸ்தி²தே ததை³வ விக்⁴நம்’ ப்ராப்நுவந்தி தஏவ உப்தபீ³ஜபாஷாணபூ⁴மிஸ்வரூபா: |
18 Y otros son los plantados entre las espinas; estos son los que han oído la palabra,
யே ஜநா: கதா²ம்’ ஸ்²ரு’ண்வந்தி கிந்து ஸாம்’ஸாரிகீ சிந்தா த⁴நப்⁴ராந்தி ர்விஷயலோப⁴ஸ்²ச ஏதே ஸர்வ்வே உபஸ்தா²ய தாம்’ கதா²ம்’ க்³ரஸந்தி தத: மா விப²லா ப⁴வதி (aiōn g165)
19 Y los cuidados de esta vida, y los engaños de las riquezas, y el deseo de que entren otras cosas, detienen el crecimiento de la palabra, los ahoga y no da fruto. (aiōn g165)
தஏவ உப்தபீ³ஜஸகண்டகபூ⁴மிஸ்வரூபா: |
20 Y estos son los que fueron plantados en la buena tierra; reciben la palabra con gusto, y dan fruto, a treinta, sesenta y cien veces más.
யே ஜநா வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா க்³ரு’ஹ்லந்தி தேஷாம்’ கஸ்ய வா த்ரிம்’ஸ²த்³கு³ணாநி கஸ்ய வா ஷஷ்டிகு³ணாநி கஸ்ய வா ஸ²தகு³ணாநி ப²லாநி ப⁴வந்தி தஏவ உப்தபீ³ஜோர்வ்வரபூ⁴மிஸ்வரூபா: |
21 Y él les dijo: Cuando entra la luz, ¿la gente la pone debajo de una vasija, o debajo de la cama, y no sobre su mesa?
ததா³ ஸோ(அ)பரமபி கதி²தவாந் கோபி ஜநோ தீ³பாதா⁴ரம்’ பரித்யஜ்ய த்³ரோணஸ்யாத⁴: க²ட்வாயா அதே⁴ வா ஸ்தா²பயிதும்’ தீ³பமாநயதி கிம்’?
22 No hay nada cubierto que no se vea abiertamente, y nada se ha hecho secreto que no saldrá a la luz.
அதோஹேதோ ர்யந்ந ப்ரகாஸ²யிஷ்யதே தாத்³ரு’க்³ லுக்காயிதம்’ கிமபி வஸ்து நாஸ்தி; யத்³ வ்யக்தம்’ ந ப⁴விஷ்யதி தாத்³ரு’ஸ²ம்’ கு³ப்தம்’ கிமபி வஸ்து நாஸ்தி|
23 Si alguno tiene oídos, que oiga.
யஸ்ய ஸ்²ரோதும்’ கர்ணௌ ஸ்த: ஸ ஸ்²ரு’ணோது|
24 Y él les dijo: Tengan cuidado de lo que oyen: en la misma medida que tú das, recibirás, y te darán más.
அபரமபி கதி²தவாந் யூயம்’ யத்³ யத்³ வாக்யம்’ ஸ்²ரு’ணுத² தத்ர ஸாவதா⁴நா ப⁴வத, யதோ யூயம்’ யேந பரிமாணேந பரிமாத² தேநைவ பரிமாணேந யுஷ்மத³ர்த²மபி பரிமாஸ்யதே; ஸ்²ரோதாரோ யூயம்’ யுஷ்மப்⁴யமதி⁴கம்’ தா³ஸ்யதே|
25 Al que tiene, se le dará; y al que no tiene, aun lo que tiene le será quitado.
யஸ்யாஸ்²ரயே வர்த்³த⁴தே தஸ்மை அபரமபி தா³ஸ்யதே, கிந்து யஸ்யாஸ்²ரயே ந வர்த்³த⁴தே தஸ்ய யத் கிஞ்சித³ஸ்தி தத³பி தஸ்மாந் நேஷ்யதே|
26 Y él dijo: Tal es el reino de Dios, como si un hombre pusiera su semilla en la tierra,
அநந்தரம்’ ஸ கதி²தவாந் ஏகோ லோக: க்ஷேத்ரே பீ³ஜாந்யுப்த்வா
27 Y se durmió y se levantó, de noche y de día, y la semilla creció, aunque no tenía idea de cómo creció.
ஜாக³ரணநித்³ராப்⁴யாம்’ தி³வாநிஸ²ம்’ க³மயதி, பரந்து தத்³வீஜம்’ தஸ்யாஜ்ஞாதரூபேணாங்குரயதி வர்த்³த⁴தே ச;
28 La tierra da fruto por sí misma; primero la hoja, luego la cabeza, luego el grano completo.
யதோஹேதோ: ப்ரத²மத: பத்ராணி தத: பரம்’ கணிஸா²நி தத்பஸ்²சாத் கணிஸ²பூர்ணாநி ஸ²ஸ்யாநி பூ⁴மி: ஸ்வயமுத்பாத³யதி;
29 Pero cuando el grano está listo, envía rápidamente hombres para que lo corten, porque ha llegado el momento de cortarlo.
கிந்து ப²லேஷு பக்கேஷு ஸ²ஸ்யச்சே²த³நகாலம்’ ஜ்ஞாத்வா ஸ தத்க்ஷணம்’ ஸ²ஸ்யாநி சி²நத்தி, அநேந துல்யமீஸ்²வரராஜ்யம்’|
30 Y él dijo: ¿Qué imagen podemos dar del reino de Dios, o con qué historia podemos dejarlo en claro?
புந: ஸோ(அ)கத²யத்³ ஈஸ்²வரராஜ்யம்’ கேந ஸமம்’? கேந வஸ்துநா ஸஹ வா தது³பமாஸ்யாமி?
31 Es como un grano de mostaza que, cuando se pone en la tierra, es más pequeño que todas las semillas en la tierra,
தத் ஸர்ஷபைகேந துல்யம்’ யதோ ம்ரு’தி³ வபநகாலே ஸர்ஷபபீ³ஜம்’ ஸர்வ்வப்ரு’தி²வீஸ்த²பீ³ஜாத் க்ஷுத்³ரம்’
32 Pero cuando se planta, sale y se hace más alto que todas las plantas, y saca grandes ramas, para que las aves del cielo puedan descansar en su sombra.
கிந்து வபநாத் பரம் அங்குரயித்வா ஸர்வ்வஸா²காத்³ ப்³ரு’ஹத்³ ப⁴வதி, தஸ்ய ப்³ரு’ஹத்ய: ஸா²கா²ஸ்²ச ஜாயந்தே ததஸ்தச்சா²யாம்’ பக்ஷிண ஆஸ்²ரயந்தே|
33 Y con varias historias les dio su enseñanza, ya que podían entender por medio de este método:
இத்த²ம்’ தேஷாம்’ போ³தா⁴நுரூபம்’ ஸோ(அ)நேகத்³ரு’ஷ்டாந்தைஸ்தாநுபதி³ஷ்டவாந்,
34 Y sin una historia no les dijo nada; pero en privado a sus discípulos, dejó en claro todas las cosas.
த்³ரு’ஷ்டாந்தம்’ விநா காமபி கதா²ம்’ தேப்⁴யோ ந கதி²தவாந் பஸ்²சாந் நிர்ஜநே ஸ ஸி²ஷ்யாந் ஸர்வ்வத்³ரு’ஷ்டாந்தார்த²ம்’ போ³தி⁴தவாந்|
35 Y aquel día, cuando llegó la noche, les dijo: Pasemos al otro lado.
தத்³தி³நஸ்ய ஸந்த்⁴யாயாம்’ ஸ தேப்⁴யோ(அ)கத²யத்³ ஆக³ச்ச²த வயம்’ பாரம்’ யாம|
36 Y apartándose del pueblo, se lo llevaron con ellos, en el bote. Y otros barcos estaban con él.
ததா³ தே லோகாந் விஸ்ரு’ஜ்ய தமவிலம்ப³ம்’ க்³ரு’ஹீத்வா நௌகயா ப்ரதஸ்தி²ரே; அபரா அபி நாவஸ்தயா ஸஹ ஸ்தி²தா: |
37 Y una gran tormenta de viento subió, y las olas subieron a la barca, de modo que la barca se estaba llenando.
தத: பரம்’ மஹாஜ²ஞ்ப்⁴ஸ²க³மாத் நௌ ர்தோ³லாயமாநா தரங்கே³ண ஜலை: பூர்ணாப⁴வச்ச|
38 Y él mismo estaba en la parte de atrás del bote, durmiendo en el cojín; y ellos, al despertarlo, le dijeron: Maestro, ¿no te importa que nos estamos hundiendo?
ததா³ ஸ நௌகாசஸ்²சாத்³பா⁴கே³ உபதா⁴நே ஸி²ரோ நிதா⁴ய நித்³ரித ஆஸீத் ததஸ்தே தம்’ ஜாக³ரயித்வா ஜக³து³: , ஹே ப்ரபோ⁴, அஸ்மாகம்’ ப்ராணா யாந்தி கிமத்ர ப⁴வதஸ்²சிந்தா நாஸ்தி?
39 Y saliendo de su sueño, dio fuertes órdenes al viento, y dijo al mar: Paz, enmudece. Y el viento bajó, y hubo una gran calma.
ததா³ ஸ உத்தா²ய வாயும்’ தர்ஜிதவாந் ஸமுத்³ரஞ்சோக்தவாந் ஸா²ந்த: ஸுஸ்தி²ரஸ்²ச ப⁴வ; ததோ வாயௌ நிவ்ரு’த்தே(அ)ப்³தி⁴ர்நிஸ்தரங்கோ³பூ⁴த்|
40 Y él les dijo: ¿Por qué están llenos de temor? ¿Todavía no tienen fe?
ததா³ ஸ தாநுவாச யூயம்’ குத ஏதாத்³ரு’க்ஸ²ங்காகுலா ப⁴வத? கிம்’ வோ விஸ்²வாஸோ நாஸ்தி?
41 Y su temor fue extremo, y dijeron el uno al otro: ¿Quién es éste, que aun el viento y el mar cumplen sus órdenes?
தஸ்மாத்தே(அ)தீவபீ⁴தா: பரஸ்பரம்’ வக்துமாரேபி⁴ரே, அஹோ வாயு: ஸிந்து⁴ஸ்²சாஸ்ய நிதே³ஸ²க்³ராஹிணௌ கீத்³ரு’க³யம்’ மநுஜ: |
