< Lamentaciones 5 >
1 Ten en mente, oh Señor, lo que nos ha llegado; toma nota y ve nuestra vergüenza.
Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.
2 Nuestra herencia se entrega a los hombres extranjeros, nuestras casas a aquellos que no son nuestros compatriotas.
Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.
3 Somos hijos sin padres, nuestras madres son como viudas.
He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.
4 Pagamos dinero por un vaso de agua, obtenemos nuestra madera por un precio.
Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.
5 Nuestros atacantes están sobre nuestros cuellos; vencidos con cansancio, no tenemos descanso.
Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.
6 Hemos dado nuestras manos a los egipcios y a los asirios para que podamos tener suficiente pan.
Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.
7 Nuestros padres fueron pecadores y están muertos; y el peso de su maldad está sobre nosotros.
I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.
8 Los siervos gobiernan sobre nosotros, y no hay nadie que nos libere de sus manos.
Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.
9 Ponemos nuestras vidas en peligro para obtener nuestro pan, enfrentándonos a la espada del desierto.
E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.
10 Nuestra piel se calienta como un horno, debido a la fiebre que nos causa la necesidad de alimentos.
Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.
11 Tomaron por la fuerza a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.
12 Los príncipes fueron colgados de las manos; los rostros de los ancianos no fueron honrados.
Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.
13 Los jóvenes trituraban el grano y los niños caían bajo el peso de la leña.
Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.
14 Los ancianos ya no están sentados en la puerta, y la música de los jóvenes ha llegado a su fin.
Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.
15 El gozo de nuestros corazones ha terminado; Nuestro baile se transforma en dolor.
Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.
16 La corona ha sido quitada de nuestra cabeza; el dolor es nuestro, porque somos pecadores.
Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.
17 Por esto nuestros corazones son débiles; por estas cosas nuestros ojos son oscuros;
Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.
18 Por la montaña de Sión que es una ruina; los chacales van y vienen.
Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.
19 Tú, oh Señor, estás sentado como Rey para siempre; El asiento de tu poder es de generación en generación.
Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.
20 ¿Por qué te olvidarás de nosotros para siempre? ¿Por qué has estado alejado de nosotros durante tanto tiempo?
He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?
21 Haz que volvamos a ti, Señor, y volveremos; Renueva nuestros días como en el pasado.
Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.
22 Pero nos has rechazado por completo; Estás lleno de ira contra nosotros.
Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.