< Lamentaciones 5 >
1 Ten en mente, oh Señor, lo que nos ha llegado; toma nota y ve nuestra vergüenza.
Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
2 Nuestra herencia se entrega a los hombres extranjeros, nuestras casas a aquellos que no son nuestros compatriotas.
Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
3 Somos hijos sin padres, nuestras madres son como viudas.
Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
4 Pagamos dinero por un vaso de agua, obtenemos nuestra madera por un precio.
Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
5 Nuestros atacantes están sobre nuestros cuellos; vencidos con cansancio, no tenemos descanso.
Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
6 Hemos dado nuestras manos a los egipcios y a los asirios para que podamos tener suficiente pan.
Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
7 Nuestros padres fueron pecadores y están muertos; y el peso de su maldad está sobre nosotros.
Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
8 Los siervos gobiernan sobre nosotros, y no hay nadie que nos libere de sus manos.
Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
9 Ponemos nuestras vidas en peligro para obtener nuestro pan, enfrentándonos a la espada del desierto.
Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
10 Nuestra piel se calienta como un horno, debido a la fiebre que nos causa la necesidad de alimentos.
Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
11 Tomaron por la fuerza a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
12 Los príncipes fueron colgados de las manos; los rostros de los ancianos no fueron honrados.
Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
13 Los jóvenes trituraban el grano y los niños caían bajo el peso de la leña.
Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
14 Los ancianos ya no están sentados en la puerta, y la música de los jóvenes ha llegado a su fin.
Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
15 El gozo de nuestros corazones ha terminado; Nuestro baile se transforma en dolor.
Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
16 La corona ha sido quitada de nuestra cabeza; el dolor es nuestro, porque somos pecadores.
Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
17 Por esto nuestros corazones son débiles; por estas cosas nuestros ojos son oscuros;
Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
18 Por la montaña de Sión que es una ruina; los chacales van y vienen.
Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
19 Tú, oh Señor, estás sentado como Rey para siempre; El asiento de tu poder es de generación en generación.
Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
20 ¿Por qué te olvidarás de nosotros para siempre? ¿Por qué has estado alejado de nosotros durante tanto tiempo?
Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
21 Haz que volvamos a ti, Señor, y volveremos; Renueva nuestros días como en el pasado.
Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
22 Pero nos has rechazado por completo; Estás lleno de ira contra nosotros.
Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.