< Juan 13 >

1 Antes de la fiesta de la Pascua, estaba claro para Jesús que había llegado el momento de irse de este mundo al Padre. Después de haber amado aquellos que estaban en el mundo que eran suyos, su amor por ellos llegó hasta el final.
Kalkân kût khohoi rang ni motontet ahong ni zoia. Jisua'n hi rammuol hih mâkin Pa kôm a se rang zora atung zoi ti a rieta. Ama ta ngei lelê, hi rammuola om, a lungkham ngâi ngei hah among ni dênin a lungkham ngei tita.
2 Así que, mientras comía, el Maligno ya había puesto en el corazón de Judas Iscariote, hijo de Simón, para traicionarlo,
Jisua le a ruoisingei jânbu an nêk han. Diabol'n Simon Iscariot nâipasal Judas mulungrîla Jisua minsûr rangin mindonna a lei dar chien zoia.
3 Jesús, consciente de que el Padre había puesto todo en sus manos, y que él vino de Dios y se fue a Dios,
Jisua hah, Pa'n rachamneina murdi a pêk, ti le Pathien renga juong ania, Pathien kôm se nôk rang ani ti a rieta.
4 se levantó de la mesa, se quitó la bata exterior, tomó un trapo y se lo puso en la cintura.
Masikin bukhalâi otna dosâng kung renga ânthoia, a chunghak kâncholi a kheka, male inhûinapuon a lâka, a kong a khita.
5 Luego puso agua en un lebrillo y lavó los pies de los discípulos y los secó con el paño que llevaba en la cintura.
Hanchu dabôra tui a sunga, ruoisingei kengei a rusûk phut zoia, a konga puon lehan a hûi pe ngeia.
6 Entonces vino a Simón Pedro. Pedro dijo: Señor, ¿son mis pies lavados por ti?
Simon Peter kôm a honga, ama han, “Pumapa nangman ke kengei nursûk rang mo?” a tia.
7 Y Jesús, respondiendo, le dijo: Lo que yo hago no está claro para ti ahora, pero te será claro a su tiempo.
Jisua'n a kôm, “Ki sintho hi atûn chu la riet mak che, hannirese nangkana chu la riet ni tih,” tiin a thuona.
8 Pedro dijo: Nunca dejaré que mis pies sean lavados por ti, nunca. Jesús dijo en respuesta: Si no te los lavo, no tienes parte conmigo. (aiōn g165)
Peter'n a kôm, “Nangman chu khotiklâi khom ka kengei rusûk tet no ti nih!” a tia. Jisua'n a kôm, “Ne kengei kursûk nônchu ku ruoisi ni khâi no tinih,” a tia. (aiōn g165)
9 Simón Pedro le dijo: Señor, no sólo mis pies, sino mis manos y mi cabeza.
Simon Peter'n a kôm, “Pumapa, nônchu ke kengei vai rusûk nônla, ku kutngei le ku lu khom rusûk sa roh!” tiin a thuona.
10 Jesús le dijo: El que está recién bañado no tiene más que lavarse los pies y luego está limpio; y ustedes, mis discípulos, están limpios, pero no todos.
Jisua'n a tia, “Tukhom tui ânbuol sai chu asâi zoi ani, a kengei tilloiin chu adang arsûk rang nâng khâi maka. Nin lâia mi inkhat tiloiin chu nin rêngin nin sâivar zoi.”
11 Él sabía quién le iba a traicionar, por eso dijo: “No están limpios todos”.
(Jisua'n a minsûr rangpu ha a riet chien sai ani; sikin, “Nin lâia mi inkhat, tiloiin chu, nin rêngin nin sâivar zoi,” a ti ani)
12 Luego, después de lavarse los pies y volver a ponerse la bata, se sentó y les dijo: ¿Saben lo que les he hecho?
Jisua'n an kengei arsûk suole chu a chunghak kâncholi a haka male a mun nanâka dosâng tieng a kîr nôka. “Nin chunga ki sintho hih nin riet thei mo?” tiin a rekel ngeia.
13 Ustedes me dan el nombre de Maestro y Señor; y tienen razón; eso es lo que soy.
“Nangnin Minchupu le Pumapa mi nin tia, nin ti mindik ani, asikchu ni khom ki ni tatak ani.
14 Si yo, el Señor y el Maestro, he limpiado sus pies, es correcto que se limpien los pies unos a otros.
Keima, nin Pumapa le Minchupu'n luo nin kengei ku rusûk ani, Ma anghan, nangni khom nin kengei nin rusûk inlôm rang ani.
15 Les he dado un ejemplo, para que puedan hacer lo que les he hecho.
Nin chunga ko tho anghin nangni khomin nin tho theina rangin nangni ki min mu ani.
16 De cierto os digo que un siervo no es mayor que su señor; y el enviado no es mayor que el que lo envió.
Chongdiktak nangni ki ril: suokngei hih an pu nêkin lien mak ngeia, thangtheipungei khom a tîrpu nêkin lien mak ngei.
17 Si estas cosas están claras para ustedes, felices son ustedes si las hacen.
Atûn chu ma chongdik hah nin riet zoi, nin jômin chu nin râisân tatak atih!
18 No estoy hablando de todos ustedes: yo se quienes son mis verdaderos discípulos, pero las cosas son como son, para que las Escrituras se hagan realidad, el que come el pan conmigo se ha vuelto contra mí.
“Nin renga nin thurchi misîr mu-ung, ka thang ngei chu keiman ki riet. Hannirese Pathien Lekhabu'n, ‘Ku bu nêkpu han mi doi zoi,’ a ti ha ahong dik ngêt anâng ani.
19 De aquí en adelante, les digo esto de antemano antes de que sucedan, para que cuando surjan, puedan creer que yo soy él.
Masikin mahi atûn ahongtung mân nangni ke lei ril ani, ahongtung tika khom ‘Ama ha Keima hi Ki Ni,’ tiin mi nin iem theina rangin.
20 De cierto les digo, que el que recibe en su corazón a cualquiera a quien yo envíe, me lleva en su corazón; y el que me recibe a mí, recibe al que me envió.
Chongdiktak nangni ki ril: tukhom ki mi tîr lei pom chu keima khom mi pom sa ania; male tukhom mi pom chu mi tîrpu khom a pom ani,” a tia.
21 Cuando Jesús hubo dicho esto, se turbó en espíritu, y dio testimonio, diciendo: De cierto les digo que ninguno de ustedes me será fiel.
Jisua'n ma chong hah a ti suole chu a mulung dûk a min tonga, “Chongdiktak nangni ki ril: nin lâia mi inkhatin mi minsûr atih,” tiin ânlangiemin a phuonga.
22 Entonces los ojos de los discípulos se volvieron el uno al otro, en la duda de a quién tenía en mente.
Ruoisingei han tu lelê mo a tina tak an riet loi sikin jâminzal takin annîn en inlôma.
23 Había en la mesa uno de sus discípulos, a quien Jesús amaba, que apoyaba la cabeza en el pecho de Jesús.
Ruoisingei lâia mi inkhat Jisua'n a lungkham ngâipu hah Jisua kôla ânsunga.
24 Haciéndole una señal, Simón Pedro dijo: ¿De quién está hablando?
Hapa kôm han Simon Peter'n, “Tutak mo a ti, rekel ta,” tiin kut leh tônin a chongpuia.
25 Entonces, él, apoyando la cabeza en el pecho de Jesús, le dijo: Señor, ¿quién es?
Masikin ama ha Jisua tieng ân thîna, “Pumapa, tu lelê mo ani?” tiin a rekela.
26 Esta fue la respuesta que dio Jesús: es a quien le daré este pedazo de pan después de haberlo puesto en el recipiente. Luego tomó el pedazo de pan, lo puso en el recipiente y se lo dio a Judas, el hijo de Simón Iscariote.
Jisua'n a kôm, “Vâipôl hârte michie ka ta, ke pêk tak hah ning atih,” tiin a thuona. Masikin vâipôl hârte a lâka, a michie-a, Simon Iscariot nâipasal Judas kôm a pêk zoi.
27 Y cuando Judas tomó el pan, Satanás entró en él. Entonces Jesús le dijo: Haz lo que tienes que hacer rápidamente.
Judas'n vâipôl hârte ha a lâk suo, harenghan a sûnga han Soitan alût kelen zoi. Jisua'n a kôm, “No tho rang tak hih tholai roh!” a tipea.
28 Ahora no estaba claro para nadie en la mesa por qué le dijo esto.
Dosâng rihîla om adangngei han tutên ithomo ma anghan Jisua'n a tipe riet mak ngei.
29 Algunos opinaron que debido a que Judas guardó la bolsa de dinero que Jesús le dijo, consiga las cosas que necesitamos para la fiesta; o, que debía dar algo a los pobres.
Ruoisingei senkhatin chu Judas han sum a kol sikin, Jisua'n khohoia mang rang neinun ânsam rochôk roh a tipe mini, aninônchu inrieng ngei imini pêk roh a tipe mini tiin an bôka.
30 Entonces Judas, que había tomado el pedazo de pan, salió de inmediato; y fue de noche.
Judas han vâipôl hâr hah a lâka, a rotpat kelen zoi, ma zora hah jân ani.
31 Entonces, cuando salió, Jesús dijo: Ahora es glorificado el Hijo del hombre, y Dios es glorificado en él.
Judas a rotpat suole chu Jisua'n an kôm a tia, “Atûn chu Miriem Nâipasal roiinpuina ânlang zoia, ama sikin Pathien roiinpuina khom ânlang zoi ani.
32 Si a Dios se le da gloria en él, Dios le dará gloria en sí mismo, y le dará gloria ahora mismo.
Male ama renga Pathien roiinpuina ânlangin chu, Pathien khomin ama renga han Miriem Nâipasal roiipuina minlang atih, male ama'n voikhat rengin tho kelen atih.
33 Mis queridos hijos, solo debo estar con ustedes un poco más de tiempo. Entonces me estarán buscando, y como les dije a los judíos, ahora les digo: adónde voy, es posible que no vengan.
Ka nâingei, nin lâia zora sôt om khâi no ning. Mi en nin ta; aniatachu Juda rachamneipungei ki tipe ngei anghan nangni ki tipe ani, ‘Ke sena ranga se thei no tunui.’
34 Les doy un nuevo mandamiento: ámense unos a otros; así como he tenido amor por ustedes, también deben amarse unos a otros.
Male atûn hin chongpêk athar nangni ke pêk ani: inkhat le inkhat inlungkham inlôm roi. Nangni ku lungkham anghan nin inlungkham ngêt rang ani.
35 Por esto, será claro que ustedes son mis discípulos, si tienen amor el uno por el otro.
Inkhat le inkhat nin inlungkham inlômin chu ku ruoisingei nin ni tiin mi murdi'n riet an tih,” a tia.
36 Simón Pedro le dijo: Señor, ¿a dónde vas? Jesús dijo en respuesta: “A dónde voy, no pueden seguirme ahora, pero me seguirás después”.
Simon Peter'n, “Pumapa, khotieng mo ne se rang?” tiin a rekela. “Ke sena ranga atûn chu mi la jûi thei no tunui,” aniatachu, “nakana chu mi la jûi nin tih,” tiin a thuona.
37 Pedro le dijo: ¿Por qué no iré contigo ahora? Daré mi vida por ti.
Peter'n, “Pumapa, ithomo atûn hin chu nang ku jûi thei loi rang?” tiin a rekela, “Nangma rang sikin chu ki ringna khom pêk ki tih!” a tia.
38 Jesús dijo en respuesta: ¿Darás tu vida por mí? En verdad te digo, antes que cante un gallo habrás dicho tres veces que no eres mi discípulo.
Jisua'n a kôm, “Keima rang sikin ni ringna ne pêk tatak rang na? Chongdiktak nang ki ril: ârkhuong mân voithum, ama hih riet ngâi mu-ung, ni ti rang ani,” tiin a thuona.

< Juan 13 >