Job 7

1 ¿No tiene el hombre su tiempo ordenado de problemas en la tierra? ¿Y no son sus días como los días de un siervo trabajando para el pago?

Heeft de mens niet een krijgsdienst op aarde, Gelijken zijn dagen niet op die van een knecht?

2 Como un sirviente que desea las sombras de la noche, y un obrero buscando su pago.

Zoals een slaaf, die naar de schaduw verlangt, Zoals een knecht, die op zijn loon staat te wachten:

3 Así que tengo para mi herencia meses de dolor sin ningún propósito, y me dan noches de cansancio.

Zo werden maanden van ellende mijn deel, En nachten van lijden mijn lot;

4 Cuando voy a mi cama, digo: ¿Cuándo será la hora de levantarme? pero la noche es larga, y estoy cambiando de lado a lado hasta la luz de la mañana.

Ga ik slapen, dan denk ik: wanneer wordt het dag, Als ik opsta: wanneer wordt het avond? Maar de avond blijft zich eindeloos rekken, En ik blijf vol onrust tot aan de morgen;

5 Mi carne está cubierta de gusanos y; mi piel se endurece y luego se agrieta y supura de nuevo.

Mijn vlees is met maden en korsten bedekt, Mijn huid splijt open en draagt;

6 Mis días van más rápido que el hilo del trabajador de la tela, y terminan sin esperanza.

Mijn dagen zijn sneller dan een weversspoel, En lopen af, bij gebrek aan draad.

7 Oh, ten en cuenta que mi vida es un soplo: mi ojo nunca volverá a ver lo bueno.

Bedenk, dat mijn leven een ademtocht is, Dat mijn oog nooit meer het geluk zal aanschouwen;

8 El ojo del que me ve ya no me verá más: tus ojos estarán sobre mí, y dejaré de ser.

Dat het oog van hem, die mij ziet, mij niet meer zal speuren, En wanneer gij uw blik op mij richt, ik er niet meer zal zijn.

9 Una nube que pasa y se desvanece y se va; así es el que desciende al inframundo no vuelve a subir. (Sheol h7585)

Zoals een wolk vervliegt en verdwijnt, Zo stijgt, die in het dodenrijk daalt, er niet meer uit op; (Sheol h7585)

10 Él no regresará a su casa, y su lugar no tendrá más conocimiento de él.

Hij keert naar zijn huis niet meer terug, En zijn eigen woonplaats kent hem niet langer!

11 Por eso no callaré la boca; Dejaré que las palabras salgan de ella en el dolor de mi espíritu, mi alma hará un clamor amargo.

En daarom zal ik mijn mond niet snoeren, Maar spreken in de benauwdheid van mijn geest, En klagen in de bitterheid van mijn ziel: Gij dwingt mij er toe!

12 ¿Soy una bestia de mar, que me pusiste a vigilar?

Ik ben toch geen zee, of geen monster der zee Dat gij mij een slot oplegt!

13 Cuando digo: En mi cama tendré consuelo, allí descansaré de mi enfermedad;

Wanneer ik denk: mijn bed brengt mij troost, Mijn sponde zal mijn zuchten verlichten:

14 Entonces me envías sueños y visiones de miedo;

Dan gaat Gij mij door dromen verschrikken, En jaagt mij door visioenen ontsteltenis aan;

15 Mi alma escoge la asfixia, prefiero la muerte. que a está vida.

Zodat ik nog liever word gewurgd, En de dood boven mijn smarten verkies.

16 No tengo deseos de vivir, ¡no viviría para siempre! Aléjate de mí, porque mis días son como un aliento.

Ik verdwijn, ik blijf niet altijd in leven, Laat mij met rust, want mijn dagen zijn enkel een zucht!

17 ¿Qué es el hombre, que lo has hecho grande, y que tu atención está fija en él,

Wat is de mens, dat Gij zoveel belang in hem stelt, En hem uw aandacht blijft wijden;

18 ¿Y que tu mano está sobre él cada mañana, y que lo estás poniendo a prueba cada minuto?

Dat Gij morgen aan morgen hem nagaat, En hem elk ogenblik toetst?

19 ¿Cuánto tiempo pasará antes de que tus ojos se aparten de mí, para que pueda tener un minuto de espacio para respirar?

Wanneer wendt Gij eindelijk eens uw oog van mij af, En laat Gij mij tijd, om mijn speeksel te slikken?

20 Si he hecho algo malo, ¿qué te he hecho a ti, oh guardián de los hombres? ¿Por qué me has hecho un blanco para tus golpes, de modo que soy una carga para mi mismo?

Heb ik gezondigd: wat deed ik U, Gij Mensenbewaker! Waarom hebt Gij mij tot uw mikpunt gemaakt, En ben ik U maar tot last;

21 ¿Y por qué no quitas mi pecado, y dejas que mi maldad termine? porque ahora voy al polvo, y me buscará con cuidado, pero ya no existiré.

Waarom niet liever mijn zonde vergeven, En mijn misdaad vergeten? Want weldra lig ik neer in het stof: Dan kunt Gij me zoeken, maar ik ben er niet meer!