Job 6
1 Y Job respondió y dijo:
Ijob respondis kaj diris:
2 ¡Si solo pudiera medirse mi pena, y ponerla en la balanza contra mi problema!
Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,
3 Porque entonces su peso sería más que la arena de los mares, debido a esto mis palabras han sido cortadas.
Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.
4 Porque las flechas del Todopoderoso están dentro de mí, y su veneno bebe mi espíritu, su ejército de temores se pone en orden contra mí.
Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.
5 ¿El asno de los campos emite su voz cuando tiene pasto? ¿O el buey hace sonidos sobre su comida?
Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?
6 ¿Tomará un hombre comida que no tenga sabor sin sal? ¿O hay algún sabor en la clara del huevo?
Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?
7 Mi alma no desea tales cosas, son como enfermedades en mi comida.
Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.
8 ¡Si tan solo pudiera tener una respuesta a mi oración, y Dios me diera mi deseo!
Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!
9 Si solo él se complaciera en terminar conmigo; ¡Y soltaría su mano para destruirme!
Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!
10 Por lo tanto, todavía tendría consuelo y gozaría con los dolores de la muerte, porque siempre he respetado las palabras del Dios Santo.
Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.
11 ¿Tengo fuerzas para seguir esperando o tengo algún fin para estar esperando?
Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?
12 ¿Es mi fortaleza la fuerza de las piedras, o es mi carne de bronce?
Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?
13 No tengo ayuda en mí mismo, y la sabiduría se me ha ido por completo.
Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.
14 El que tiene el corazón cerrado contra su amigo que sufre, ha renunciado al temor del Todopoderoso.
Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.
15 Mis amigos han sido desleales como un arroyo, como arroyos en los valles que llegan a su fin.
Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,
16 Que son oscuros por el hielo y la nieve que cae en ellos;
Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;
17 Bajo el ardiente sol se secan, y no llegan a nada debido al calor.
En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.
18 Las caravanas de camellos se desvían de su camino; van al vacío y son destruidos.
Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.
19 Las caravanas de camellos de Tema los buscaron y de Saba, los esperaban.
Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;
20 Ellos vinieron, fueron avergonzados por su esperanza; y confundida su esperanza.
Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.
21 Así son ustedes ahora; Ven mi triste condición y tienen miedo.
Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.
22 ¿Dije, dame algo? o ¿Hacer un pago para mí de su riqueza?
Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,
23 ¿O me sacas del poder de mi enemigo? o ¿Dar dinero para que me rescaten del poder de los malvados?
Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?
24 Dame la enseñanza y estaré callado; Y hazme ver mi error.
Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.
25 ¡Qué agradables son las palabras rectas! ¿Pero qué prueba hay en tus argumentos?
Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?
26 Mis palabras pueden parecer malas, pero las palabras de quien no tiene esperanza son para el viento.
Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.
27 En verdad, ustedes echarían suerte sobre un huérfano, y capaz de vender a su propio amigo.
Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.
28 Ahora pues, vuelvan sus ojos hacia mí, porque de verdad no diré lo que es falso en mi rostro.
Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?
29 Deja que tu mente sea cambiada, y no tengas una mala opinión de mí; Sí, cambia, porque mi justicia todavía está en mí.
Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.
30 ¿Hay mal en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir destrucción?
Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?
