Job 41
1 ¿Es posible sacar al Leviatán con un anzuelo, o poner un anzuelo en su boca?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 ¿Le pondrás un cordón en la nariz o le perforarás con un gancho su quijada?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 ¿Te hará oraciones o te hará súplicas?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 ¿Hará acuerdo contigo para que lo tomes por siervo para siempre?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 ¿Jugarás con él, como con un pájaro? ¿O lo ataras para tus doncellas?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 ¿Le sacarán provecho los pescadores? ¿Lo cortarán en pedazos los comerciantes?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 ¿Pondrás atravesar con flechas de hierro de punta afilada en su piel, o su cabeza con arpones?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Solo pon tu mano sobre él, y mira qué pelea tendrás; ¡No lo volverás a hacer!
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 En verdad, la esperanza de su atacante es falsa; Él es vencido incluso al verlo!
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Es tan cruel que nadie está dispuesto a ir contra él. ¿Quién es capaz de mantener su lugar delante de mí?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 ¿Quién me ha confrontado para que yo le restituya? Cuanto existe debajo del cielo es mío.
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 No guardaré silencio sobre las partes de su cuerpo, o sobre su poder y la fuerza de su cuerpo.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 ¿Quién le ha quitado su piel exterior? ¿Quién puede entrar dentro de su doble coraza?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 ¿Quién ha abierto las puertas de su rostro? La hilera de sus dientes espantan.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Su fuerte espalda de escamas es su orgullo, unidas entre sí, una contra la otra, como un sello.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Uno está tan cerca del otro que ningún aire puede interponerse entre ellos.
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Se agarran el uno al otro; se juntan, para que no se puedan separar.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Sus estornudos emiten llamas, y sus ojos son como los de la aurora.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 De su boca salen las luces encendidas, y las llamas de fuego saltan.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 De su nariz sale humo, como una olla hirviendo sobre el fuego.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Su aliento pone fuego a las brasas, y una llama sale de su boca.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 La fuerza está en su cuello, y el desaliento danza ante él.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Los pliegues de su piel están unidas, fijas y no para ser movidas.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Su corazón es tan fuerte como una piedra, duro como la piedra trituradora de abajo.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Cuando se levanta él, los poderosos son vencidos por el miedo, por quebrantamiento del pecado.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 La espada puede acercarse a él, pero no puede atravesarlo; la lanza, o la flecha, o el hierro afilado.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 El hierro es para él como hierba seca, y el bronce como madera blanda.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 La flecha no puede ponerlo en vuelo: las piedras no son más que paja para él.
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 Un palo grueso no es mejor que una hoja de hierba, y él se burla con el ataque de la lanza.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Debajo de él hay bordes afilados de macetas rotas: como si estuviera tirando de trillos sobre él lodo.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Lo profundo de la mar está hirviendo como una olla de especias, y el mar como una vasija de perfume.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 Después de él, su camino brilla, de modo que lo profundo parece una cabellera blanca.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 En la tierra no hay otro como él, que está hecho sin miedo.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Todo ser altivo lo desafía; Él es rey sobre todos los hijos de orgullo.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
