Job 4

1 Respondió Elifaz el temanita y dijo:

Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

2 Si alguien tratará de hablarte una palabra, ¿será molestia para ti? pero ¿quién es capaz de evitar decir lo que está en su mente?

Zo wij een woord opnemen tegen u, zult gij verdrietig zijn? Nochtans wie zal zich van woorden kunnen onthouden?

3 En verdad, has ayudado a los demás y has fortalecido las manos débiles;

Zie, gij hebt velen onderwezen, en gij hebt slappe handen gesterkt;

4 El que estaba cerca de caer ha sido animado por tus palabras, y has dado fuerza al que está por caer.

Uw woorden hebben den struikelende opgericht, en de krommende knieen hebt gij vastgesteld;

5 Pero ahora ha venido sobre ti y es un cansancio para ti; Te conmueve y tu mente está turbada.

Maar nu komt het aan u, en gij zijt verdrietig; het raakt tot u, en gij wordt beroerd.

6 ¿No es tu temor de Dios tu apoyo y tu forma de vida recta tu esperanza?

Was niet uw vreze Gods uw hoop, en de oprechtheid uwer wegen uw verwachting?

7 ¿Alguna vez has visto la destrucción llegar a un hombre recto? ¿O cuándo fueron destruidos los temerosos de Dios?

Gedenk toch, wie is de onschuldige, die vergaan zij; en waar zijn de oprechten verdelgd?

8 Lo que he visto es que aquellos que han sembrado los problemas, y el mal plantado, obtienen lo mismo para sí mismos.

Maar gelijk als ik gezien heb: die ondeugd ploegen, en moeite zaaien, maaien dezelve.

9 Por el aliento de Dios la destrucción los toma, y por el viento de su ira son destruidos.

Van den adem Gods vergaan zij, en van het geblaas van Zijn neus worden zij verdaan.

10 Aunque el ruido del león y el sonido de su voz pueden ser ruidosos, los dientes de los leones jóvenes son quebrantados.

De brulling des leeuws, en de stem des fellen leeuws, en de tanden der jonge leeuwen worden verbroken.

11 El viejo león llega a su fin por necesidad de comida, y los cachorros de la leona van deambulando en todas direcciones.

De oude leeuw vergaat, omdat er geen roof is, en de jongens eens oudachtigen leeuws worden verstrooid.

12 Una palabra me fue dada en secreto, y el sonido de ella llegó a mis oídos,

Voorts is tot mij een woord heimelijk gebracht, en mijn oor heeft een weinigje daarvan gevat;

13 Tuve una pesadilla cuando el sueño profundo llega a los hombres,

Onder de gedachten van de gezichten des nachts, als diepe slaap valt op de mensen;

14 El temor se apoderó de mí, y mis huesos estaban llenos de problemas;

Kwam mij schrik en beving over, en verschrikte de veelheid mijner beenderen.

15 Y una respiración se movía sobre mi cara; el cabello de mi carne se endureció.

Toen ging voorbij mijn aangezicht een geest; hij deed het haar mijns vleses te berge rijzen.

16 Algo estaba presente ante mí, pero no pude verlo claramente; había una forma ante mis ojos: una voz tranquila llegó a mis oídos, diciendo:

Hij stond, doch ik kende zijn gedaante niet; een beeltenis was voor mijn ogen; er was stilte, en ik hoorde een stem, zeggende:

17 ¿Puede el hombre ser recto ante Dios? ¿O un hombre sea limpio ante su Hacedor?

Zou een mens rechtvaardiger zijn dan God? Zou een man reiner zijn dan zijn Maker?

18 En verdad, no pone fe en sus siervos celestiales, y ve error en sus ángeles;

Zie, op Zijn knechten zou Hij niet vertrouwen; hoewel Hij in Zijn engelen klaarheid gesteld heeft.

19 ¡Cuánto más los que viven en casas de barro, cuyas bases están en el polvo! Serán destruidos por la polilla;

Hoeveel te min op degenen, die lemen huizen bewonen, welker grondslag in het stof is? Zij worden verbrijzeld voor de motten.

20 Entre la mañana y la tarde están completamente destruidos; Llegan a su fin para siempre, y nadie toma nota.

Van den morgen tot den avond worden zij vermorzeld; zonder dat men er acht op slaat, vergaan zij in eeuwigheid.

21 Si se les tira la cuerda de la tienda, ¿acaso no llegan a su fin y sin sabiduría?

Verreist niet hun uitnemendheid met hen? Zij sterven, maar niet in wijsheid.