Job 39
1 ¿Sabes cuando paren las cabras monteses? ¿Has visto a las ciervas dar a luz a sus crías?
Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
2 ¿Sabes los meses de su preñez? ¿O Sabes el momento en que van a parir?
Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
3 Se arrodillan, dan a luz a sus crías, pasan los dolores.
Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
4 Sus crías son fuertes, viven en el campo abierto; Salen y no vuelven.
Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
5 ¿Quién ha dejado libre el asno de los campos? ¿O soltó las ataduras del asno salvaje?
Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
6 A quien le he dado el desierto por morada, y la tierra estéril como lugar de vida.
La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
7 Él se burla del ruido de la ciudad; la voz del conductor no llega a sus oídos;
Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
8 Él va a buscar sus pastizales en las montañas, buscando cada cosa verde.
La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
9 ¿Será tu siervo el buey de las montañas? ¿O es el lugar de descanso de su noche en su pesebre?
Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
10 ¿Estará tirando tu arado con cuerdas, subiendo los valles detrás de ti?
Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
11 ¿Pondrás tu fe en él, porque su fuerza es grande? ¿Confiarás tu trabajo a su cuidado?
Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
12 ¿Le tendrás fe de que te devolverá tu grano, que lo recogerá del piso de trituración?
Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
13 ¿Hermosas y alegres plumas le has dado al pavo real; o alas y plumas al avestruz,
La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
14 Abandona sus huevos en el suelo, para que se incuben en el polvo.
Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
15 ¿Sin pensar que pueden ser aplastados por el pie, y destrozados por las bestias del campo?
Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
16 Es cruel con sus crías, como si no fueran de ella; su trabajo no tiene ningún propósito; ella no tiene miedo.
Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
17 Porque Dios le ha quitado sabiduría a su mente y no le ha dado ninguna medida de conocimiento.
Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
18 Cuando ella agita sus alas en lo alto, se burla del caballo y del que está sentado sobre él.
Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
19 ¿Le das fuerza al caballo? ¿Es por tu mano que su cuello está cubierto de crin?
Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
20 ¿Lo harás temblar como a un saltamontes, él vigor de su resoplido espanta?
Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
21 Él escarba en la tierra, y se alegra en su fuerza; sale al encuentro del equipo militar.
Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
22 Se burla del temor, no se acobarda y no se aleja de la espada.
Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
23 El arco suena contra él aljaba; Ve el punto brillante de lanza y el escudo.
Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
24 Temblando de pasión, él está mordiendo la tierra; no es capaz de guardar silencio ante el sonido de la bocina;
Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
25 Cuando llega a sus oídos, dice: ¡Ajá! Está oliendo la lucha desde lejos, y oyendo el trueno de los capitanes y los gritos de guerra.
Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
26 ¿Es por tu conocimiento que el halcón eleva su vuelo, extendiendo sus alas hacia el sur?
Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
27 ¿O es por tu mandato que el águila sube y hace su lugar de descanso en lo alto?
Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
28 Sobre la roca está su morada; su fortaleza, sobre la cima de la montaña allí permanece.
Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
29 Desde allí él acecha la presa; su ojo lo ve desde lejos.
De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
30 Sus polluelos se alimentan de sangre, y donde están los cuerpos muertos, allí está ella.
Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
