Job 32

1 Así que estos tres hombres no dieron más respuestas a Job, porque él parecía tener razón.

Toen hielden de drie mannen op van Job te antwoorden, dewijl hij in zijn ogen rechtvaardig was.

2 Y Eliu, el hijo de Baraquel el Buzita, de la familia de Ram, estaba enojado, ardiendo de ira contra Job, porque se parecía a sí mismo más justo que Dios;

Zo ontstak de toorn van Elihu, den zoon van Baracheel, den Buziet, van het geslacht van Ram; tegen Job werd zijn toorn ontstoken, omdat hij zijn ziel meer rechtvaardigde dan God.

3 Y estaba enojado con sus tres amigos, porque no habían podido darle una respuesta, y no habían dejado claro el pecado de Job.

Zijn toorn ontstak ook tegen zijn drie vrienden, omdat zij, geen antwoord vindende, nochtans Job verdoemden.

4 Ahora Eliú había guardado silencio mientras Job estaba hablando, porque eran más viejos que él;

Doch Elihu had gewacht op Job in het spreken, omdat zij ouder van dagen waren dan hij.

5 Y cuando Eliu vio que no había respuesta en la boca de los tres hombres, se enojó mucho.

Als dan Elihu zag, dat er geen antwoord was in den mond van die drie mannen, ontstak zijn toorn.

6 Y Eliú, el hijo de Baraquel el Buzita, respondió y dijo: Soy joven, y tú eres muy viejo, así que tenía miedo, y evité poner mi conocimiento delante de ti.

Hierom antwoordde Elihu, de zoon van Baracheel, den Buziet, en zeide: Ik ben minder van dagen, maar gijlieden zijt stokouden; daarom heb ik geschroomd en gevreesd, ulieden mijn gevoelen te vertonen.

7 Me dije a mí mismo: que los días hablarán y que muestren su sabiduría los muchos en años.

Ik zeide: Laat de dagen spreken, en de veelheid der jaren wijsheid te kennen geven.

8 Pero en verdad es el espíritu del Todopoderoso en el hombre, lo que les da conocimiento.

Zekerlijk de geest, die in den mens is, en de inblazing des Almachtigen, maakt henlieden verstandig.

9 No son los viejos los que son sabios, y los que están llenos de años no tienen el conocimiento de lo que es correcto.

De groten zijn niet wijs, en de ouden verstaan het recht niet.

10 Por eso digo: “Escúchame, y expondré mi conocimiento”.

Daarom zeg ik: Hoor naar mij; ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

11 Esperaba tus palabras, escuchaba tus sabios dichos; mientras estabas buscando qué decir,

Ziet, ik heb gewacht op ulieder woorden; ik heb het oor gewend tot ulieder aanmerkingen, totdat gij redenen uitgezocht hadt.

12 Estaba tomando nota; y verdaderamente ninguno de ustedes pudo aclarar el error de Job, o dar una respuesta a sus palabras.

Als ik nu acht op u gegeven heb, ziet, er is niemand, die Job overreedde, die uit ulieden zijn redenen beantwoordde;

13 Cuida de no decir: Hemos encontrado la sabiduría; Dios puede vencerlo, pero no el hombre.

Opdat gij niet zegt: Wij hebben de wijsheid gevonden; God heeft hem nedergestoten, geen mens.

14 No propondré palabras como éstas, ni haré uso de tus palabras para responderle.

Nu heeft hij tegen mij geen woorden gericht, en met ulieder woorden zal ik hem niet beantwoorden.

15 El miedo los ha vencido, no tienen más respuestas que dar; Han llegado a su fin.

Zij zijn ontzet, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van zich verzet.

16 ¿Y voy a seguir esperando mientras no tienen nada que decir? ¿Mientras se callan y no dan más respuestas?

Ik heb dan gewacht, maar zij spreken niet; want zij staan stil; zij antwoorden niet meer.

17 Daré mi respuesta; Voy a presentar mis conocimientos.

Ik zal mijn deel ook antwoorden, ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

18 Porque estoy lleno de palabras, el espíritu dentro de mi me constriñe.

Want ik ben der woorden vol; de geest mijns buiks benauwt mij.

19 Mi estómago es como el vino que no puede salir; Como las pieles llenas de vino nuevo, casi se rompe.

Ziet, mijn buik is als de wijn, die niet geopend is; gelijk nieuwe lederen zakken zou hij bersten.

20 Déjame decir lo que tengo en mente, para que pueda consolarme; Déjame contestar con la boca abierta.

Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen openen, en zal antwoorden.

21 No permitas que respete a ningún hombre, o que le dé nombres de honor a ningún ser vivo.

Och, dat ik niemands aangezicht aanneme, en tot den mens geen bijnamen gebruike!

22 Porque no puedo dar nombres de honor a ningún hombre; y si lo hiciera, mi Creador me llevaría rápidamente.

Want ik weet geen bijnamen te gebruiken; in kort zou mijn Maker mij wegnemen.