Job 3
1 Entonces, abriendo su boca y maldiciendo el día de su nacimiento,
| سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده، |
2 Job dijo:
| گفت: |
3 Perezca el día de mi nacimiento y la noche en que se dijo: Un niño es concebido.
| «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم! |
4 Que ese día, hubiera sido oscuro; y Dios no hubiera tomado nota de esto desde lo alto, y no hubiera resplandecido la luz del día;
| ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد. |
5 Deja que la oscuridad y la noche negra sea su redentor; deja que se cubra con una nube; Deja que las sombras oscuras del día te envíen miedo.
| ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد. |
6 En cuanto a esa noche que la oscuridad espesa la tome; Que no tenga gozo entre los días del año; Que no venga en el número de los meses.
| ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد. |
7 En cuanto a esa noche, que hubiera sido estéril; Que ninguna voz de alegría hubiera sonado en ella;
| ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد. |
8 Que la maldigan los que ponen una maldición en el día; que están listos para despertar a Leviatán.
| بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند. |
9 Sean oscuras sus estrellas de la mañana; Que esté buscando luz, pero que no la tenga; Que no vea los rayos del alba.
| ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند. |
10 Porque no cerró las puertas del vientre de mi madre, ni oculto los problemas de mis ojos.
| آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم. |
11 ¿Por qué la muerte no me tomó cuando salí del cuerpo de mi madre, por qué no, cuando salí del vientre, entregue mi espíritu?
| «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟ |
12 ¿Por qué hubo rodillas que me recibieron o por qué los pechos para que me den leche?
| چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟ |
13 Porque entonces podría haber ido a mi descanso en silencio, y en el sueño, haber estado en paz,
| اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم. |
14 Con los reyes y los sabios de la tierra, que edificaron grandes casas para sí mismos;
15 O con los gobernantes que tenían oro, y cuyas casas estaban llenas de plata;
16 O como un aborto de niño que nunca podría haber existido; Como niños pequeños que no han visto la luz.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟ |
17 Allí dejan de perturbar los malvados, y aquellos cuyas fuerzas han llegado a su fin tienen descanso.
| زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند. |
18 Allí los prisioneros están en paz juntos. La voz del capataz no vuelve a sus oídos.
| آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند. |
19 El pequeño y el grande están allí, y el siervo está libre de su amo.
| در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است. |
20 ¿Por qué le da luz al que está en problemas, y la vida al alma amarga;
| «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟ |
21 Para aquellos cuyo deseo es la muerte, pero no viene; que la buscan más que la riqueza secreta;
| و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟ |
22 ¿Que se alegran con gran gozo y se regocijan cuando llegan a su último lugar de descanso;
| چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند! |
23 Pporque se le da luz a un hombre que no sabe por donde va, y que está acorralado por Dios?
| چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟ |
24 En lugar de mi comida tengo pena, y de mí salen gritos de dolor como agua.
| خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است. |
25 Porque lo que estaba temiendo ha venido sobre mi y de lo cual tengo miedo me aconteció.
| چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است. |
26 No tengo paz, ni silencio, ni descanso; nada más que el dolor viene sobre mí.
| آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.» |
