Job 3

1 Entonces, abriendo su boca y maldiciendo el día de su nacimiento,

Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.

2 Job dijo:

Want Job antwoordde en zeide:

3 Perezca el día de mi nacimiento y la noche en que se dijo: Un niño es concebido.

De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;

4 Que ese día, hubiera sido oscuro; y Dios no hubiera tomado nota de esto desde lo alto, y no hubiera resplandecido la luz del día;

Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;

5 Deja que la oscuridad y la noche negra sea su redentor; deja que se cubra con una nube; Deja que las sombras oscuras del día te envíen miedo.

Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

6 En cuanto a esa noche que la oscuridad espesa la tome; Que no tenga gozo entre los días del año; Que no venga en el número de los meses.

Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!

7 En cuanto a esa noche, que hubiera sido estéril; Que ninguna voz de alegría hubiera sonado en ella;

Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;

8 Que la maldigan los que ponen una maldición en el día; que están listos para despertar a Leviatán.

Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;

9 Sean oscuras sus estrellas de la mañana; Que esté buscando luz, pero que no la tenga; Que no vea los rayos del alba.

Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!

10 Porque no cerró las puertas del vientre de mi madre, ni oculto los problemas de mis ojos.

Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.

11 ¿Por qué la muerte no me tomó cuando salí del cuerpo de mi madre, por qué no, cuando salí del vientre, entregue mi espíritu?

Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

12 ¿Por qué hubo rodillas que me recibieron o por qué los pechos para que me den leche?

Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?

13 Porque entonces podría haber ido a mi descanso en silencio, y en el sueño, haber estado en paz,

Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;

14 Con los reyes y los sabios de la tierra, que edificaron grandes casas para sí mismos;

Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

15 O con los gobernantes que tenían oro, y cuyas casas estaban llenas de plata;

Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

16 O como un aborto de niño que nunca podría haber existido; Como niños pequeños que no han visto la luz.

Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

17 Allí dejan de perturbar los malvados, y aquellos cuyas fuerzas han llegado a su fin tienen descanso.

Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

18 Allí los prisioneros están en paz juntos. La voz del capataz no vuelve a sus oídos.

Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.

19 El pequeño y el grande están allí, y el siervo está libre de su amo.

De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

20 ¿Por qué le da luz al que está en problemas, y la vida al alma amarga;

Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?

21 Para aquellos cuyo deseo es la muerte, pero no viene; que la buscan más que la riqueza secreta;

Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;

22 ¿Que se alegran con gran gozo y se regocijan cuando llegan a su último lugar de descanso;

Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;

23 Pporque se le da luz a un hombre que no sabe por donde va, y que está acorralado por Dios?

Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

24 En lugar de mi comida tengo pena, y de mí salen gritos de dolor como agua.

Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.

25 Porque lo que estaba temiendo ha venido sobre mi y de lo cual tengo miedo me aconteció.

Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.

26 No tengo paz, ni silencio, ni descanso; nada más que el dolor viene sobre mí.

Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.