Job 29
1 Y Job nuevamente tomó la palabra y dijo:
Eyüp yine anlatmaya başladı:
2 ¡Si pudiera volver a ser como estaba en los meses pasados, en los días en que Dios me estaba cuidando!
“Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,
3 Cuando su luz brillaba sobre mi cabeza, y cuando por su luz podía andar en la oscuridad.
Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,
4 Cuando yo estaba en los días de mi juventud, cuando mi tienda fue cubierta por la mano de Dios;
Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,
5 Cuando él Todopoderoso estaba todavía conmigo, y mis hijos me rodeaban;
Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,
6 Cuando mis pies se lavaron con leche, y ríos de aceite fluían de la roca para mí.
Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!
7 Cuando salía a la puerta, para subir al pueblo y tomar asiento en el lugar público.
“Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,
8 Los jóvenes me vieron y se escondían, y los ancianos se levantaron de sus asientos;
Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;
9 Los gobernantes se callaron, y se pusieron las manos en la boca;
Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;
10 Los jefes bajaron su voz, y sus lenguas se les pegaba al paladar de sus bocas.
Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.
11 Porque cuando llegó a sus oídos, los hombres dijeron que yo era verdaderamente feliz; Y cuando vieron sus ojos, me dieron testimonio;
Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;
12 Porque yo era un salvador de los pobres cuando él clamaba por ayuda, y por huérfano que no tenía ayuda.
Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.
13 La bendición de aquel que estaba cerca de la destrucción vino sobre mí, y puse una canción de alegría en el corazón de la viuda.
Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.
14 Me puse la justicia como mi ropa, y estaba llena de ella; Las decisiones correctas fueron para mí una bata y un tocado.
Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.
15 Yo era ojos para los ciegos, y pies para el que no tenía poder para caminar.
Körlere göz, Topallara ayaktım.
16 Yo era un padre para los pobres, examinaba la causa que no conocía.
Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.
17 Por mí se rompieron los grandes dientes del malvado, y le hice renunciar a lo que había quitado violentamente.
Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.
18 Entonces dije: Terminaré con mis hijos a mi alrededor, mis días serán como la arena en número;
“‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.
19 Mi raíz estará abierta a las aguas, y él rocío de la noche estará en mis ramas,
Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.
20 Mi gloria será siempre nueva, y mi arco se renueva fácilmente en mi mano.
Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’
21 Los hombres me escucharon, esperando y guardando silencio para mis sugerencias.
“İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.
22 Después de haber dicho lo que tenía en mente, se quedaron callados y dejaron que mis palabras se adentren en sus corazones;
Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.
23 Me esperaban como a la lluvia, abriendo la boca como a las lluvias de primavera.
Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.
24 Cuando yo les sonreía, cuando no tenían esperanza, y la luz de mi cara nunca fue nublada por su miedo.
Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.
25 Tomé mi lugar como jefe, guiándolos en su camino, y fui como rey entre su ejército cuando estaban tristes yo los consolaba.
Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.
