Job 29

1 Y Job nuevamente tomó la palabra y dijo:

Muling nagsalita si Job at sinabi,

2 ¡Si pudiera volver a ser como estaba en los meses pasados, en los días en que Dios me estaba cuidando!

“O, na ako ay parang noong mga nakalipas na mga buwan nang pinapangalagaan ako ng Diyos,

3 Cuando su luz brillaba sobre mi cabeza, y cuando por su luz podía andar en la oscuridad.

nang lumiwanag ang kaniyang ilawan sa aking ulo, at nang lumakad ako sa kadilimang ginagabayan ng kaniyang liwanag.

4 Cuando yo estaba en los días de mi juventud, cuando mi tienda fue cubierta por la mano de Dios;

O, kung katulad lang sana ako noong nasa kahinugan pa ng aking mga araw nang ang pagkakaibigan ng Diyos ay nasa aking tolda,

5 Cuando él Todopoderoso estaba todavía conmigo, y mis hijos me rodeaban;

nang kapiling ko pa ang Makapangyarihan, at ang aking mga anak ay nakapaligid sa akin,

6 Cuando mis pies se lavaron con leche, y ríos de aceite fluían de la roca para mí.

nang ang aking landas ay umaapaw sa gatas, at ibinubuhos sa akin ng bato ang mga batis ng langis!

7 Cuando salía a la puerta, para subir al pueblo y tomar asiento en el lugar público.

Nang lumabas ako patungo sa tarangkahan ng lungsod, nang naupo ako sa aking lugar sa plasa,

8 Los jóvenes me vieron y se escondían, y los ancianos se levantaron de sus asientos;

natanaw ako ng mga kabataang lalaki at pinanatili ang kanilang distansya mula sa akin bilang tanda ng paggalang, at ang mga matatanda ay tumindig at tumayo para sa akin.

9 Los gobernantes se callaron, y se pusieron las manos en la boca;

Dati ay itinitigil ng mga prinsipe ang kanilang usapan kapag dumadating ako; tinatakpan nila ng kanilang kamay ang kanilang mga bibig.

10 Los jefes bajaron su voz, y sus lenguas se les pegaba al paladar de sus bocas.

Tumahimik ang mga boses ng mga maharlilka, at kumapit ang kanilang dila sa bubong ng kanilang mga bibig.

11 Porque cuando llegó a sus oídos, los hombres dijeron que yo era verdaderamente feliz; Y cuando vieron sus ojos, me dieron testimonio;

Dahil matapos akong marinig ng kanilang mga tainga, pagpapalain nila ako; matapos akong makita ng kanilang mga mata, nagpapatotoo sila at sumasang-ayon sa akin

12 Porque yo era un salvador de los pobres cuando él clamaba por ayuda, y por huérfano que no tenía ayuda.

dahil dati ay sinasagip ko ang taong mahirap na sumisigaw, pati na ang lahat ng mga walang ama, na walang sinumang tutulong sa kaniya.

13 La bendición de aquel que estaba cerca de la destrucción vino sobre mí, y puse una canción de alegría en el corazón de la viuda.

Ang pagpapala ng taong malapit nang masawi ay dumarating sa akin; dinulot kong kumanta ang puso ng biyuda dahil sa kagalakan.

14 Me puse la justicia como mi ropa, y estaba llena de ella; Las decisiones correctas fueron para mí una bata y un tocado.

Sinuot ko ang katuwiran, at dinamitan ako nito; ang katarungan ko ay tulad ng isang kasuotan at isang turban.

15 Yo era ojos para los ciegos, y pies para el que no tenía poder para caminar.

Naging mga mata ako ng mga bulag; naging mga paa ako ng mga pilay.

16 Yo era un padre para los pobres, examinaba la causa que no conocía.

Naging isang ama ako ng mga nangangailangan; sinusuri ko ang kaso kahit na ng isang hindi ko kilala.

17 Por mí se rompieron los grandes dientes del malvado, y le hice renunciar a lo que había quitado violentamente.

Binasag ko ang mga panga ng masama; hinalbot ko ang biktima mula sa pagitan ng kaniyang mga ngipin.

18 Entonces dije: Terminaré con mis hijos a mi alrededor, mis días serán como la arena en número;

Pagkatapos sinabi ko, “Mamamatay ako sa aking pugad; pararamihin ko ang aking mga araw tulad ng mga butil ng buhangin.

19 Mi raíz estará abierta a las aguas, y él rocío de la noche estará en mis ramas,

Umaabot ang aking mga ugat sa mga tubig, at nasa mga sanga ko ang hamog buong gabi.

20 Mi gloria será siempre nueva, y mi arco se renueva fácilmente en mi mano.

Ang parangal sa akin ay laging sariwa, at ang pana ng aking kalakasan ay laging bago sa aking kamay;

21 Los hombres me escucharon, esperando y guardando silencio para mis sugerencias.

Sa akin nakinig ang mga tao; hinintay nila ako; nanatili silang tahimik para marinig ang aking payo.

22 Después de haber dicho lo que tenía en mente, se quedaron callados y dejaron que mis palabras se adentren en sus corazones;

Matapos kong sabihin ang aking mga salita, hindi na sila muling nagsalita; ang aking pananalita ay pumatak sa kanila tulad ng tubig.

23 Me esperaban como a la lluvia, abriendo la boca como a las lluvias de primavera.

Lagi nila akong hinihintay na parang paghintay nila sa ulan; ibinuka nila nang malaki ang kanilang bibig para inumin ang aking mga salita, gaya ng ginagawa nila para sa ulan sa panahon ng tag-araw.

24 Cuando yo les sonreía, cuando no tenían esperanza, y la luz de mi cara nunca fue nublada por su miedo.

Ngumiti ako sa kanila nang hindi nila ito inasahan; hindi nila tinanggihan ang liwanag ng aking mukha.

25 Tomé mi lugar como jefe, guiándolos en su camino, y fui como rey entre su ejército cuando estaban tristes yo los consolaba.

Pinili ko ang kanilang landas at umupo bilang kanilang hepe; namuhay akong tulad ng isang hari sa kaniyang hukbo, tulad ng isang umaaliw sa mga taong nagdadalamhati sa isang libing.