Job 29

1 Y Job nuevamente tomó la palabra y dijo:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 ¡Si pudiera volver a ser como estaba en los meses pasados, en los días en que Dios me estaba cuidando!

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

3 Cuando su luz brillaba sobre mi cabeza, y cuando por su luz podía andar en la oscuridad.

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

4 Cuando yo estaba en los días de mi juventud, cuando mi tienda fue cubierta por la mano de Dios;

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

5 Cuando él Todopoderoso estaba todavía conmigo, y mis hijos me rodeaban;

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

6 Cuando mis pies se lavaron con leche, y ríos de aceite fluían de la roca para mí.

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 Cuando salía a la puerta, para subir al pueblo y tomar asiento en el lugar público.

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

8 Los jóvenes me vieron y se escondían, y los ancianos se levantaron de sus asientos;

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

9 Los gobernantes se callaron, y se pusieron las manos en la boca;

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

10 Los jefes bajaron su voz, y sus lenguas se les pegaba al paladar de sus bocas.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

11 Porque cuando llegó a sus oídos, los hombres dijeron que yo era verdaderamente feliz; Y cuando vieron sus ojos, me dieron testimonio;

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

12 Porque yo era un salvador de los pobres cuando él clamaba por ayuda, y por huérfano que no tenía ayuda.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

13 La bendición de aquel que estaba cerca de la destrucción vino sobre mí, y puse una canción de alegría en el corazón de la viuda.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

14 Me puse la justicia como mi ropa, y estaba llena de ella; Las decisiones correctas fueron para mí una bata y un tocado.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

15 Yo era ojos para los ciegos, y pies para el que no tenía poder para caminar.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

16 Yo era un padre para los pobres, examinaba la causa que no conocía.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

17 Por mí se rompieron los grandes dientes del malvado, y le hice renunciar a lo que había quitado violentamente.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

18 Entonces dije: Terminaré con mis hijos a mi alrededor, mis días serán como la arena en número;

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

19 Mi raíz estará abierta a las aguas, y él rocío de la noche estará en mis ramas,

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

20 Mi gloria será siempre nueva, y mi arco se renueva fácilmente en mi mano.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

21 Los hombres me escucharon, esperando y guardando silencio para mis sugerencias.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

22 Después de haber dicho lo que tenía en mente, se quedaron callados y dejaron que mis palabras se adentren en sus corazones;

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

23 Me esperaban como a la lluvia, abriendo la boca como a las lluvias de primavera.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

24 Cuando yo les sonreía, cuando no tenían esperanza, y la luz de mi cara nunca fue nublada por su miedo.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

25 Tomé mi lugar como jefe, guiándolos en su camino, y fui como rey entre su ejército cuando estaban tristes yo los consolaba.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.