Job 19

1 Y Job respondió y dijo:

Eyüp şöyle yanıtladı:

2 ¿Cuánto tiempo harás mi vida amarga, y me quebrantas con palabras?

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

3 Diez veces me has escarnecido; no te da vergüenza de hacerme mal.

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

4 Y, en verdad, si he estado en error, el efecto de mi error es solo en mí.

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

5 Si se Han engrandecido contra mí, usando mi castigo como un argumento en mi contra,

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

6 Asegúrate de que es Dios quien me hizo mal y me tomó en su red.

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

7 En verdad, hago un clamor contra el hombre violento, pero no hay respuesta: grito pidiendo ayuda, pero nadie toma mi causa.

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

8 Mi camino está amurallado por él para que no pueda pasar, ha oscurecido mis caminos.

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

9 Él ha quitado mi gloria de mí, y ha quitado la corona de mi cabeza.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

10 Estoy destruido por él por todos lados, y me he ido; Mi esperanza es arrancada como un árbol.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

11 Su ira arde contra mí, y yo soy para él como uno de sus enemigos.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

12 Sus ejércitos se juntan, hacen su camino alto contra mí y levantan sus tiendas alrededor de la mía.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

13 Él ha alejado a mis hermanos de mí; Han visto mi destino y se han vuelto extraños para mí.

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

14 Mis relaciones y mis amigos cercanos me han abandonado, y los que viven en mi casa me sacaron de la cabeza.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

15 Soy extraño para mis sirvientas, y me parece que son de otro país.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

16 Ante mi clamor, mi siervo no me responde y tengo que rogarle.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

17 Mi aliento es extraño para mi esposa, y desagradable para la descendencia del cuerpo de mi madre.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

18 Incluso los niños pequeños no me tienen ningún respeto; cuando me levanto me dan la espalda.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

19 Todos los hombres de mi círculo se alejan de mí; y los que me son queridos se vuelven contra mí.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

20 Mis huesos están unidos a mi piel, y me he salido con la carne entre los dientes.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

21 ¡Ten piedad de mí, ten piedad de mí, mis amigos! porque la mano de Dios está sobre mí.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.

22 ¿Por qué eres cruel conmigo, como Dios, porque siempre has dicho mal contra mí?

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

23 ¡Si tan solo mis palabras pudieran ser grabadas! ¡Si pudieran ponerse por escrito en un libro!

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

24 ¡Y con una pluma de hierro y plomo córtate para siempre en la roca!

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

25 Pero estoy seguro de que mi redentor está vivo, y que, en el futuro, tomará su lugar en la tierra;

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

26 Después de que los gusanos destruyan mi piel, aun en mi propia carne veré a Dios;

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.

27 A quien veré de mi lado, y no como a nadie extraño. Mi corazón se rompe con el deseo.

O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

28 Si dicen: ¡Como lo perseguiremos! porque la raíz del pecado está claramente en él.

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

29 Teme por la espada, porque la espada es el castigo por tales cosas, para que puedas estar seguro de que hay un juez.

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”