Job 19

1 Y Job respondió y dijo:

Ijob respondis kaj diris:

2 ¿Cuánto tiempo harás mi vida amarga, y me quebrantas con palabras?

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

3 Diez veces me has escarnecido; no te da vergüenza de hacerme mal.

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

4 Y, en verdad, si he estado en error, el efecto de mi error es solo en mí.

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

5 Si se Han engrandecido contra mí, usando mi castigo como un argumento en mi contra,

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

6 Asegúrate de que es Dios quien me hizo mal y me tomó en su red.

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

7 En verdad, hago un clamor contra el hombre violento, pero no hay respuesta: grito pidiendo ayuda, pero nadie toma mi causa.

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

8 Mi camino está amurallado por él para que no pueda pasar, ha oscurecido mis caminos.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

9 Él ha quitado mi gloria de mí, y ha quitado la corona de mi cabeza.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

10 Estoy destruido por él por todos lados, y me he ido; Mi esperanza es arrancada como un árbol.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

11 Su ira arde contra mí, y yo soy para él como uno de sus enemigos.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

12 Sus ejércitos se juntan, hacen su camino alto contra mí y levantan sus tiendas alrededor de la mía.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

13 Él ha alejado a mis hermanos de mí; Han visto mi destino y se han vuelto extraños para mí.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

14 Mis relaciones y mis amigos cercanos me han abandonado, y los que viven en mi casa me sacaron de la cabeza.

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

15 Soy extraño para mis sirvientas, y me parece que son de otro país.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

16 Ante mi clamor, mi siervo no me responde y tengo que rogarle.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

17 Mi aliento es extraño para mi esposa, y desagradable para la descendencia del cuerpo de mi madre.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

18 Incluso los niños pequeños no me tienen ningún respeto; cuando me levanto me dan la espalda.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

19 Todos los hombres de mi círculo se alejan de mí; y los que me son queridos se vuelven contra mí.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

20 Mis huesos están unidos a mi piel, y me he salido con la carne entre los dientes.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

21 ¡Ten piedad de mí, ten piedad de mí, mis amigos! porque la mano de Dios está sobre mí.

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

22 ¿Por qué eres cruel conmigo, como Dios, porque siempre has dicho mal contra mí?

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

23 ¡Si tan solo mis palabras pudieran ser grabadas! ¡Si pudieran ponerse por escrito en un libro!

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

24 ¡Y con una pluma de hierro y plomo córtate para siempre en la roca!

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

25 Pero estoy seguro de que mi redentor está vivo, y que, en el futuro, tomará su lugar en la tierra;

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

26 Después de que los gusanos destruyan mi piel, aun en mi propia carne veré a Dios;

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

27 A quien veré de mi lado, y no como a nadie extraño. Mi corazón se rompe con el deseo.

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

28 Si dicen: ¡Como lo perseguiremos! porque la raíz del pecado está claramente en él.

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

29 Teme por la espada, porque la espada es el castigo por tales cosas, para que puedas estar seguro de que hay un juez.

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.