Job 19

1 Y Job respondió y dijo:

Job antwoordde, en sprak:

2 ¿Cuánto tiempo harás mi vida amarga, y me quebrantas con palabras?

Hoe lang nog blijft gij mij krenken, En mij onder woorden verpletteren?

3 Diez veces me has escarnecido; no te da vergüenza de hacerme mal.

Tien keer beschimpt gij mij reeds, En kwelt gij mij schaamteloos.

4 Y, en verdad, si he estado en error, el efecto de mi error es solo en mí.

Zelfs al had ik mij werkelijk misdragen, Dan raakt het wangedrag mij alleen;

5 Si se Han engrandecido contra mí, usando mi castigo como un argumento en mi contra,

Gij mist het recht, een grote mond tegen mij op te zetten, Mijn schande mij te verwijten!

6 Asegúrate de que es Dios quien me hizo mal y me tomó en su red.

Erkent toch eindelijk, dat God mij kastijdt, En mij in zijn net heeft verstrikt!

7 En verdad, hago un clamor contra el hombre violento, pero no hay respuesta: grito pidiendo ayuda, pero nadie toma mi causa.

Zie, ik roep: "Geweld!" maar vind geen verhoring, Ik roep om hulp: mij geschiedt geen recht!

8 Mi camino está amurallado por él para que no pueda pasar, ha oscurecido mis caminos.

Hij heeft mijn weg versperd: ik kan niet voorbij, En duisternis op mijn paden gelegd;

9 Él ha quitado mi gloria de mí, y ha quitado la corona de mi cabeza.

Mijn eer heeft Hij mij ontroofd, De kroon mij van het hoofd gerukt.

10 Estoy destruido por él por todos lados, y me he ido; Mi esperanza es arrancada como un árbol.

Hij heeft mij van alle kant ondermijnd: en daar ga ik heen; Mijn hoop ontworteld als een boom,

11 Su ira arde contra mí, y yo soy para él como uno de sus enemigos.

Zijn gramschap tegen mij laten woeden, Mij als zijn vijand behandeld.

12 Sus ejércitos se juntan, hacen su camino alto contra mí y levantan sus tiendas alrededor de la mía.

Als één man rukken zijn benden aan, En banen hun weg naar mij heen; Ze legeren zich rond mijn tent, Ze zijn zonder genade!

13 Él ha alejado a mis hermanos de mí; Han visto mi destino y se han vuelto extraños para mí.

Mijn broeders houden zich verre van mij, Mijn bekenden zijn vreemden voor mij;

14 Mis relaciones y mis amigos cercanos me han abandonado, y los que viven en mi casa me sacaron de la cabeza.

Mijn verwanten verdwenen, Mijn gasten zijn mij vergeten.

15 Soy extraño para mis sirvientas, y me parece que son de otro país.

Mijn slavinnen zien mij aan voor een vreemde, Ik ben een onbekende voor haar;

16 Ante mi clamor, mi siervo no me responde y tengo que rogarle.

Ik roep mijn slaaf: hij geeft mij geen antwoord, Zelfs al smeek ik er om.

17 Mi aliento es extraño para mi esposa, y desagradable para la descendencia del cuerpo de mi madre.

Mijn vrouw walgt van mijn adem, En ik stink voor mijn zonen;

18 Incluso los niños pequeños no me tienen ningún respeto; cuando me levanto me dan la espalda.

Zelfs de kinderen minachten mij, En brutaliseren mij, als ik optreed.

19 Todos los hombres de mi círculo se alejan de mí; y los que me son queridos se vuelven contra mí.

Al mijn getrouwen verafschuwen mij, Die ik liefhad, keren zich van mij af;

20 Mis huesos están unidos a mi piel, y me he salido con la carne entre los dientes.

Mijn vlees teert weg in mijn huid Met mijn tanden knaag ik mijn beenderen af.

21 ¡Ten piedad de mí, ten piedad de mí, mis amigos! porque la mano de Dios está sobre mí.

Erbarming, erbarming: gij tenminste, mijn vrienden, Want de hand van God heeft mij geraakt;

22 ¿Por qué eres cruel conmigo, como Dios, porque siempre has dicho mal contra mí?

Waarom mij als een hert vervolgen, Nooit verzadigd aan mijn vlees!

23 ¡Si tan solo mis palabras pudieran ser grabadas! ¡Si pudieran ponerse por escrito en un libro!

O, werden mijn woorden opgeschreven, Opgetekend in een boek,

24 ¡Y con una pluma de hierro y plomo córtate para siempre en la roca!

Met een stift van ijzer en lood Voor eeuwig op een rots gegrift:

25 Pero estoy seguro de que mi redentor está vivo, y que, en el futuro, tomará su lugar en la tierra;

Ik weet, dat mijn Verlosser leeft, En ten leste op de aarde verschijnt;

26 Después de que los gusanos destruyan mi piel, aun en mi propia carne veré a Dios;

Dat ik mij zal oprichten achter mijn huid, En van mijn vlees uit, God zal aanschouwen!

27 A quien veré de mi lado, y no como a nadie extraño. Mi corazón se rompe con el deseo.

Ja, ik zal Hem aanschouwen, Mijn ogen zullen Hem zien, maar niet meer als vijand; Mijn nieren smachten in mijn schoot,

28 Si dicen: ¡Como lo perseguiremos! porque la raíz del pecado está claramente en él.

En wanneer gij dan zegt: Hoe vervolgen we hem, Welk voorwendsel zullen we tegen hem vinden;

29 Teme por la espada, porque la espada es el castigo por tales cosas, para que puedas estar seguro de que hay un juez.

Ducht dan het zwaard voor uzelf, Want dan zal de Gramschap de bozen verdelgen! Om te weten, of er gerechtigheid is!