Job 16
1 Y Job respondió y dijo:
Job antwoordde, en sprak:
2 Con frecuencia me llegan a los oídos tales cosas; son consoladores que solo dan problemas.
Zulke beweringen heb ik nu al meer dan genoeg gehoord; Gij zijt allemaal onuitstaanbare troosters!
3 ¿Pueden las palabras que son como el viento ser detenidas? ¿O qué te anima a darles respuesta?
Komt er dan nooit een eind aan die bluf, Wat prikkelt u toch, om te praten?
4 No sería difícil para mí decir tales cosas si sus almas estuvieran en el lugar de mi alma; recopilando palabras contra ustedes y movería sobre ustedes mi cabeza.
Ik zou juist eender als gij kunnen spreken, Waart gij in mijn plaats; Mooie woorden tegen u kunnen zeggen, Het hoofd over u kunnen schudden;
5 Podría darte ánimo con mi boca, y el consejo de mis labios apaciguar tu dolor.
U met de mond kunnen troosten, En met de lippen beklagen.
6 Si digo lo que tengo en mente, mi dolor no se reduce: y si me callo, ¿cuánto de eso va a salir de mí?
Als ik spreek, wordt mijn leed er niet door verminderd; Maar wat komt er van mij, als ik zwijg?
7 Pero ahora él me ha vencido con cansancio y temor, y tu has asolado toda mi compañía.
De kwaadwillige zou mij aanstonds weerloos maken En heel zijn bent greep mij aan;
8 Me has arrugado, ha surgido como testigo contra mí la flacura, se levanta como testigo a mi rostro.
Mijn lasteraar zou tegen mij getuigen, Tegen mij optreden, mij aanklagen;
9 Estoy quebrantado por su ira, y su odio me persigue, ha afilado sus dientes contra mí; mis enemigos me miran con ojos crueles;
Zijn toorn verscheurt en bestookt mij, Hij knerst de tanden tegen mij! Mijn tegenstanders zouden mij met hun ogen doorboren,
10 Sus bocas se mofan contra mí, los golpes de sus palabras amargas están cayendo en mi cara; burlones, todos ellos se juntan a una contra mí.
Hun monden tegen mij opensperren, Smadelijk mij op de wangen slaan, Als één man tegen mij optrekken!
11 Dios me entrega al poder de los pecadores, enviándome violentamente a las manos de los malhechores.
Want God levert mij aan deugnieten over, En werpt mij in de handen der bozen;
12 Estaba tranquilo, pero sus manos me habían quebrantado; me ha cogido por el cuello, sacudiéndome en pedazos; Él me ha puesto como una marca para sus flechas.
Ik leefde in vrede: Hij heeft me gebroken, Bij de nek gegrepen en neergesmakt; Hij heeft mij tot zijn doelwit gemaakt,
13 Sus arqueros me rodean; Sus flechas atraviesan mis riñones sin piedad, mi hiel se esparce en la tierra.
Zijn pijlen snorren om mij heen; Meedogenloos doorboort Hij mijn nieren, En stort mijn gal over de bodem uit.
14 Estoy quebrado de herida tras herida; viene corriendo hacia mí como un hombre de guerra.
Hij schiet mij de ene bres na de andere, Als een krijgsheld stormt Hij op mij los;
15 He cosido cilicio sobre mi piel, y mi fuerza está hundida en el polvo.
Ik heb een rouwkleed over mijn huid genaaid, Mijn hoorn in het stof laten zakken;
16 Mi cara está roja de llanto, y en mis ojos está la sombra de muerte;
Mijn gelaat is rood van het wenen, En over mijn wimpers ligt de schaduw des doods.
17 Aunque mis manos no han hecho actos violentos, y mi oración es limpia.
Maar omdat er geen geweld aan mijn handen kleeft, Klinkt mijn rein gebed naar omhoog:
18 ¡Oh tierra, que no se cubra mi sangre, y que mi clamor no tenga lugar de descanso!
Aarde, houd mijn bloed niet bedekt En smoor mijn jammerklacht niet!
19 Aun ahora mi testigo está en el cielo, y mi testimonio está en lo alto.
Maar nog leeft mijn Getuige in de hemel, Mijn pleitbezorger in den hoge!
20 Mis amigos se burlan de mi, a Dios están llorando mis ojos,
Mijn jammeren dringt door tot God, Mijn oog stort tranen voor zijn aanschijn.
21 Oh! que alguien intercediera por un hombre con Dios, como un hombre lo hace por su prójimo.
O, mocht er een scheidsrechter zijn tussen den mens en God, Als tussen den mens en zijn naaste!
22 Porque los años contados vendrán, en poco tiempo me iré al viaje del cual no volveré.
Want luttel zijn de jaren, die mij nog resten, Eer ik de weg bewandel, waarlangs men niet terugkeert.
