< Job 14 >

1 En cuanto al hombre, hijo de mujer, sus días son cortos y llenos de problemas.
“Munhu akazvarwa nomukadzi ane mazuva mashoma azere nokutambudzika.
2 Sale como una flor, y es cortado; sale volando como una sombra, y nunca más se ve.
Anobuda seruva agosvava; anotiza somumvuri, haagari.
3 ¿Es en uno como este que tus ojos están fijos, con el propósito de juzgarlo?
Ko, munotarisisa munhu akadai here? Ko, muchamuuyisa kuzotongwa pamberi penyu here?
4 Quién podrá sacar algo limpio de un impuro! Nadie!
Ndianiko angabudisa chinhu chakachena kubva pane chine tsvina? Hakuna!
5 Si sus días están ordenados, y tienes conocimiento del número de sus meses, habiéndole dado un límite fijo más allá del cual no puede ir;
Mazuva omunhu akatarwa; makatema kuwanda kwemwedzi yake, mukamutarira miganhu yaasingagoni kudarika.
6 Deja que tus ojos se aparten de él, y quita tu mano de él, para que pueda tener placer al final de su día, como un sirviente que trabaja para el pago.
Naizvozvo regai kumutarisa uye mumusiye ari oga, kusvikira apedza nguva yake somunhu anoshanda.
7 Porque hay esperanza de un árbol; si se corta, volverá a retoñar, y sus ramas no llegarán a su fin.
“Asi kumuti kune tariro: Kana ukatemwa, unobukirazve, uye mabukira awo matsva haasvavi.
8 Aunque su raíz puede ser vieja en la tierra, y su extremo cortado puede estar muerto en el polvo;
Midzi yawo ingava yakwegura hayo muvhu uye hunde yawo ichifa muvhu,
9 Aun así, con el olor del agua, hará brotes y pondrá ramas como una planta joven.
asi uchabukira pakunhuhwira kwemvura ugomera somuti uchangotanga kumera.
10 Pero el hombre llega a su muerte y se va: abandona su espíritu, ¿y dónde está?
Asi munhu anofa agoradzikwa pasi; anofema kokupedzisira uye haazovapozve.
11 Las aguas salen de un estanque, y un río se convierte en desecho y seco;
Sokupera kunoita mvura mugungwa, kana kupwa nokuoma kworwizi,
12 Entonces el hombre baja al sepulcro y no vuelve: hasta que los cielos se acaban, no estarán despiertos ni saldrán de su sueño.
saizvozvo munhu anovata pasi asingazomuki; kusvikira matenga asisiko, vanhu havazomukizve kana kumutswa pakuvata kwavo.
13 ¡Si solo me mantuvieras a salvo en el sepulcro, poniéndome en un lugar secreto hasta que tu ira haya pasado, dándome un tiempo fijo para que pueda volver a tu memoria otra vez! (Sheol h7585)
“Haiwa, dai mandiviga henyu muguva chete, uye mandiviga kusvikira kutsamwa kwenyu kwapfuura! Dai chete manditarira nguva, uye ipapo mugondirangarira! (Sheol h7585)
14 Si la muerte se lleva a un hombre, ¿volverá a la vida? Todos los días de mi problema estaría esperando, hasta que llegara el momento de mi cambio.
Kana munhu akafa, angazoraramazve here? Mazuva ose okushanda kwangu kwakaoma, ndicharindira kusvikira kuvandudzwa kwangu kwasvika.
15 Al sonido de tu voz daría una respuesta, eres aficionado a la obra de tus manos.
Muchadana uye ini ndichakupindurai; muchashuva chisikwa chamakaita namaoko enyu.
16 Porque ahora mis pasos están numerados por ti, y mi pecado no es pasado por alto.
Zvirokwazvo muchaverenga nhambwe dzangu ipapo, asi musingarondi chivi changu.
17 Mi maldad está sellada en una bolsa, y cosida mi iniquidad.
Kudarika kwangu kuchasungirwa musaga; muchafukidzira chivi changu.
18 Pero verdaderamente una montaña que cae se convierte en polvo, y una roca se mueve de su lugar;
“Asi sokupfupfunyuka kunoita gomo rigoondomoka, uye sokubviswa kwedombo panzvimbo yaro,
19 Las piedras son desgastadas por la fuerza de las aguas; el polvo de la tierra es arrastrado por su desbordamiento, y así pones fin a la esperanza del hombre.
semvura inochera mabwe, uye sokuyerera kwemvura zhinji inokukura ivhu, saizvozvo munoparadza tariro yomunhu.
20 Prevaleces sobre el siempre, y él se va; Su rostro se cambia en la muerte, y lo envías lejos.
Munomukunda kamwe chete zvachose, uye akasazovapo; munoshandura chiso chake mobva mamudzinga.
21 Sus hijos reciben honra, y él no tiene conocimiento de ello; son humillados, pero él no es consciente de ello.
Kana vanakomana vake vachikudzwa, iye haazvizivi; kana vakadzikisirwa pasi, iye haazvioni.
22 Ciertamente su carne sobre él tiene dolor, y su alma está lamentándose.
Anongonzwa kurwadza kwomuviri wake chete, agozvichema iye pachake bedzi.”

< Job 14 >