< Job 14 >
1 En cuanto al hombre, hijo de mujer, sus días son cortos y llenos de problemas.
Lòm ki fèt de fanm gen vi kout ki plen traka.
2 Sale como una flor, y es cortado; sale volando como una sombra, y nunca más se ve.
Tankou yon flè, li parèt e li fennen. Anplis, li sove ale kon lonbraj. Li pa dire.
3 ¿Es en uno como este que tus ojos están fijos, con el propósito de juzgarlo?
Èske Ou ouvri zye Ou sou li pou mennen li an jijman avèk W?
4 Quién podrá sacar algo limpio de un impuro! Nadie!
Se kilès ki kab fè pwòp sa ki pa pwòp? Pèsòn!
5 Si sus días están ordenados, y tienes conocimiento del número de sus meses, habiéndole dado un límite fijo más allá del cual no puede ir;
Konsi fòs jou li yo avèk Ou, fòs mwa li yo avèk Ou. Ou te etabli limit li ke li p ap kab depase.
6 Deja que tus ojos se aparten de él, y quita tu mano de él, para que pueda tener placer al final de su día, como un sirviente que trabaja para el pago.
Retire zye Ou sou li pou l kab pran repò, jiskaske li kab konplete jou li yo, kon yon ouvriye jounalye.
7 Porque hay esperanza de un árbol; si se corta, volverá a retoñar, y sus ramas no llegarán a su fin.
Gen espwa pou yon pyebwa lè l koupe, li kab boujonnen ankò, nouvo boujon yo kab reyisi.
8 Aunque su raíz puede ser vieja en la tierra, y su extremo cortado puede estar muerto en el polvo;
Malgre rasin li yo vin vye nan tè a, e chouk li mouri nan tè sèch,
9 Aun así, con el olor del agua, hará brotes y pondrá ramas como una planta joven.
fè rive yon gout dlo, e li va pete pouse boujon yo kon yon plant.
10 Pero el hombre llega a su muerte y se va: abandona su espíritu, ¿y dónde está?
Men lòm mouri pou kouche plat. Lòm mouri e kibò li ye?
11 Las aguas salen de un estanque, y un río se convierte en desecho y seco;
Tankou dlo lanmè fè vapè monte e rivyè a vin sèch,
12 Entonces el hombre baja al sepulcro y no vuelve: hasta que los cielos se acaban, no estarán despiertos ni saldrán de su sueño.
konsa lòm kouche, e li pa leve ankò. Jiskaske syèl yo vin disparèt, li p ap reveye, ni leve ankò.
13 ¡Si solo me mantuvieras a salvo en el sepulcro, poniéndome en un lugar secreto hasta que tu ira haya pasado, dándome un tiempo fijo para que pueda volver a tu memoria otra vez! (Sheol )
O ke ou ta kapab kache mwen nan sejou lanmò an, pou ou ta kapab fè m kache jiskaske chalè Ou retounen kote Ou! Ke Ou ta fikse yon limit pou mwen, e sonje m! (Sheol )
14 Si la muerte se lleva a un hombre, ¿volverá a la vida? Todos los días de mi problema estaría esperando, hasta que llegara el momento de mi cambio.
Si yon nonm mouri, èske li va leve ankò? Pou tout jou a lit mwen yo, mwen ta tann jiskaske lè rive pou yo lage m.
15 Al sonido de tu voz daría una respuesta, eres aficionado a la obra de tus manos.
Ou ta rele e mwen ta reponn Ou; Konsa, Ou ta anvi anpil zèv men Ou yo.
16 Porque ahora mis pasos están numerados por ti, y mi pecado no es pasado por alto.
Paske koulye a, ou konte tout pa mwen fè yo. Èske Ou pa swiv peche m yo?
17 Mi maldad está sellada en una bolsa, y cosida mi iniquidad.
Transgresyon mwen yo sele nèt nan yon sachè Konsa, Ou vlope tout inikite m yo.
18 Pero verdaderamente una montaña que cae se convierte en polvo, y una roca se mueve de su lugar;
Men mòn nan kap tonbe pa mòso pa fè anyen; wòch la ap kite plas li.
19 Las piedras son desgastadas por la fuerza de las aguas; el polvo de la tierra es arrastrado por su desbordamiento, y así pones fin a la esperanza del hombre.
Dlo a epwize wòch yo, gran fòs li lave pousyè tè a. Se konsa Ou detwi espwa a lòm.
20 Prevaleces sobre el siempre, y él se va; Su rostro se cambia en la muerte, y lo envías lejos.
Ou vin fè l soumèt nèt pou tout tan, e li pati; Ou chanje aparans li, e voye l ale.
21 Sus hijos reciben honra, y él no tiene conocimiento de ello; son humillados, pero él no es consciente de ello.
Fis li yo vin resevwa lonè, men li menm pa konnen sa; oswa fis li yo vin pa anyen, men li pa apèsi sa.
22 Ciertamente su carne sobre él tiene dolor, y su alma está lamentándose.
Men kò l fè mal; epi li fè dèy sèlman pou pwòp tèt li.