< Job 14 >

1 En cuanto al hombre, hijo de mujer, sus días son cortos y llenos de problemas.
“Dhano ma dhako onywolo ndalone nok kendo oneno chandruok mathoth.
2 Sale como una flor, y es cortado; sale volando como una sombra, y nunca más se ve.
Odongo piyo piyo ka maua bangʼe to oner; mana ka tipo makadho ma ok siki.
3 ¿Es en uno como este que tus ojos están fijos, con el propósito de juzgarlo?
Ngʼat machal kamano bende inyalo dewo? Bende dikele e nyimi adier mondo iyale?
4 Quién podrá sacar algo limpio de un impuro! Nadie!
En ngʼa manyalo kelo gima ler kogolo kuom gima ochido? Onge kata achiel!
5 Si sus días están ordenados, y tienes conocimiento del número de sus meses, habiéndole dado un límite fijo más allá del cual no puede ir;
Ndalo dhano nosekwan chon; isechano kar romb dwechene, kendo iseketo gikone ma ok onyal kalo.
6 Deja que tus ojos se aparten de él, y quita tu mano de él, para que pueda tener placer al final de su día, como un sirviente que trabaja para el pago.
Omiyo gol wangʼi kuome kendo weye mos, mondo ochamie luche gi mor kaka ngʼama ondiki timo.
7 Porque hay esperanza de un árbol; si se corta, volverá a retoñar, y sus ramas no llegarán a su fin.
“Yien ber nyalo bedo gi geno: ka osetongʼe to nitie geno ni onyalo loth, kendo chunye maloth manyien ok rem mak odongo.
8 Aunque su raíz puede ser vieja en la tierra, y su extremo cortado puede estar muerto en el polvo;
Kata obedo ni tiendene towo kendo miyo osikene tho,
9 Aun así, con el olor del agua, hará brotes y pondrá ramas como una planta joven.
to kata kamano, kowinjo much pi, to oloth, mana ka yien mochako dongo.
10 Pero el hombre llega a su muerte y se va: abandona su espíritu, ¿y dónde está?
Dhano to tho kendo iike e bwo lowo; oyweyo mogik, kendo kare rumo chuth.
11 Las aguas salen de un estanque, y un río se convierte en desecho y seco;
Mana kaka pi dwono e nam kata kaka dier aora pi duone mi two,
12 Entonces el hombre baja al sepulcro y no vuelve: hasta que los cielos se acaban, no estarán despiertos ni saldrán de su sueño.
e kaka dhano nindo piny kendo ok ochak ochungʼ; ok ochak onen kendo bende ok nochiewe e nindoneno.
13 ¡Si solo me mantuvieras a salvo en el sepulcro, poniéndome en un lugar secreto hasta que tu ira haya pasado, dándome un tiempo fijo para que pueda volver a tu memoria otra vez! (Sheol h7585)
“Mad ne ipanda ei liel mondo ne abed maonge nyaka chop mirimbi rum, bangʼe to iket kinde ma ibiro parae kendo! (Sheol h7585)
14 Si la muerte se lleva a un hombre, ¿volverá a la vida? Todos los días de mi problema estaría esperando, hasta que llegara el momento de mi cambio.
Ka ngʼato otho, bende dochak obed mangima kendo? Ndalona duto mag tichna matek abiro rito, an to abiro dhil gi thagruokna, nyaka kinde maber chopi.
15 Al sonido de tu voz daría una respuesta, eres aficionado a la obra de tus manos.
Ibiro luongo, kendo abiro dwoki; ibiro gombo neno chwech ma lweti osechweyo.
16 Porque ahora mis pasos están numerados por ti, y mi pecado no es pasado por alto.
Eka inikwan kuonde matienda onyono to ok inisik kinona mondo ikwan richo ka richo matimo.
17 Mi maldad está sellada en una bolsa, y cosida mi iniquidad.
Kethoga ibiro ket ei ofuku mi din ma ok yawre, kendo inium richona.
18 Pero verdaderamente una montaña que cae se convierte en polvo, y una roca se mueve de su lugar;
“Mana kaka pi ywero got kendo barore kendo kaka lwanda chorore kawuok kare,
19 Las piedras son desgastadas por la fuerza de las aguas; el polvo de la tierra es arrastrado por su desbordamiento, y así pones fin a la esperanza del hombre.
kendo kaka pi ywero kite kendo koth maduongʼ ywero lowo, kamano e kaka iketho geno ma dhano nigo.
20 Prevaleces sobre el siempre, y él se va; Su rostro se cambia en la muerte, y lo envías lejos.
Ihewe dichiel kendo mogik, kendo olal nono; iloko kit wangʼe, kendo igole e dier ji chuth.
21 Sus hijos reciben honra, y él no tiene conocimiento de ello; son humillados, pero él no es consciente de ello.
Kata ka yawuote yudo duongʼ bangʼe, to en okia kendo kata ka giyudo wichkuot, to ok one gi wangʼe.
22 Ciertamente su carne sobre él tiene dolor, y su alma está lamentándose.
Gima owinjo en mana rem manie dende owuon kendo oywagore kende owuon.”

< Job 14 >