Job 14

1 En cuanto al hombre, hijo de mujer, sus días son cortos y llenos de problemas.

Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.

2 Sale como una flor, y es cortado; sale volando como una sombra, y nunca más se ve.

Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.

3 ¿Es en uno como este que tus ojos están fijos, con el propósito de juzgarlo?

Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?

4 Quién podrá sacar algo limpio de un impuro! Nadie!

Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!

5 Si sus días están ordenados, y tienes conocimiento del número de sus meses, habiéndole dado un límite fijo más allá del cual no puede ir;

İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.

6 Deja que tus ojos se aparten de él, y quita tu mano de él, para que pueda tener placer al final de su día, como un sirviente que trabaja para el pago.

Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.

7 Porque hay esperanza de un árbol; si se corta, volverá a retoñar, y sus ramas no llegarán a su fin.

Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.

8 Aunque su raíz puede ser vieja en la tierra, y su extremo cortado puede estar muerto en el polvo;

Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,

9 Aun así, con el olor del agua, hará brotes y pondrá ramas como una planta joven.

Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.

10 Pero el hombre llega a su muerte y se va: abandona su espíritu, ¿y dónde está?

Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.

11 Las aguas salen de un estanque, y un río se convierte en desecho y seco;

Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi

12 Entonces el hombre baja al sepulcro y no vuelve: hasta que los cielos se acaban, no estarán despiertos ni saldrán de su sueño.

İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.

13 ¡Si solo me mantuvieras a salvo en el sepulcro, poniéndome en un lugar secreto hasta que tu ira haya pasado, dándome un tiempo fijo para que pueda volver a tu memoria otra vez! (Sheol h7585)

Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)

14 Si la muerte se lleva a un hombre, ¿volverá a la vida? Todos los días de mi problema estaría esperando, hasta que llegara el momento de mi cambio.

İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.

15 Al sonido de tu voz daría una respuesta, eres aficionado a la obra de tus manos.

Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.

16 Porque ahora mis pasos están numerados por ti, y mi pecado no es pasado por alto.

O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.

17 Mi maldad está sellada en una bolsa, y cosida mi iniquidad.

Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.

18 Pero verdaderamente una montaña que cae se convierte en polvo, y una roca se mueve de su lugar;

Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,

19 Las piedras son desgastadas por la fuerza de las aguas; el polvo de la tierra es arrastrado por su desbordamiento, y así pones fin a la esperanza del hombre.

Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.

20 Prevaleces sobre el siempre, y él se va; Su rostro se cambia en la muerte, y lo envías lejos.

Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.

21 Sus hijos reciben honra, y él no tiene conocimiento de ello; son humillados, pero él no es consciente de ello.

Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.

22 Ciertamente su carne sobre él tiene dolor, y su alma está lamentándose.

Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».