Job 13
1 Verdaderamente, mi ojo ha visto todo esto, me han llegado noticias al oído y tengo conocimiento de ello.
“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.
2 En mi mente están las mismas cosas que en la tuya; Soy igual a ustedes.
Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.
3 Pero habría hablado con el Dios Todopoderoso, y mi deseo es tener una discusión con Dios.
Ama ben Her Şeye Gücü Yeten'le konuşmak, Davamı Tanrı'yla tartışmak istiyorum.
4 Pero ustedes son forjadores de mentiras; Todos ustedes son médicos vanos, no tienen ningún valor.
Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.
5 ¡Si solo te callas, sería un signo de sabiduría!
Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.
6 Escucha el argumento de mi boca, y toma nota de las palabras de mis labios.
Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.
7 ¿Dirás en el nombre de Dios lo que no está bien, y le pondrás palabras falsas en la boca?
Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O'nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?
8 ¿Tendrán respeto por la persona de Dios en esta causa y se presentarán como sus partidarios?
O'nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı'nın davasını mı savunacaksınız?
9 ¿Será bueno para ti ser examinado por él, o tienes el pensamiento de que puede ser guiado al error como un hombre?
Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O'nu da mı aldatacaksınız?
10 Él ciertamente te castigará, si muestras preferencia por las personas en secreto.
Gizlice O'nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.
11 ¿No te hará temer su gloria para que tus corazones sean vencidos delante de él?
O'nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?
12 Tus recuerdos son solo polvo, y tus cuerpos son solo barro.
Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.
13 Cállense y déjenme decir lo que tengo en mente, y que venga lo que venga sobre mí.
“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.
14 Porque he de quitarme mi carne con mis dientes, y pondré mi vida en mis manos.
Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.
15 En verdad, él me pondrá fin; aun así esperaré en él, con tal de presentar ante el mi argumento;
Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.
16 Y esa será mi salvación, porque un malvado no vendría ante él,
Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O'nun karşısına çıkamaz.
17 Escuchen mis palabras con cuidado y mantengan lo que digo en sus mentes.
Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.
18 Mira, he puesto en orden mi causa y estoy seguro de que seré justificado.
İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.
19 ¿Alguien puede argumentar en mi contra? Si es así, me quedaría callado y me quedaría sin vida.
Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.
20 Solo dos cosas quiero hacer, entonces no me esconderé de tu presencia.
“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:
21 Quita tu mano de mí; y no me asustes con tu terror.
Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.
22 Entonces, al sonido de tu voz daré respuesta; o déjame exponer mi causa para que me des una respuesta.
Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.
23 ¿Cuál es el número de mis malas acciones y mi pecado? dame conocimiento de mis transgresiones y mis pecados.
Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.
24 ¿Por qué tu rostro está oculto de mí, como si estuviera contado entre tus enemigos?
Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?
25 ¿Serás duro con una hoja en vuelo ante el viento? ¿Perseguirás a una paja?
Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?
26 Porque escribes cosas amargas en mi contra, y me castigaste por los pecados de mi juventud;
Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.
27 Y pones cepos en mis pies, vigilando todos mis caminos, imprimes marcas en las plantas de mis pies;
Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.
28 Y él se consumirá como una cosa podrida, o como una túnica que se ha convertido en alimento para la polilla.
“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.
