< Isaías 21 >
1 La profecía sobre el desierto. A medida que los vientos de tormenta en el sur se precipitan, proviene del desierto, de la tierra que hay que temer.
Tuipui taeng ih praezaek kawng pongah thuih ih lok loe, aloih bang hoi kasong takhi kamhae baktih toengah, prae tuh kami loe zitthok praezaek hoiah angzoh.
2 Una visión de miedo se presenta ante mis ojos; el engañador sigue su camino falso, y el destructor sigue haciendo destrucción. ¡Arriba! Elam; al ataque! Medos; He puesto fin a su pena.
Zitthok hnuksakhaih loe kai khaeah amtuengsak; aling thaih kami mah aling moe, kalomh thaih kami mah a lomh. Aw Elam kaminawk, caeh o tahang ah! Aw Media kaminawk, takui oh! To vangpui thungah kaom hanghaihnawk boih ka boengsak han boeh.
3 Por esta causa estoy lleno de amargo dolor; dolores como los dolores de una mujer en el parto me han llegado; estoy agobiado por el dolor que llega a mis oídos; Me ha espantado lo que veo.
To pongah ka kaeng loe nat parai; nongpata caa tapen tom nathuem ih kana baktiah, nathaih mah ang naeh; thaihaih naa loe thazok sut boeh; ka mik doeh amtueng ai boeh.
4 Mi corazón se pasmó, el miedo me ha vencido; la Aurora que anhelaba se ha convertido en un estremecimiento para mí.
Ka palungthin loe tasoeh, zithaih mah ang tasoehsak; ka zing kong ih khoving doeh, kai hanah tasoehhaih ah ni oh boeh.
5 Preparan la mesa, bajan las mantas, comen y beben. ¡Levántense! ustedes capitanes, ungan los escudos.
Caboi to suek o moe, im toep kami maeto doeh suek o boeh; caak o moe, naek o boeh; nangcae angraengnawk, angthawk oh loe, misa angvaenghaih hmuen to tasii nok oh!
6 Porque así me ha dicho el Señor: Ve, que se ponga un vigilante; que te avise de todo lo que vea.
Angraeng mah hae tiah ang thuih, Caeh ah loe, misa toep kami to suem ah, anih mah a hnuk ih hmuen to thui nasoe.
7 Y cuando vea los carruajes de guerra, los jinetes de dos en dos, los carruajes de guerra con asnos, filas de camellos, presten especial atención.
Anih mah hrang angthueng kami hnetto hoi hrang lakok maeto, laa hrang lakok maeto, tahnogsawk hrang lakok maeto hnuk naah, anih mah acoehaih hoiah toep;
8 Y el vigilante dio un fuerte grito: ¡Oh, mi señor! Estoy en la atalaya todo el día, y estoy en mi guardia todas las noches.
to naah misatoep kami mah, Kaipui baktiah hang moe, ka Angraeng, kai loe, anghak ai ah khodai ah misa ka toep; khoving ah doeh aqum puek misatoephaih ahmuen ah ka oh, tiah a naa.
9 Mira, aquí vienen los carruajes de guerra con hombres, jinetes de dos en dos: y en respuesta él dijo: Babilonia cayó, cayó, y todas sus imágenes están rotas en la tierra.
Khenah, hrang lakok angthueng kaminawk loe hrang angthueng kami hnetto hoi nawnto angzoh o. Anih mah, Babylon loe amtim boeh, amtim boeh! Sak cop ih angmah ih sithaw krangnawk loe long ah vah boih boeh, tiah a thuih.
10 ¡Oh mi pueblo oprimido, como el grano de mi piso! Te he dado la palabra que me vino del Señor de los ejércitos, el Dios de Israel.
Aw cang ka tithaih ahmuen, imcih pong ih cang, misatuh kaminawk ih Angraeng, Israel caanawk ih Sithaw khae hoi ka thaih ih hmuen to kang thuih.
11 La palabra acerca de Edom. Una voz me viene de Seir, centinela, ¿qué horas de la noche son? ¿Qué horas de la noche son?
Dumah kawng pongah thuih ih lok loe, Kami maeto mah, Misatoep kami, khoving ih tok loe kawbangmaw oh? Misatoep kami, khoving ih tok loe kawbangmaw oh? tiah Seir hoiah ang kawk.
12 El vigilante dice: ha llegado la mañana, pero aún no ha llegado la noche. Si tienes preguntas pregunten, vuelvan otra vez.
Misatoep kami mah, Khodai tom boeh moe, kho doeh ving tom boeh; lokdueng han na koeh o nahaeloe, dueng oh; amlaem oh loe, ang zo o let ah, tiah pathim pae.
13 La palabra sobre Arabia. En el espeso bosque de Arabia será el lugar de descanso de tu noche, ¡oh, caravanas viajeras de Dedanitas!
Arabia kawng pongah thuih ih lok loe, Aw kholong caeh Dedan kaminawk, nangcae loe Arabia taw ah anghak oh.
14 Dale agua al que necesita agua; da pan, oh hombres de la tierra de Tema, a los que huyen.
Tema kaminawk, tui anghae kaminawk hanah tui to sin pae oh loe, kaproeng kaminawk hanah buh to paek oh.
15 Porque huyen de la espada afilada, del arco doblado y de la angustia de la guerra.
Nihcae loe sumsen, sumsen aphonghaih, kalii anuenghaih hoi kanung parai misa angtukhaih thung hoi kacawn kami ah oh o.
16 Porque así me ha dicho el Señor: En un año, como lo cuenta un jornalero, toda la gloria de Cedar llegará a su fin.
Hae tiah Angraeng mah kai khaeah thuih, Tangka hoi thlai ih tamna toksakhaih saning to kroek pae baktih toengah, saningto thungah, Kedar vangpui lensawkhaih to azaem tih boeh.
17 Y el resto de los arqueros, los hombres de guerra de los hijos de Cedar, serán pocos. Porque el Señor, el Dios de Israel, lo ha dicho.
Kanghmat kalii sin kaminawk hoi thacak Kedar misatuh kaminawk loe, kami tamsi o tih, tiah thuih; Israel Angraeng Sithaw mah to tiah thuih boeh.