< Éxodo 11 >
1 Y ÉL SEÑOR dijo a Moisés: Enviaré otro castigo sobre Faraón y sobre Egipto; después de eso él te dejará ir; y cuando él te deje ir, no mantendrá a uno de ustedes de regreso, sino que los enviará por la fuerza.
Pakaiyin Mose heng'a asei jin, “Keiman Egypt gamsung leh Pharaoh chung'a ka hin lhunsah ding hoise khat aki vat nalaije. Hiche hi aso chai chai teng le, Pharaoh vin agam sung dalha ding'a nahin no jeng ding'u ahitai,” ati.
2 Así que ve ahora y ordena a la gente que cada hombre y cada mujer debe obtener de sus vecinos adornos de plata y de oro.
“Israel mite heng'a seipeh in lang, ama ama cheh'in aheng akom Egypt mite sana dangka akijep na ding uvin kithum cheh taohen,” ati.
3 Y el Señor le dio gracia al pueblo a los ojos de los egipcios. Para el hombre, Moisés fue muy honrado en la tierra de Egipto, por los siervos de Faraón y el pueblo.
Tun Pakaiyin Israel chate chu Egypt mite mitmun lunglhai na achansah tai. Chule Mose chu Egypt gamsung pumpia amin akithang in, Pharaoh mitmu chang leh mipite mitmun amin che lheh jeng tan ahi.
4 Y dijo Moisés: Así dice el Señor: A la medianoche saldré por en medio de Egipto.
Chuin Mose'n Pharaoh heng'a asei jin Hiche hi Pakaiyin aseiye: “Keiman jankim tah le Egypt mite lungthim kahin suhthou ding ahi.”
5 Y vendrá la muerte al primer hijo varón de toda madre en toda la tierra de Egipto, desde el hijo de Faraón en su asiento de poder, hasta el hijo de la criada que trilla el grano; y los primeros nacimientos de todo el ganado.
Egypt gamsung'a chapang peng masa jouse, Pharaoh chapa peng masapen ahin, a laltouna'a peng masa penpa ahin, a sum buh laiya chang bong goija pang a sohnu chapa changei ja abonchauva thigam kei ding, gancha peng masa jouse jong aboncha thisoh hel ding ahiye,” ati.
6 Y se lanzará un gran clamor por toda la tierra de Egipto, como nunca ha sido ni volverá a suceder.
“Chu teng Egypt gamsung pumpia ka le mao kithong lhading, ajeh chu hitabang thilsoh gimnei hi imatih channa anaum kha loulaiya ahin, Avella hung kilah kit talou ding chu ahi.”
7 Pero contra los hijos de Israel, hombres o bestias, ni aun la lengua de un perro se moverá: para que veas cómo el Señor hace una división entre Israel y los egipcios.
“Ahinlah Israel mite vang chu lungmon nan aumpi jing diu, uicha jeng jong hampoh lou ding ahi. Chu teng Pakaiyin Egypt mite leh Israel mite kikah'a ijakai datkhenna asemdoh tai, hichu nanghon na hetdoh cheh ding'u ahi,” ati.
8 Y vendrán a mí todos estos tus siervos, y se postrarán sobre sus rostros delante de mí, y dirán: Sal, y todo tu pueblo contigo, y después de esto yo saldré. Y se fue de Faraón ardiendo de ira.
“Chu teng Egypt gam'a nanung juiho leh nasohte abonchauva keima lam'a hung kipelut ding'u hitia hi asei diu ahi, khaiye! “Nangma leh nanung juiho abonchauvin hikoma kon hin potdoh tauvin,” tin aseije atipeh tai. Chuin Mose jong lungphamo tah'in Pharaoh angsung'a kon in a che doh tan ahi.
9 Y el SEÑOR dijo a Moisés: Faraón no te escuchará, para que mis maravillas se multipliquen en la tierra de Egipto.
Tun Pakaiyin Mose heng'a aseijin, “Pharaoh vin nangma thusei ahin moh ngai thei lou ding, ahinlah keiman Egypt gamsung'a thil kidang melchihna ka bolbe nahlai ding ahi,” ati.
10 Todas estas maravillas hicieron Moisés y Aarón delante de Faraón; pero él Señor endureció el corazón de Faraón, y no dejó ir a los hijos de Israel de su tierra.
Mose leh Aaron'in jong Egypt gam Pharaoh angsung'a thil kidang melchihna tampi aki lahsah lhon'in, ahinlah Pakaiyin Pharaoh lungthim chu ki dang tah in asutah jing nalaijin ahile, Pharaoh'vin Israel mite chu Egypt gamsung a kon in ana soldoh hih laiye.