2 Timoteo 4

1 Te ordeno delante de Dios y de Cristo Jesús, que será juez de vivos y muertos, y de su revelación de su reino;

อีศฺวรสฺย โคจเร ยศฺจ ยีศุ: ขฺรีษฺฏ: สฺวียาคมนกาเล สฺวราชเตฺวน ชีวตำ มฺฤตานาญฺจ โลกานำ วิจารํ กริษฺยติ ตสฺย โคจเร 'หํ ตฺวามฺ อิทํ ทฺฤฒมฺ อาชฺญาปยามิฯ

2 Que Prediques la palabra en todo tiempo, en todo lugar; redarguye, reprende, da consuelo, con paciencia y enseñanza;

ตฺวํ วากฺยํ โฆษย กาเล'กาเล โจตฺสุโก ภว ปูรฺณยา สหิษฺณุตยา ศิกฺษยา จ โลกานฺ ปฺรโพธย ภรฺตฺสย วินยสฺว จฯ

3 Porque vendrá tiempo cuando no tomarán la verdadera enseñanza; pero, movidos por sus deseos, obtendrán para sí mismos una gran cantidad de maestros que solo les enseñen lo que ellos quieran oír;

ยต เอตาทฺฤศ: สมย อายาติ ยสฺมินฺ โลกา ยถารฺถมฺ อุปเทศมฺ อสหฺยมานา: กรฺณกณฺฑูยนวิศิษฺฏา ภูตฺวา นิชาภิลาษาตฺ ศิกฺษกานฺ สํคฺรหีษฺยนฺติ

4 Y cerrando los oídos a lo que es verdad, y harán caso a toda clase de historias necias.

สตฺยมตาจฺจ โศฺรตฺราณิ นิวรฺตฺตฺย วิปถคามิโน ภูโตฺวปาขฺยาเนษุ ปฺรวรฺตฺติษฺยนฺเต;

5 Pero tú siempre conserva el buen juicio en todas las cosas, soporta las aflicciones, continúa predicando las buenas nuevas, completando el trabajo que se te ha encomendado.

กินฺตุ ตฺวํ สรฺวฺววิษเย ปฺรพุทฺโธ ภว ทุ: ขโภคํ สฺวีกุรุ สุสํวาทปฺรจารกสฺย กรฺมฺม สาธย นิชปริจรฺยฺยำ ปูรฺณเตฺวน กุรุ จฯ

6 Porque ahora mismo soy un sacrificio vivo, y mi fin está cerca.

มม ปฺราณานามฺ อุตฺสรฺโค ภวติ มม ปฺรสฺถานกาลศฺโจปาติษฺฐตฺฯ

7 He hecho una buena batalla, he llegado al final de mi viaje, he guardado la fe:

อหมฺ อุตฺตมยุทฺธํ กฺฤตวานฺ คนฺตวฺยมารฺคสฺยานฺตํ ยาวทฺ ธาวิตวานฺ วิศฺวาสญฺจ รกฺษิตวานฺฯ

8 A partir de ahora, la corona de justicia se ha preparado para mí, que el Señor, el juez recto, dará a mi en ese día, y no solo a mí, sino a todos aquellos que con amor esperan que él vuelva.

เศษํ ปุณฺยมุกุฏํ มทรฺถํ รกฺษิตํ วิทฺยเต ตจฺจ ตสฺมินฺ มหาทิเน ยถารฺถวิจารเกณ ปฺรภุนา มหฺยํ ทายิษฺยเต เกวลํ มหฺยมฺ อิติ นหิ กินฺตุ ยาวนฺโต โลกาสฺตสฺยาคมนมฺ อากางฺกฺษนฺเต เตภฺย: สรฺเวฺวโภฺย 'ปิ ทายิษฺยเตฯ

9 Haz lo mejor que puedas para venir a verme enseguida:

ตฺวํ ตฺวรยา มตฺสมีปมฺ อาคนฺตุํ ยตสฺว,

10 Porque Demas se ha alejado de mí, por amor a esta vida presente, y se ha ido a Tesalónica: Crescente ha ido a Galacia, Tito a Dalmacia. (aiōn g165)

ยโต ทีมา ไอหิกสํสารมฺ อีหมาโน มำ ปริตฺยชฺย ถิษลนีกีํ คตวานฺ ตถา กฺรีษฺกิ รฺคาลาติยำ คตวานฺ ตีตศฺจ ทาลฺมาติยำ คตวานฺฯ (aiōn g165)

11 Sólo Lucas está conmigo. Busca a Marcos y tráelo contigo; porque él me es útil en el trabajo.

เกวโล ลูโก มยา สารฺทฺธํ วิทฺยเตฯ ตฺวํ มารฺกํ สงฺคินํ กฺฤตฺวาคจฺฉ ยต: ส ปริจรฺยฺยยา มโมปการี ภวิษฺยติ,

12 Tíquico lo envié a Efeso.

ตุขิกญฺจาหมฺ อิผิษนครํ เปฺรษิตวานฺฯ

13 Cuando vengas tráeme la capa que dejé en Troas y que está en casa de Carpo, y los libros, especialmente los pergaminos.

ยทฺ อาจฺฉาทนวสฺตฺรํ โตฺรยานคเร การฺปสฺย สนฺนิเธา มยา นิกฺษิปฺตํ ตฺวมาคมนสมเย ตตฺ ปุสฺตกานิ จ วิเศษตศฺจรฺมฺมคฺรนฺถานฺ อานยฯ

14 Alejandro el herrero me hizo mucho daño: el Señor le dará la recompensa de sus obras;

กำสฺยการ: สิกนฺทโร มม พหฺวนิษฺฏํ กฺฤตวานฺ ปฺรภุสฺตสฺย กรฺมฺมณำ สมุจิตผลํ ททาตุฯ

15 Pero está atento a él, porque fue violento en sus ataques a nuestras enseñanzas.

ตฺวมปิ ตสฺมาตฺ สาวธานาสฺติษฺฐ ยต: โส'สฺมากํ วากฺยานามฺ อตีว วิปกฺโษ ชาต: ฯ

16 En mi primera reunión con mis jueces, nadie tomó mi parte, pero todos se alejaron de mi. Espero que Dios no se los tome en cuenta.

มม ปฺรถมปฺรตฺยุตฺตรสมเย โก'ปิ มม สหาโย นาภวตฺ สรฺเวฺว มำ ปรฺยฺยตฺยชนฺ ตานฺ ปฺรติ ตสฺย โทษสฺย คณนา น ภูยาตฺ;

17 Pero el Señor estaba a mi lado y me dio fuerzas; para que por mí se divulguen las noticias en toda su plenitud, y todos los gentiles puedan prestar oído; y yo fui sacado de la boca del león.

กินฺตุ ปฺรภุ รฺมม สหาโย 'ภวตฺ ยถา จ มยา โฆษณา สาเธฺยต ภินฺนชาตียาศฺจ สรฺเวฺว สุสํวาทํ ศฺฤณุยุสฺตถา มหฺยํ ศกฺติมฺ อททาตฺ ตโต 'หํ สึหสฺย มุขาทฺ อุทฺธฺฤต: ฯ

18 El Señor me salvará de toda obra mala y me salvará en su reino en el cielo: a él sea la gloria por los siglos de los siglos. Que así sea. (aiōn g165)

อปรํ สรฺวฺวสฺมาทฺ ทุษฺกรฺมฺมต: ปฺรภุ รฺมามฺ อุทฺธริษฺยติ นิชสฺวรฺคียราชฺยํ เนตุํ มำ ตารยิษฺยติ จฯ ตสฺย ธนฺยวาท: สทากาลํ ภูยาตฺฯ อาเมนฺฯ (aiōn g165)

19 Dale mi amor a Prisca y Aquila y a los de la casa de Onesíforo.

ตฺวํ ปฺริษฺกามฺ อากฺกิลมฺ อนีษิผรสฺย ปริชนำศฺจ นมสฺกุรุฯ

20 Erasto se quedó en Corinto; pero Trófimo, cuando lo vi por última vez estaba en Mileto, enfermo.

อิราสฺต: กรินฺถนคเร 'ติษฺฐตฺ ตฺรผิมศฺจ ปีฑิตตฺวาตฺ มิลีตนคเร มยา วฺยหียตฯ

21 Haz tu mejor esfuerzo para venir antes del invierno. Te mandan saludos Eubulo, te manda saludos Pudente y Lino, Claudia, y todos los hermanos.

ตฺวํ เหมนฺตกาลาตฺ ปูรฺวฺวมฺ อาคนฺตุํ ยตสฺวฯ อุพูล: ปูทิ รฺลีน: เกฺลาทิยา สรฺเวฺว ภฺราตรศฺจ ตฺวำ นมสฺกุรฺวฺวเตฯ

22 El Señor Jesucristo esté con ustedes, y que Dios derrame su gracia sobre todos ustedes.

ปฺรภุ รฺยีศุ: ขฺรีษฺฏสฺตวาตฺมนา สห ภูยาตฺฯ ยุษฺมาสฺวนุคฺรโห ภูยาตฺฯ อาเมนฺฯ