1 Tesalonicenses 2
1 Porque ustedes mismos, hermanos, son conscientes de que nuestro encuentro entre ustedes no fue en vano;
| زیرا‌ای برادران، خود می‌دانید که ورود مادر میان شما باطل نبود. | ۱ |
2 Pero después de haber sufrido mucho dolor y haber sido atacados cruelmente como lo vieron, en Filipos, con la ayuda de Dios, les dimos las buenas nuevas sin miedo, aunque todo estaba en contra de nosotros.
| بلکه هرچند قبل از آن در فیلپی زحمت کشیده و بی‌احترامی دیده بودیم، چنانکه اطلاع دارید، لیکن در خدای خوددلیری کردیم تا انجیل خدا را با جد و جهد شدیدبه شما اعلام نماییم. | ۲ |
3 Porque nuestra exhortación no viene del error, ni del corazón inmundo, ni del engaño;
| زیرا که نصیحت ما ازگمراهی و خباثت و ریا نیست، | ۳ |
4 Sino que así como las buenas nuevas nos fueron dadas por la aprobación de Dios, así también las damos; no como para agradar a los hombres, sino a Dios, por quien nuestros corazones son probados.
| بلکه چنانکه مقبول خدا گشتیم که وکلای انجیل بشویم، همچنین سخن می‌گوییم و طالب رضامندی مردم نیستیم، بلکه رضامندی خدایی که دلهای ما رامی آزماید. | ۴ |
5 Porque es de conocimiento común entre ustedes que nunca usamos palabras falsas y suaves, y Dios es testigo de que en ningún momento estábamos secretamente deseando ganancia para nosotros mismos,
| زیرا هرگز سخن تملق‌آمیز نگفتیم، چنانکه می‌دانید، و نه بهانه طمع کردیم، خداشاهد است؛ | ۵ |
6 O buscando la gloria de los hombres, de ustedes o de los demás, cuando podríamos haber hecho demandas como Apóstoles de Cristo.
| و نه بزرگی از خلق جستیم، نه ازشما و نه از دیگران، هرچند چون رسولان مسیح بودیم، می‌توانستیم سنگین باشیم. | ۶ |
7 Pero fuimos amables entre ustedes, como una mujer que cuida a sus pequeños:
| بلکه در میان شما به ملایمت بسر می‌بردیم، مثل دایه‌ای که اطفال خود را می‌پرورد. | ۷ |
8 Aun así, llenos de amoroso deseo por ustedes, nos deleitamos en darles no solo las buenas nuevas de Dios, sino incluso nuestras vidas, porque ustedes eran queridos para nosotros.
| بدین طرز شایق شماشده، راضی می‌بودیم که نه همان انجیل خدا را به شما دهیم، بلکه جانهای خود را نیز از بس که عزیز ما بودید. | ۸ |
9 Porque recuerden mis hermanos, de nuestros problemas y preocupaciones; cómo, trabajando noche y día, para que no fuéramos un problema para ninguno de ustedes, les dimos las buenas nuevas de Dios.
| زانرو که‌ای برادران محنت ومشقت ما را یاد می‌دارید زیرا که شبانه‌روز درکار مشغول شده، به انجیل خدا شما راموعظه می‌کردیم که مبادا بر کسی از شما بارنهیم. | ۹ |
10 Ustedes son testigos, con Dios, de cuán santa y recta y libre de todo mal fue nuestra forma de vida entre ustedes que tienen fe;
| شما شاهد هستید و خدا نیز که به چه نوع باقدوسیت و عدالت و بی‌عیبی نزد شما که ایماندارهستید رفتار نمودیم. | ۱۰ |
11 Así como también saben, como un padre con sus hijos, les enseñamos y consolamos y exhortamos a cada uno de todos,
| چنانکه می‌دانید که هریکی از شما را چون پدر، فرزندان خود رانصیحت و دلداری می‌نمودیم، | ۱۱ |
12 Para que sus vidas sean agradables a Dios, quien les ha dado parte en su reino y su gloria.
| و وصیت می‌کردیم که رفتار بکنید بطور شایسته خدایی که شما را به ملکوت و جلال خود می‌خواند. | ۱۲ |
13 Y por esta causa todavía alabamos a Dios, que cuando la palabra llegó a tus oídos a través de nosotros, la recibieron, no como la palabra del hombre, sino, como realmente es, la palabra de Dios, que tiene vida. poder en ustedes que tienen fe.
| و ازاینجهت ما نیز دائم خدا را شکر می‌کنیم که چون کلام خدا را که از ما شنیده بودید یافتید، آن راکلام انسانی نپذیرفتید، بلکه چنانکه فی الحقیقه است، کلام خدا که در شما که ایماندار هستیدعمل می‌کند. | ۱۳ |
14 Porque ustedes, mis hermanos, tomaron como ejemplo las iglesias de Dios que están en Judea en Cristo Jesús; porque pasaron las mismas cosas de sus compatriotas los judíos;
| زیرا که‌ای برادران، شما اقتدانمودید به کلیساهای خدا که در یهودیه در مسیح عیسی می‌باشند، زیرا که شما از قوم خود همان زحمات را کشیدید که ایشان نیز از یهود دیدند، | ۱۴ |
15 Que mataron al Señor Jesús y a los profetas, y a nosotros nos expulsaron violentamente; que son desagradables para Dios y están contra todos los hombres;
| که عیسی خداوند و انبیای خود را کشتند و برما جفا کردند؛ و ایشان ناپسند خدا هستند ومخالف جمیع مردم، | ۱۵ |
16 Quienes, para completar la medida de sus pecados, nos impidieron dar la palabra de salvación a los gentiles; pero la ira de Dios está por venir sobre ellos en el grado más extremo.
| و ما را منع می‌کنند که به امت‌ها سخن بگوییم تا نجات یابند و همیشه گناهان خود را لبریز می‌کنند، اما منتهای غضب ایشان را فروگرفته است. | ۱۶ |
17 Pero nosotros, mis hermanos, estando lejos de ustedes por un corto tiempo, en cuerpo pero no de corazón, tanto más procuramos con mucho deseo ver su rostro;
| لیکن ما‌ای برادران، چون بقدر ساعتی درظاهر نه در دل از شما مهجور شدیم، به اشتیاق بسیار زیادتر کوشیدیم تا روی شما را ببینیم. | ۱۷ |
18 Por lo cual, intentamos venir a ustedes, incluso yo, Pablo, una y otra vez; pero Satanás nos impidió venir.
| وبدین جهت یک دو دفعه خواستیم نزد شما بیاییم یعنی من، پولس، لیکن شیطان ما را نگذاشت. | ۱۸ |
19 Porque ¿cuál es nuestra esperanza o gozo o corona de gloria? ¿No lo son ustedes, ante nuestro Señor Jesús, en su venida?
| زیرا که چیست امید و سرور و تاج فخر ما؟ مگر شما نیستید در حضور خداوند ما عیسی درهنگام ظهور او؟ | ۱۹ |
20 Porque ustedes son nuestra gloria y nuestro gozo.
| زیرا که شما جلال و خوشی ما هستید. | ۲۰ |
